Alþýðublaðið - 21.05.1926, Síða 3

ALEÝÐUBL-A0ID

SfBi
Nýtt svínabjflt,
nauta-, kálfa- og kindakjöt. Medister-
og Vinarpylsur. — Kjötfars og hakka-
beuf. Hangikjötslæri. Allsk. niðursuða.
Margskonar Ostar, Asiur og Agurkur
i lausri vigt.
M. Fredriksen.
Ingðlfshvoli. Sími 147.
Sokhabððin,
Laigavegi 42,.
hefir fengið feiknaúrval af alls konar
sokkum fyrir sumarið. Einnig margs
konar nærfatnað fyrir fullorðna og
börn, Drengjamatrosföt ðdýr, Matros-
húfur og m. fl. Það verður vissara að
lita inn i sokkabúðina áður en gerð
eru kaup annars staðar.
Sara Þorsteínsdóttip.
Sími 662. Simi 662.
kökuruar:
MiSIeimimu-hveiti í smá>
pokiam, R|oiaaa-bóssm|iip,
EöK, MCókusmjol, Aldiito
mauk w;í alls konar krydd.
Llverpool.
Smáauglýsingar eru lesnar bezt
i Alpýðublaðinu.
Hvítasimnn^
skóna
kaupið nér pezta og ódvrasta hjá
Hvannbergsbræðrnm.
NB. fjölbreytt úrval nýkomið.
Alþekt eru
Karlmannaf ðtln
ffyrii* snið og gæði
i
rauns~verzlun,
Aðalstræti 9.
Halldér Kiljan Laxness.
Upplestur
úr Vefaranum mikla frá Kasmír,
Nýja Biö, 2. Hvitasunnudag, kl. 4.
Aðgöngumiðar i bökaverzlunum Sig-
fúsar Eymundssonar og ísafoldar.
Húsmæður
notið gerhveiti frá okkur, 3 pd. pok-
ana, pað, ásamt öllu öðru til bökunar,
bezt hjá okkur.
Silli & Valdi,
Vesturgötu — Baldursgötu.
Ávextir alls konar nýkomnir.
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
löngu hafði staðið gistihúsið „Hotel Reykja-
vík“, sem eitt sinn hafði brunnið til kaldr'a
kola.
Það var göfugasta veitingahúsið í borg-
inni, og svo sem til sannindamerkis var yfir-
pjónninn danskur. Hann var staklega Íipur
maður. Hann gat borið bakka með tíu fleyti-
fuilum súkkulaðibollum og hálfri flösku af
portvíni á án fress að missa niður neitt og þó
um feið rent býru hornauga til þeirra kven-
gesta, sem óskuðu, en íslenzku gat bann ekki
lært.
Og á þessum veitingastað hélt bddborgara-
félagið — Óháð regla oddborgara, I. O. O. B.
— fundi sína. Það var virðulegasta félagið
— áreiöanlega í bænum og sennilega á öllu
íslandi. i því voru ráðherrar, biskupar, prest-
ar, læknar, stórkaupmenn, sendimenn er-
lendra ríkja, alþingismenn, betri embættis-
menn og lögreglustjórinn, og nú var þessi fé-
iagsskapur að halda miðsumarfagnað þar
með danzleik m. m.
Christensen, danski þjónninn, stóð við af-
greiðsluborðið og var að kæla Iflösku af
kampavmi. Þá gall við síminn. Yfir-Christ-
ensen greip heyrnartólið.
„Her Skallolt,“ gaulaði hann.
Þögn----------,
„Hvur anzgoten! Hör, Æolfúr! Der er no-
get Sluijer með en Siidespand i Borgar-
nessss. Tag du ham. Det er en Islænder,“
sagði yfir-Christensen við undirtýiluna Eyj-
ólf, sem hokin og auðsveip skreið fram úr
einhverju fylgsni og greip heyrnartólið.
„Já. — Já. — Já —sagði Eyjólfur í tai-
opið og roðnaði meir og meir. Svo lagði
hann heyrnartólið frá sér og sagði lafmóður:
„Það er sýslumaðurmn í Borgarnesi. Hann
vill tala við lögreglustjóranu. Það hefir verið
myrtur Englendingur upp frá. Ég ætla að uá
í hannog svo stökk hann inn —