Alþýðublaðið - 28.05.1926, Blaðsíða 3

ALEÝÐUBLAÐID
8
Skrifstofa mfin
er flutt
í Mafnarstræti 16
uppi.
OunnarEJeneöiktssðn
lögfræðingur.
Haildór Kiljan Laxness:
Upplestur
ur Vefaranum mikla frá Kasmir
endurtekinn i Bárunni i kvöld
(föstudag) kl. 9. Aðgöngumiðar hjá
Sigf. Eymundsson, ísafold og við
innganginn.
Saltkjðt 75 aura pr. 12 kg.
Húllnpylsur.
Saltfiskur.
Kártöflur mjög göðar og ödýrar.
Gunnar Jónsson,
Simi 1580. Vðggur.
Mjólk og rjómi fæst í Alpýðubrauð'
gerðinni á Laugavegi 61.
ftagga Lnnd
syngur i siðasta sinn i Nýja
Bió laugardag. 29. f>. m. kl. 7 1 /4.
Mýtt prógram.
Aðgöngumiðar á kr. 2,00 fást i
Bókaverzlun ísafoldar og Sigf.
Eymundssonar.
Hljómsveit Reykjavikor.
Siðustu
Hljómleikar
1925 — 1920
sunnudaginn 30. |>. m. kl. 4
e. h. i Mýja Bió.
Aðgöngumiðar fást i Bóka-
verzlun Isafoldar og Sigfiisar
Ejrmundssonar.
Herluf Clausen,
Simi 39.
, fSreÍKS- stangasápa er seid í pökkum og einstökum stykkjum. hjá öllum kaupmönn- um. Engin alveg eins góð.
'
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
Hann hafði á æskuárum verið anzi kVikur
maður, skýr og með hjartað á þeim stað, sem
vera ber. Hann hafði verið fullur af hugsjón-
um frelsis og sjálfstæðis, og hann hafði
barist fyrir þeim með oddi og eggju, fullur
framgirni. Hann hafði imyndað sér, að hug-
sjónir hans og framgirni gætu átt samleið. En
hann hafði verið lengi — alt of lengi, sá
hann nú — að því að sjá, að alt frelsis- og
sjálfstæðis-talið í þeim, sem í kringum hann
voru, var hvergi nema í nösunum á þeim,
og að þegar einhverjum slíkum umbótum
var komið á, var það að eins til málamynda.
Pað var sama, gamla, hrukkótta þrælsand-
litið og áður undir spánnýjum írelsis- og
sjálfstæðis-farða. Röddin var alt af Jakobs,
þótt hendurnar væru Esaus. Hann sá, að
riddarakrossum, embættum og öllum herleg-
heitum hégómaskaparins rigndi á aðra, og
hann afréð að verða hræsnari eins og þeir
tii að þjóna framgirni sinni. Hann vantaði
kjark til að vera einmana. Hann hætti að
berjast fyrir hugsjónum sínum, en það var of
seint. Menn trúðu ekki á afturhvarf hans.
Svo afréð hann að sýna það í verkinu. Fyrir
8 árum samdi hann skálarræðu fyrir minni
konungs, og hann ætlaði að flytja hana í
fyrsta stóru samsæti, sem hann væri í. Hann
bauð sig fram til ræðuhaldsins, en það var
ekki þegið, og svona leið ár eftir ár; hann
bauö fram ræðuna, en hún var aldrei þegin.
Hún var orðin mara á honum. Hann var far-
inn að þylja hana upp úr svefni eins og
drgttningin af Darmstadt Krukkspá, forðum.
En þó lifði seig von hjá honum uni það, að