Alþýðublaðið - 10.04.1926, Side 4

4
ALÞÝÐUBLAÐID
urlandid, sem auðvaldið hefir
flaggað með fyrir augum verka-
lýðsins, þegar það hefir þurft að
fá hann til að fórna lífi sínu til
hagsmuna fyrir blóðuga stríðsá-
girnd þess. —/og prestarnir hafa
gengiö í lið með húsbændúm sín-
um, auðvaldinu, sem á kirkjurn-
ar og messuskrúðann, samvizku
þeirra og trú. Þeir hafa snúið
faóirvorinu í þágu stríðságirno-
arinnar. I síðasta ófriði sneru
enskir og þýzkir prestar faðir-
vorinu, ákölluðu guð sinn og
hröpuðu um ósigur yfir fjand-
menn sína, og fólkið hefir látið
blindast. Svo að milfjónum skift-
ír heíir það gengið út í barátt-
una með þá trú, að það væri að
stríða og berjast fyrir guð sinn,
föðurland siti og kónginn ■sinn,
— en ástæðuna fyrir öllu þessu
grátlega ástandi er að finna í
uppeklinu, þar sem auðvaldið
heíir kent börnunum sína eigin á-
girndar- og peningagræðgis-Iífs-
skoðun.
Hér á landi þekkir auðvaldið
sinn vitjunartíma. Skólarnir eru
íyitir borgaralegum hégiljum, og '
barnssálin mótast á rangan hátt.
Jafnaðarmenn í öllum löndum
hafa skilið hæítu þá, sem börn-
in eru i. Verkalýðurinn hefir sjálf-
ur reynt, hvað það er, að vera
þræll auðvaldsskipulagsins, og
eins og gefur að skilja, hefir
hann bundist samtökum gegn því,
að hans eigin börn mótist í kreft-
um hnefa auðvaldsins.
Jafnaðarmenn berjast gegn nú
verandi ástandi. Þeir halda því
fram, að annað/sé betra, og þeir
vita, að þróunin ber nýtt og bétra
skipulag í skauti sínu, og að jafn-
aðarstefnan sigrar hið gamla og
úrelta. Þeir vita, að uppistöðu-
atriði hins nú verandi ástands,
eignarréttur einstaklingsins og
frjáls samkepni, fullnægja ekki
mannkyninu. Það er bandvitlaust
fyrirkomulag og glæpsamlegt að
halda því við. Þrátt fyrir allar
varúðarráðstafanir hinnar ríkjandi
yíirráðastéttar, þrátt fyrir öll lög
og frumvörp, er skipulagið í
dauðategjunum. Dauðategjur þess
eru ofsóknirnar gegn jafnaðar-
mönnum.
f ýmsum löndum er félagsskap-
ur jafnaðarmanna bannaður, og
svo að þúsundum skiftir hafa
menn iátið lífið að eins fyrir að
vera jafnaðarmenn, — menn, sem
berjast gegn nú verandi ástandi
og fyrir öðru nýju.
Þegar þetta alt er athugað, hve
stéttarbaráttan er komin á hátt
stig, — hvers vegna í dauðanum
eiga þá verkamenn að ala upp
börn sín til að fórna þeim á altari
auðvaldsins. Þeir sjá það líka, aö
það er ekki rétt. Þeir hafa í flest-
öllum löndum stofnað félagsskap
meðal barna, og nú í dag er svo
að milljónum skiftir meðlima í
svo nefndu „Pionera“-sambandi
(„Pioner" þýðir brautryðjandi eða
landnemi),
íslenzkir jafnaðarmenn og starf-
semi þeirra er enn á byrjunar-
stigi, en í fáum löndum hefir
jafnaðarstefnan fengið eins mik-
ið fylgi á jafnskömmum tíma eins
og einmitt hér, þótt ýmsum kunnii
ef til vill 'að þykja það ótrúlegt.
Auðvitað er hér á Iandi jafn-
mikil þörf á starfsemi rneðal
barnanna eins og annars staðar.
