Alþýðublaðið - 30.03.1926, Blaðsíða 3

I
ALÞÝÐUBLAÐID
3
eðlilegt er, meira vott um. ósjálf-
rátt hugboð konunnar en þekk-
ingu og rökfestu fjármálamanns-
ins. Vöru mótsagnirnar í ræðu
hennar margar og ekki óskemti-
legar. Meðal annars gat hún þess,
að hún áliti, að með því að veita
Jeyfi til þess að afhenda íslands-
banlm veðrétt landsins, væri geng-
ið inn á hættulega braut og gefið
ilt fordæmi, þar eð fleiri gætu
komiö á eftir með sams konar
beiðni. Kvaðst hún þess vegija
mundu láta málið hlutlaust(I) og
greiða eigi atkv. um þáhtill. Sig.
Eggerz henti mjög gaman að af-
stöðu ungfrúarinnar til málsins, en
J. M. reyndi af venjulegum ridd-
araskap sínum að breiða yfir mis-
fellurnar í þankagangi hennar.
Urðu allmiklar hnippingar milli
J. M. og Sig. Eggerz, og rneðal
annars dróst Nýi sáttmáli Sigurð-
ar Þórðarsonar inn i deilurnar.
Atkvæðagreiðslan fór þannig, að
dagskrá þeirra Jónasar og I. P.
var feld með 10 atkv. (S. E., Á.
H. og íhaldið) gegn 4 (Jónas, I.
P., Guðm. Ól. og E. Á.), en þál.till.
var samþ. ineð 8 atkv. (íhaldið,
Á. H. og S. E.) gegn 5 (Jónas, I.
P., Guðm. Ól., E. A. og H. St.);
I. H. B. greiddi ekki atkv.
Alþýðubrauðgerðin
veröur lokuð á morgun frá kl. 1
til 3 e. h. vegna jarðarfarar Sigurð-
ar Gunnlaugssonar bakara.
„Vísis“-grein
Gunnars frá Selaleek.
Gunnar frá Selalæk skrifar lang-
loku mikla í 73. tbl. „Vísis“. Ra^þst
hann þar á alt og alla, en fáir
skilja í raun og veru, hvað fyrir
honum vakir. Horfurnar segir hann
ískyggilegar um afkomu landsins í
ár. Stjórnleysi kveður hann vera á
fléstum sviðum, en efast þó um, að
aðrir sjái það en hann. Hann taiar
um stjórnleysi í fjármálum, og þyk-
ir sumum það koma úr hörðustu
átt. Hann talar um dýrtíðina; t. d.
að einn kaffibolli í veitingahúsi
Kosti eins mikið nú og eins dags
fæði fyrir stríð; en hann gleymir
hinni eiginlegu orsök dýrtíðarinnar,
hirtum óbærilegu sköttum, sem í-
haldsstjórnin hefir lagt alþýðunni
á herðar. Loks talar hann um stjörn-
leysið i bænum, sérstaklega stjórn-
leysi íögregluliðsins. Finst honum
þár öllu snúið öfugt, og skal ég
ekki neita því, að betra eftirlit
mætti lögreglan kafa með ýmsum
slæpingum og óreiðumönnum, sem
hér flækjast um götur borgarinnar,
hálf- eða al-drukknir og oft í fylgd
með konum af svipuðu tæi. Þó býst
ég við, að það sé talsverðum erfið-
leikum bundið fyrir lögregluna að
hafa fullkomið eftírlit með slíku
fólki, sérstaklega ef það á lögheimili
í bænum. Öðru máli er að gegna
með ýms aðskotadýr, sem flögra
hingað á alvarlegustu tiinum, koma
af stað æsingum og blanda sér inn í
mál ,sem þeim eru algerlega óvið-
komandi. Væri full þörf á, að lög-
reglan fjariægði slika gesti eða
hefði eftirlit með slarki þeirra, enda
myndu sumar sveitastjórnir vera
fyllilega ánægðar með þær ráðstaf-
anir. Þá talar Gunnar um hinn mikla
mun, senr sé á að sjá lögregluna
- dreifa óeirðaflokkum erlendis eða
hér. Sá sem þetta ritar, efar stór-
lega, að herra Gunnar frá Selalæk
hafi nokkru sinni séð lögreglu er-
lendis dreifa óeirðarflokkum. Slíkt
eru ekki daglegir viðburðir í ná-
grannalöndunum; en þeir segja mest
af Ölafi konungi, sem hvorki hafa
heyrt hann eða séð. Annars er grein
Gunnars svo nauða-ómerkileg og
sundurleit, að hún líkist helzt út-
burðarvæli uppvakningsins frá Helli,
sem margir kannast vi(f!
