Alþýðublaðið - 24.04.1926, Blaðsíða 3

24. apríl 1926.
ALÞÝÐUBLAÐID
3
að slíks væri eigi dæmi um jafn-
mikiivægt mál og þetta. Hann
kvaðst yfirleitt ætla, að happ-
drætti yrði að eins til þess að
vekja spilafýsn landsmanna og
pjóðinni til lítils sóma. En ef
stofna ætti happdrætti, þá væri
mikiu nær að landið ræki það
sjálft. Jónas tók 1 sama streng og
S. E., en kvað pó ekki neitt á móti
því að stofna hér happd'rætti í lík-
ingu við fasteignabréfa-happdrætt-
ið sænska. S. E. lagði til, vegna
þess, hve illa undirbúið málið
væri, að pví yrði vísað .til stjórn-
arinnar. Gunnar vildi láta pað
fara í neind. Frv. var samþ. til
2. umr. og vísað til fjhn.
Ný frumvörp.
Iðnaðarnám.
Jón Baldvinsson, eini fulltrúi
’alþýðunnar á alpingi, flytur frv.
um iðnaðarnám. Er pað laga-
bálkur, er eykur og tryggir rétt-
Indi iðnnema. Iðnaðarmaður, sem
rýfur námssamning eða verður
tvisvar að hætta iðn sinni og
námssamningi er slitið af peim
sökum, eða hann brýtur iðnnema-
lögin á annan hátt, missir samkv.
frv. rétt til að taka nemendur
framvegis til kenslu. Iðnkennari
setji nemanda tryggingu gegn
tjóni af því, ef hann verður sjálf-
ur gjaldprota og hættir að reka
iðn sína. Sveinafélag hverrar
iðnar ákveður kenslutímabil í
þeirri iðn, en sveinanefnd, ef það
er ekki til, og nefnir oddvita í
gerðardóm um . ágreiningsatriði
iðnkennara og nemenda, en peir
sjálfir sína tvo hvor. Húsagavald
iðnkennara fellur auðvitað burtu
og fleiri slíkar miðaldareglur.
Vinnutími handiðnarnema innan
18 ára aldurs er ákveðinn eigi
lengri en 8 stundir á dag. Óheim- ■
ilt sé að iáta nemendur vinna á
nóttum eða almennum „frí“-dög-
um, p. á. m. 1. maí, og aldrei fleiri
en 6 daga í viku (friðun helgi-
dagsins). Nemandi fái sumarleyfi
ár hvert í 1Ö daga a. m. k. Sett
eru tryggingarskilyrði fyrir full-
komnu námi og skólanámi i Iðn-
skólanum eða jafngildi pess. Sam-
iðnarmenn séu prófdómendur, og
tilnefni lögreglustjóri einn, en
sveinafélag eða kvæi^anefnd tvo.
Landbn., n. d. flytur frv. um
b'reytingar á lögum um atvinnu
við sigiingar. Skulu smáskipapróf,
er veita rétt til stýrimannastöðu
á 12—60 smálesta skipi, haldin
árlega í Reykjavík, á ísafirði, Ak-
ureyri, Seyðisfirði og í Vestm.-
eyjum, að loknu minst 12 vikna
námskeiði. Skal próftaki hafa ver-
ið háseti eftir 16 ára aldur a. m. k.
í 24 mánuði á skipum eigi mfnni
en 12 smálesta, par af minst 12
mán. á a. m. k. 20 smál. skipi, eða
verið iormaður á vélbát, a. m. k. 6
smálesta í 12 mán. og háseti á
a. m. k. 20 smálesta skipi í 12
mánuði. — Sig. Eggerz flytur frv.
um, að dómarar séu 5 í hæstarétti,
eins og verið hefir, og vill að
hæstaréttarritara-embættinu verði
haldið. — Kl. J. flytur pingsál.till.
um, að ríkið kaupi Hlíðarenda í
Fljótshlíð fyrir 12—14 pús. kr.
BrassMd í borgiimi.
Páll Ólafsson framkvæmdar-
stjóri og skrifstofustjóri „Fé-
lags islenzkra botnvörpuskipa-
eigenda" dæmdur i hæstarétti
til skaðabóta fyrir sölu á
greiddum vixli.
Um þessar mundir er mjög tai-
að í borginni um dóm, sem ný-
lega var kveðinn upp í hæsta-
rétti. Auðvaldsblöðin, sem stund-
um eru þó að myndast við að
skýra frá hæstaréttardómum,
hafa samt ekki á hann minst, enda
á í hlut einn af þektustu bur-
geisum bæjarins. Þar sem dómur-
inn og máíið sýnir vel, á hvérsu
hátt og óíyrirleitið stig braskið
í borginni er komið, hefir Alpýðu-
blaðið náð í dóminn og kynt sér
málið og leyfir sér nú almenn-
f „VÖBflur“
fást tvimælalaust beztu vörur bæj-
arins. — Verðið sanngjarnast. Við-
skiftin báðum aðilurn hagnaður.
Gunnar Jénsson,
Sími 1580. Vöggur.
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
Svo lagði hann af stað heimleiðis. Öniurinn
af köllum majórsins og Þorsteins barst til
hans lengi.
„Skárri eru það nú lætin,“ tautaði karl
og .greikkaði sporið.
VI. KAFLI.
Hvað Eirikur fann i húsinu
við Norðurá.
Eiríkur var búinn að fá heilsuna aftur.
Læknirinn hafði látið hann fá þennan eina
óbrigðula Brama-lífs-elixír, sem öll mein hans
gat bætt. Hann hafði bergt á honum ríflega
og var með pað mikið í vasanum, að hann
purfti ekki að búast við að fá aftur kast
fyrstu dagana.
Eiríkur var á heimleið. En pað var varla
hægt að segja, að hann færi gangandi. Hann
nánast sveif á rósrauðum og reyndar alla
vega litum skýjum, og honum fanst heim-
urinn vera svo yndislega fallegur, og honum
óx ásmegin. Hann varð hugaður og djarfur.
Hann þorði nú ýmislegt, sem honum ekki datt
í hug ólæknuðum, og hann var alt af að
vaxa og vaxa, og öll reiðin yfir pví atlæti,
sem majórinn hafði sýnt honum alveg frá
hafragrautnum sæla og til áfengisleysisins,
er hingað til ekki hafði getað fengið svigrúm,
gaus nú upp með fullum krafti.
„Þessi Ííka ræfill og fylliraftur og bölv-
aður drullustrokkur!“ tautaði hann, fullur
gremju. Hann átti af einhverjum alveg óskilj-
anlegum ástæðum ilt með að segja „sokkur“
og ýms fleiri algeng orð.
Og svona rambaði Eiríkur glaður og reiíur
lleim á leið.
Það var liðið fram undir miðnætti, og peg-
ar Eiríkur nálgaðist húsið, var eins og hann
heldur færi að síga- niður á jafnsléttu aftur,
pví að nú var eftir að komast inn, svo að ma-