Hér er auðvaldið sannarlega á
barnaveiðum. Frá ' bláfátækum
verkamannaheimilum, neðan úr
dimmum kjöllurum og ofan af
hanabjálkaloftum, hafa útsendarar
þess teygt. svöng og klæðlítil
börn, íarið með þau á sam-
komur, í K. F. U. M. og annað.
En yfir öllu þessu hér í bæ hefir
skinið hið fallega og elskulega
bros Sigurbjarnar í „Vísi“ og
Knúts Zimsens, og kenzlan er sú
sarna, sem tíðkast hjá auðvaldi
allra ianda í skólum þess og fé-
lögum, og börnin hlýða á og
móta skoðanir sínar í formi auð-
valdsins, alast upp og verða á-
nauðugir vinnuþrælar þess i verk-
smiðjum þess, við höfnina og í
verzlunarbúðum þess.
Nei, verkamenn! Þið, sem þræl-
ið frá morgni til kvölds! Þið, sem
þekkið, hvað það er að betla um
vinnu! Þið, sem þurfið að þræla
sýknt og heilagt til þess að geta
látið litlu börnunum ykkar i té
lífsnauðsynjar! Verkamenn! Þið,
sem hafið heyrt grát barna ykkar
yfir því, þegar þau hefir vantað
mat, föt eða leikfang! Þið, verka-
menn, sem þekkið, hvað það er
að gefa barni sínu vatn í stað
mjólkur og slærna garma í stað-
inn fyrir góð og hlý föt! Hættið
að ala börn ykkar upp í þágu
vinnukaupenda ykkar! Alið þau
sjálfir upp og látið ekki spillandi
áhrif borgaralegrar skrílmenning-
ar komast þar að! Alið börn ykk-
ar upp í þágu ykkar eigin stétt-
ar! Þau hafa hvort sem er ekki
fæðst með bankabók undir hend-
inni. Þau hafa fæðst með vinnu-
skyrtuna á herðunum, af móður,
sem hefir alt af orðið að vinna,
og föður, sem hefir alt af orð-
ið að þræla ,baki brotnu.
V. S. V.
furstanraa pýzku.
Fyrir nokkru birtist hér í blað-
inu símskeyti þess efnis, að um
10 milljónir Þjóðverja hefðu kraf-
ist þess, að þjóðaratkvæði gengi
um það, hvort ríkið ætti að taka
eignarnámi eignir hinna afsettu
þýzku fursta. Til þess að þjóðar-
atkvæði væri látið ganga um mál-
ið, þurfti að rninsta kosti áskorun
2 milljóna manna. — Jafnaðar-
mennirnir þýzku voru þeir, sem
áttu frumkvæðið að því að krefj-
ast atkvæðagreiðslunnar. Hinn 4.
marz síðast liðinn hófu þeir að-
al-baráttuna fyrir þessum kröfura
sínum, og svo fast sóttu þeir mál
sitt bæði í ræðu og riti, að þeir
fengu allmargt manna úr frjáls^
lyndu flokkunum til fylgdar við
sig. Ein af aðalástæðunum til
þess, að jafnaðarmenn gengu nú
svo rösklega fram í því að knýja
var sú, að þeir óttuðust, að í-
fram atkvæðagreiðslu um málið,
haldsstjórn Luthers myndi þá og
þegar gera alvöru úr þeirri fyrir-
ætlun sinni að greiða þýzku furst-
unum svo hundruðum milljóna
króna skift í „skaðabætur" án
þess að hirða hót um það, þó
að mikill hluti þýzku þjóðarinn-
ar ætti við hina mestu neyð að
búa. Til dæmis um það, að hér
er eigi um neinar smáupphæðir að
ræða, má geta þess, að Vilhjálmur
fyrrv. keisari einn hefir heimtað
hvorki rneira né minna en 500
miiljónir gullmarka! Jafnaðarmenn
sýndu fram á það með rökum,
að furstarnir höfðu notað sér að-
stöðu sína, meðan þeir sátu að
völdum, til þess að sölsa undir
sig og sjúga út úr þjóðinni miklu
meira fé en nemur eignum þeirra
í Þýzkaíandi, og þeir sömdu eins
konar frumvarp um það, bvernig