Alþýðublaðið - 03.04.1926, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐID
[alþýðublaðið!
j keraur út h hverjum virkum degi. j
Afgreiðsla í Alpýðuhúsinu við '
Hverfisgötu 8 opin frá kl. 9 árd.
til kl. 7 síðd.
Skrifstofa á sama stað opin kl. ;
j 9’;3 —101 /3 árd. og kl. 8—9 síðd. I
j Simar: 988 (afgreiðslan) og 1294 j
j (skrifstofan). i
j Verðlag: Áskriftarverð kr. 1,00 á j
j mánuði. Auglýsingaverð kr. 0,15
j hver mm. eindálka. j
! Prentsmiðja: Alpýðuprentsmiðjan !
j (í sama húsi, sömu simar).
Á að sýna drykkjuskapn-
um umburðarlyndi?
Kafli ur ræðu séra Haralds Ni-
elssonar í fríkirkjunni á sunnu-
daginn 7. marz 1926,*)
„Sá, sem ekki er með mér,
er á nióti mér, og sá, sem
ekki saman safnar með rnér,
hann sundurdreifir".
(Lúk. 11, 23.)
í öðru lagi var umburðarleysi
Jesú umburðarleysi hins full-
komna skilnings. Af því að þekk-
ing Jésú var svo fullkomin og
•:amúð hans með mönnunum svo
Jjúp, var svo margt, sem bann
gat ekki þolað. Móti verulegum
•korti á umburðarlyndi berum vér
)ft fram þá réttmætu umkvörtun,
tð hann stafi af því, að samúðar-
'utlan skilning vanti á því, sem
/ér höfum fram að flytja. Slíkt
rmburðarleysi er hart í dómum
óg skortir skilning og setur sig
ddréi inn í, hvers virði það er
oss, sem vér' berjumst fyrir. Vér
iðíum líkiega flestir einhvern tíma
uætt því umburðarleysi, en
fleymiö því ekki, að til er önnur
egund umburðarleysis.
Vér skuium taka drykkjuskap-
nn sem dæmi.
Margir vilja láta taka mjög
njúkum höndum á þeim lesti og
D'eirrí stöðugu bölsuppsppettu
*) Mér þótti vert, að fleiri en
)eir, setn í kirkjunni voru, ættu
tost á að heyra eða lesa ræðu-
tafla j)enna, þ. á. m. stjórnin og
dþingismennirnir. Fyrir því óskaði
:g, 'að liann kæmi fyrir almennings-
■jónir. Leyfði höf. það fúslega, og
>ví er kaflinn prentaður hér.
Guðm. R. Ölafsson
úr Grindavík.
mannfélagsins. Þeir eru mjög um-
burðarlyndir við drykkjufýsn
manna. Þeir tala um það sem ein-
hverja smámuni og fara um það
spaugsyrðum. Þeir segjast ekki
vera neinir siðavandir, alvöru-
þrungnir Farísear. En stundum
hittum vér fyrir fólk, bæði karla
og konur, sem finst öll spaugsyrði
um drykkjuskapinn eiga illa við
eða vera nær því óþolandi. Og
umburðarleysi siíks fólks er ekki
sprottið af því, að það viti svo
lítið eða af ókunnugleik; slíkt fólk
er umburðarlaust af j)ví, að það
er kunnugt afleiðingum drykkju-
siðanna og veit svo mikið um of-
drykkjuna. Bölvun drykkjuskapar-
ins hefir stigið fæti sínum inn fyr-
ir þröskukl heimilis þess og íæst
eitruöum hrammi sínum í ein-
hvern, sem það unni. Slíkt fólk
heíir horft upp á karlmenn niðui--
lægjast af völdum drykkjuskapar-
ástriðunnar og heil heimili leggj-
ast í rúst. Það hefir séð örvænting
og daglega eymd konu drykkju-
mannsins; það hefir séð börnin
hans fara alls á mis, meðan hann
sóaði sjálfur kaupi sínu og fjár-
munum viti sinu fjær á drykkju-
kránum, sem ríkið leyfir að hald-
ið sé uppi, eða annars staðar með
spiltum félögum. Það hefir séð
hið góða, drenglynda og sanna
deyja smátt og smátt út í sál j
drykkjumannanná; það hefir séð
óorðheldnina, sviksemina og ó-
drengskapinn ná þar meiri og
meiri völdum, unz engu orði
drykkjumannsins var lengur að ;
trúa og hann átti að lokum enga
aðra löngun en þá, að fullnægja
ástríðu sinni, hvað sem það kost-
aði. Fyrir þessa þekkingu á
drykkjuskapnum hafa margir menn
orðið umburðarlausir við drykkju-
skapinn—og.umburðarleysi þeirra i
stafar ekki af skiiningsleysi; það ;
á einmitt rætur sínar til j>ess að j
rekja, að þeir skilja svo vel.
