Alþýðublaðið - 01.05.1926, Page 1
fiefið út af Aipýduflokknaiii
1926. Laugardaginn 1. mai. 100. töíublað.
f , 1 1. maí 1 1926.
Sií hugsjón Ijómur yfir tímans öídum, allri fátœkt skuli rádin bót. Hún vermir oss á vegum lífsins köldum °9 veitir prek og styrk ad berjast mót Pöi ranglæti, sem ríkir nú á jördu • \ °9 rœnir gœdum heimsins verkastétt. Pér sækjum fram med hugarafli hördu heimta öllum mönnum jafnan rétt. Hún svifur áfram undir rodnu merki sem eldsins stólpi fyrir heimsins lýd. Ög ungir kraftar eru hér ad verki til enda' ad leida petta helga strid gegn allri fátœkt, öllum vesaldómi, gegn öllum rangindum í pessum heim, — og um pá fylking leikur bjartur Ijómi ad lokum, víð hinn glaða sigurhreim.
Jakob Jóh. Smári.
Alpíðndagirinii.
Að vinna sig upp.
1. maí er sá clagur, sem al-
Þýðustéttin hefir vaiið sér að al-
Þjóða hátíðisdegi sínum. Þá ber
hún fram kröfur sínar. Þá fylk-
ir hún liði og sýnir, að hún er
voidug og sterk, 1. maí er sér-
siaklega helgaður kröfunni um
® stunda vinnudag. Til þess að
ðlþýðan geti notið gæða lífsins og
a'mennrar mentunar, þarf hún að
*a þeirri kröfu framgengt, bæði
Þér, og annars staðar: 8 stunda
Vl*ina, 8 stunda hvíld og frelsis-
ttmi, 8 stunda svefn. 1. maí er
dagur
vors og æsku, dagur þeirr-
ar hreyfingar, sem sigrar heim-
úin og ber hina starfancli sveit
Þ’am tii gengis og gæfu í gleð-
iunar heimi, sem guð hefir gefið
Þenni og engum má líðast að
Þtiloka hana frá.
Pram til sigurs, sameinaðar
íyikingar alþýðustéttarínnar!
Þisiasain Einars Jónssonar
er opið á miðvikudögum og
SUnnudögum frá kl. 1—3, Ferðamenn
®ru vinsamlega beðnir að koma á
Pessuin dögum, en ekki á öðruin
Uina,
Löngunin til að njóí'a sem
beztra lífskjara er hverjum manni
ásköpuð.
Eitt æðsta boðorðið í siðaspeki
auðvaldsins er þetta: Hugsaðu um
sjálian þig, að eins um sjálfan
þig! Beittu viti þínu og kröftum
til að bæta þinn hag! Láttu þá,
sem máttarminni eru, þjóna þér
og létta þér lífið!
Að komast áfram, að vinna sig
upp er takmarkið, sem auðvaldið
segir þjónum sínurn að keppa að.
Hvað er það, sem auðvaldið
kallar að vinna sig upp?
Þegar verkamaðurinn hættir
sjálfur aö vinna með höndum sín-
um, en lætur aðra vinna fyrir sig
og tekur hluta af þeim arði, sem
vinna þeirra skapar, þá er kallað,
að hann hafi unnið sig upp.
Þegar sjómaðurinn hættir sjálf-
ur að sækja sjó og draga fisk, en
gerist í þess stáð útgerðarmaður
og tekur sjálfskamtaðan hluta af
afla þeirra, sem vinna á skipum
hans, þá er kallað, að sjómaður-
inn hafi unnið sig upp.
Þegar handiönarmaðurinn hætt-
ir að vinna með höndum sínum,
en tekur hluta af andvirði vinnu
sveina sinna, iærlinga og verka-
manna, þá er kallað, að hann hafi
unnið sig upp.
Að komast áfram er það nú
kallað, ef menn koma ár sinni
svo fyrir borð, að þeir þurfi eigi
sjálfir að vinna, heldur geti þeir
lifað á arðinum af vinnu annara.
Þetta er takmarkið, sem auð-
valdið segir þjónum sínum að
reyna að ná. Þeim, sem ná þvi,
er hælt á hvert reipi fyrir dugn-
að, fyrirhyggju og atorku. Þeir
eru kaliaðir máttarstoðir þjóð-
félagsins og á þá bent sem hinar
háieitustu fyrirmyndir. Um hitt er
oftast þagað, hvernig þeir hafa
farið að því að komast áfram,
hverjum ráðum þeir hafa beitt til
að ná þessu takmarki.
Verkalýðnum er síðan bent á
þessar fyrirmyndir og sagt við
hann: Farðu að dæmi þeirra! Vinn
þú þig upp! Þú getur það, ef þú
ert nógu auglegur.
Nú er rétt að athuga, hvort
verkalýðurinn getur notað sér