Rangœingur.
Um daginn og veginn.
Næturlæknir
er í nótt Jón Hj. Sigurðsson,
Laugavegi 40, sími 179.
Jafnaðarmannafélag íslands
heldur fund.í kaupþingssalnum kl.
8,30 í kvöld. Felix Guðnmndsson
innleiðir umræður um járnbrautar-
málið.
Kaplskýlingamót
verður háð í kvöld kl. 8. Sbr.
auglýsingu hér i blaðinu í dag
Tcgararnir.
Eiríkur rauði er kbminn af veið-
um með 68 tuftnur og Ólafur kom
í morgun. Hafsteinn önfirzki fékk
46 tunnur, Grímur kamban 48, Gyllir
120, Snorri goði 86, en Júpíter kom
frá Englandi í ;gær og fer á veiðar
í dag, Þrír franskir togarar eru hér
inni til að fá sér kol. Hafsteinii
önfirzki kom hingað fyrst í inorgun,
,en missýhst hafði, að hann væri á
ytri höfn i gæt.
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
þýddi Eiríkur aftur á móti eins og honum
þótti bezt við eiga í hvern svipinn.
En svo fóru leikar, að þeir Jón og ma-
jórinn voru að lyktum orðnir það miklir
kunningjar, að majórinn var farinn að gefa
Jóni í staupinu og lét sér það vel lynda,
að hann fylgdist með þeini heim að húsi.
Aðstaða Eiriks við þetta samtal var bæði
skemtileg og góð, því að eins og á stóð
var hann einvaldur um það, hvað þessir
dánumenn sögðu hvor við annan.
Svona töluðust þeir við alla leið heim að
húsinu, en þegar þangað vax koniið, sagði
majórinn við Eirík: „Kallið þér á dóttur
hreppstjórans og segið þér henni, að faðir
hennar sé kominn."
Eirikur skauzt eins og kólfi væri skotið
inn í eldhús með skilaboðin.
Guðrún þurkaði af höndunum á sér i
svuntuna og gekk út. Hún bjóst ekki við
öðrum þar en Jóni.
Það var að eins úði í lofti, en annars
glaðasólskin. Geislarnir brotnuðu i dropun-
um, eins og væru þeir ótal örlitlir demantar.
Þegar Guðrún gekk fram úr dyrunum,
lagði sólin og úðinn samtaka leiftrandi
geislabaug um gullið hárið á henni. Hún
stóð þarna eins og forn mynd af kven-
dýrlingi eftir einn af meisturunum, skínandi
fögur og' sakleysisleg.
Þeir voru allir fyrir framan húsið, ma-
jórinn, Maxwell, Eiríkur og Jón, þegar hún
kom fram, og allir urðu þeir hrifnir af hinni
yndisfögru sjón, en hver nokkuð með sín-
um hætti.
Eiríkur hugsaði til löngu liðins tíma, áður
en hann fékk glóðaraugað og nafnið. Hefði.
hann séð jafnyndisfagra túlku þá, myndi
hann hafa látið málið til sín taka.
Jón gamli fyltist stolti yfir þvi, að dóttir
hans skyldi vera svona fögur eins og drotn-
ing. En það sá hann líka í hendi sér, að
majórmn mætti vera einkennilega gerður, ef