Nú er um það deilt hér á landi, ;
hvort kaupstaðirnir megi ráða því
sjálfir, hvort leyft sé að selja j
opinberlega áfenga drykki eða ;
ekki, innan þeirra vébanda. Al-
þingi og iandsstjórn vill þrýsta j
ölium til að leyfa það. En hverjir j
skyldu nú þekkja ,betur t. d. j
drykkjuskapinn á Siglufirði og af-
leiðingar hans: Siglfirðingar sjálf-
ir eða alþingismenn og stjórnar-
ráð hér í Reykjavík? Mun um-
burðarlyndi aiþingismannanna.
stafa af ágætri þekkingu í þessum
efnum, en umburðarleysi Siglfirð-
inga, sem banna vilja söluna,
stafa af vanþekkingu og skiln-
ingsskorti? Hvoiir þessara tveggja
málsaðila hafa verið vottar að
bölvun drykkjuskaparins á Sigiu-
firði sumar eftir sumar? Ætli
bindindisme.nnirnir á Sigiufirði og
víðar hafi ekki' fuila ástæðu til
að segja við alla alþingismenn,
hverjum flokki, sem þeir tilheyra;
„Sá, sem ekki er með mér, er á
móti mér, og sá, sem ekki saman
safnar með mér, hann sundur-
dreiiir" ?
Hver góður og vitur maður, sem
ann þjóð sinni, verður að sýna
drykkjusiöunum umbuiðarleysi.
Þá verður að uppræta. Hver ein-
lægur maður, sem þekkir bölvun
ofdrykkjunnar og ekki er enn
blindaður af valdi vanans og af
arfteknum skoðunum, vérð.ur að
vera umburðarlaus gagnvart
henni.
Umburðarleysi Krists var ein-
mitt svo farið; það stafaði af
skilningi hans og þekkingu. Hann
sá afleiðingar syndarinnar í henn-
ar mörgu myndum. Hann þekti,
hverju tjóni hún veldut; og hvern-
ig hún leikur mennina, þar tii, er
syndarinn situr að iokum einmana
innan iim öskuna af því, sem hann
eitt sinn átti. Þess vegna slakaði
Krisíur ekki til; þess vegna var
hann strangur, þrátt fyrir aila
mildi sina. —' —
Umburðarleysi Krists var um-
burðarieýsi kærleikans og mann-
úðarinnar. „Kærieikurinn umber
alt“ — já; a!t, nema að láta vinna
þeim eða því tjón, sem hann elsk-
ar.
Vér vitum það allir, að þegar
Kristur kom, þá kom hann af
kærleika, — af undursamlegum
kærleika, kærieika, sém þoidi ait,
kærleika, sem gekk i dauðann.
Og af því. að kærleiki hans var
svo mikill og logi Guðs éigin
eisku brann í hjarta hans, þá
varð ýmislegt það óþoiandi, sem
menn höfðu áður unað við og
horft á rólegir. Það er leyndar-
dömurinn i strangleika fagnaðar-
erindisins og ástríðukendum and-
mælum þess gegn syndinni. Fyrir
því hefir það og öld eftir öld
leiðbeint mönnunum um, hvað