Alþýðublaðið - 05.05.1926, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐID
3
Aðvornn.
(Grein þessi hefir legið lengi hjá
blaðinu, en ekki komist að vegna
prengsla, og er hún pó birt nú
eftir eindreginni ósk höfundar.
Ritstj.)
Tilefni þess, að ég skrifa þessar
línur, er það, að siðast liðið sumar
bað mig ekkja, sem ekki á heima
hér í bænum, að sækja fyrir sig um
styrk úr svo kölluðum Styrktarsjóði
V. Fischers, er Nicolai Bjarnason
hefir eitthvað með að gera, enda
auglýsti hann, að þeir, sem ætl-
uðu að sækja um styrk úr þessum
sjóði, gætu sótt eyðublöð undir um-
sóknir á skrifstofu sína. Gerði ég
það og færði síðan ekkjunni eyðu-
blaðið til þess, að hún gæti látið út-
fylla það. Afhenti hún mér það síð-
an, en ég lagði það þá þegar inn
á skrifstofu Nic. Bjarnasonar, og
varð hann sjálfur til að veita um-
sókninni móttöku. Tjáði ég honum,
að hún kæmi heldur seinna en vera
bæri eftir hans auglýsingu, og sagði
hann það ekkert gera til. Leið svo
fram í dezember, að ég fór að
grenslast eftir, hvort þessi ekkja
hefði orðið styrks aðnjótandi.
Þá skeði það einkennilega, að Nic.
Bjarnason fann ekki umsókn þess-
arar ekkju og nafn hennar hvergi
Alum. P O T T A R
mjög þykkir og af öllum stærðum
nýkomnir. Verðið ötrúlega lágt.
Guxtnar Jónsson,
Simi 1580. Vöggur.
skrifað. Kannaðist hann ekkert við,
að sótt hefði verið um styrk fyrir
hana. Spurði ég þá Nic. Bjarnason,
hvernig stæði á þvi, að hann fyndi
ekki nafn eða umsókn þessarar
ekkju, þar sem hún meira að segja
hefði sótt um styrk áður og fengið
hann, enda hljóti síðasta umsókn
að hafa glatast hjá honum, þar sem
hann hafi sjálfur tekið við henni af
mér. Segir þá Nic. Bjarnason, að
hann viti ekki, hvernig standi á
þessu, en samt viti hann, að um-
sóknin hafi ekki glatast hjá sér.
•Þóttu mér þetta dálítið skrítin svör,
þar sem bæði hann og ég hlutum að
vita, að umsóknin fór engra á milli
nema okkar beggja, enda vildi Nig.
Bjarnáson auðsjáanlega ekki meira
um þetta tala og fór þar með út
af skrifstofunni, og gat ég þá ekki
átt meira við það í það skiftið.
Leið svo til 28. dez., að ég fer
aftur til Nic. Bjarnasonar að vita,
hvort hann hefir ekki fundið um-
sóknina og hvort hann ætlaði að
halda því fram, að hann hefði ekki
glatað umsókninni, og fékk ég ekki
annað en sömu svörin og í fyrra
skiftið. Sagði ég honum þá, að ég
neyddist til að opinbera hann í blöð-
um, þótt um smámuni væri að ræða,
þar sem hann sýndi mér fádæma-
ósvifni með því að vilja ekki kann-
ast við að hafa tekið við umsókn-
inni. Sagði Nic. Bjarnason þá, að ég
skyldi bara opinbera sig i blöðum,
en hefir auðvitað haldið, að ég gerði
það ekki eftir minrii aðstöðu i
mannfélaginu. Annars þoli ég ekki
að slík rangindi séu höfð í frammi
gagnvart fátækri ekkju. Það er ó-
hætt að almenningur sjái, hverjir
það eru, sem það gera.
(Frh.)
H. Jónsson.
Unt daginsfi og veginn.
Næturlæknir
er í nótt Jón Hj. Sigurðsson,
Laugavegi 40, sími 179.
Sambandsstiömarfundur
kl. 8,30 í kvöld.
Carl Kuchler,
hinn kunni þýzki Islandsvinur, er
kominn hingað ásamt konn sinni, og
ætla þau að dvelja hér um hríð.
Björgunarskipið „Ægir“
fór héðan í fyrra _dag áleiðis til
Danmerkur. Hefir því ekki heppn-
ast að ná „Ásu" út aftur.
Helgidagafriðunin.
Við hana áttu ummælin i efri-
deildarfréttunum í gær, um að þau
lög væru hert nokkuð og um gát
stjórnarinnar á heiðrun þeirra.
Glimusýning
Danmerkur-faranna er kl. 9 í
kvöld.
Kolanámudeilan enska.
Yfirlitsgrein um hana og tildrög
hennar hefst í blaðinu á morgun.
Gengi erlendra mynta í dag:
Sterlingspund. . . , . kr. 22,15
100 kr. danskar .... — 119,28
100 kr. sænskar .... — 122,32
100 kr. norskar .... — 99,54
Dollar................— 4,57V4
100 frankar franskir , . — 15,21
100 gyllini hollenzk . . — 183,87
100 gullmörk þýzk... — 108,60
Sjúkrasamlag Keykjavikur.
Skrifstoía þess er opin kl. 2—5 virka
daga og á laugardögum auk þess kl.
5—7.
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
á Sigurð. „Idiot!“ spýtti hann út á milli tann-
anna. En Sigurður dáðist að lærdóminum.
„Héma er hnífurinn,“ sagði læknirinn og
dró vopnið úr sárinu. „Það er sjálfskeiðingur
nokkuð stór.
„Það er víst varla nokkur vafi á því, að
þetta sé hnífurinn,“ lopaðist út úr Sigurði.
Nú sprakk sýslumaður alveg i loft upp.
„Heyrirðu, læknir? hvað ,fjolsið‘ segir,“
stimdi hann. „Er það ekki alveg ,desperat‘.
Það er ,sgú‘ synd að segja, að landsstjómin
,ökónómíseri‘ með kraftana, þegar hún lætur
,kapacitet‘ eins og okkur þurfa að .forpokast*
við að .dirigera' þessum sauðsvarta sálar-
,pöbli‘.“
Fokvondur fleygði hið sálræna yfirvald
sér í stól, opnaði réttárbókina og byrjaði
yfirheyrsluna:
„Ár 19. . hinn 4. ágúst var lögregluréttur
settur og haldinn í veiðihúsinu við Norðurá
af hinum regluksga' dómara, Gunnlaugi sýslu-
manni Elentínussyni, með undirrituðum vott-
um.
Fyrir réttinum mætti Sigurður hreppstjóri
Hannesson í Brekkugerði, 58 ára, og var
ámintur um sannsögji.“ , , .
Ekkert þótti sýslumanni eins skemtilegt í
embættisfærslunni eins og að áminna um
sannsögli, og aldrei komst list hans hærra
en þegar hann með háfleygum likingum lýsti
því fyrir titrandi vitnúm, hvernig tukthúsdyr,
þessa og annars heims galopnuðust fyrir
þeim, ef þau segðu ekki honum — Gunnlaugi
sýslumanni Elentínussyni — bláberan sann-
leikann.
„. . . pg þér hafið þar með ekki að eins
týnt virðingu og trausti samborgara yðar
þessa heims, heldur og glatað ódauðlegri sál
yðar, dýrmætasta hnossi, sem forsjónin hefir
gefið yður,“ klykkti hann út, og sprakk um
lpeið, þvi að hann var kominn alla leið
upp á hzáa c-ið.