Alþýðublaðið - 04.06.1926, Blaðsíða 2

2 "" •• ^ ALRÝÐUBLAÐlD.
Talþýðublaðið |
j kenmr út á hverjum virkum degi. í
1 Afgreiðsla í Alpýðuhúsinu við :
] Hverfisgötu 8 opin frá kl. 9 árrt. ;
3 til kl. 7 síðd. :
\ Skrlfstofa á sama stað opin kl, ;
3 9'/a—10Va árd. og kl. 8—9 síðd. I
; Simar: 988 (afgreiðslan) og 1294 ;
| (skrifstofan).
J Verðlag: Áskriftarverð kr. 1,00 á ;
J mánuði. Auglýsingaverð kr. 0,15
; hver nun. eindálka.
| Prentsmiðja: Alpýðuprentsmiðjan
1 (í sarna húsi, sömu símar).
Konungskoman
a foæjarst|5rnarfnndl.
Síöasta má) á dagskrá bæjar-
stjórnaríun'darins í gærkveldi var
konungskotnan. Borgarstjórinn
lag’ði til, að það mál yrði rætt
íyrir luktum dyrum, en Hallbjörn
mótmælti því, þar eð bæjarbúar
ætiu rétt á að já að heyra, hvern-
ig íé bæjarins væri varið. Greiddu
Jafn-aðar mennirriir, sem heim.t
votu, atkvæði gegn till.'K. Z., og
var hún feld með 5 gegn 4 atkv.
í>á neyddist Knútur til að flytja
í heyranda hljóði tilmæli um
„sigurboga“-hleðslu og kóngs-
veizlu á bæjarins kostnað, sém
boðiö yröi til 120 manns. Hall-
björn benti á, að það er fyrir-
siáttur einn, að kóngurinn komi
hingað sem gestur bæjanna, og
ao fundið var upp á að slá jrví
fram eftir. að ísfirzka bæjarstjórn-
in neitaði að verja fé bæjarins
í kóngskömuveizlu, Meðan fjár-
mál-tiáolti rratin er á atkvæðaveið-
um. myndi íhaldsflokknum hins
vegar ekki þykja sigurvænlegt aö
eyba tniklu fé úr ríkissjóði í
f*.ð tgsveizlu. Jafnframt skýrði
har.n frá því, að á fundi í „yfir-
bæjarstjórninni" (þ. e. samkomu
iiorgfrst óra og forseta, varafor-
sel t og skrifara bæjarstjórnar)
heföi hann lagt til, að bæjarstjórn-
itt t eki á möti híjómlistarsveitinni
þýzku, en binir fjórir voru þá á
móti þvi. Sá væri þó munurinn,
að hljómsveitin flytti hingað and-
ieg verðmæti, en kóngurimi yrði,
liklega óviljandi, til þess að eyða
fttidlegum verðmætum, með því
að ýta með komu sinni undir
vaxattdi skriðdýrshátt meðal
þegna sinna. Héðinn benti á, aö
bezt færi á því, að þeir einir,
sem vilja, tækju sjálfir á móti
Rónginum, — orðuriddarar hans
og þess konar fólk; en jafnaðar-
mennirnir yrðu þar ekki með, —
því að þeir vaeru ekki „konungleg-
ir jafnáðarmenn". Kóngsins vegna
væri líka taezt að hafa engin op-
inber veizluhöid, því aö þá þurfi
engir að vera þar í nafni atinara,
sem neita að vera við. Þórður
Sveinsson tók undir þaö, að réit-
ast væri, að þeir, sem vilja hafa
kóttgsveiziu, haldi hana sjálfir.
Ól. Fr. kvað ekki myndu amast
við því, þó að kóngsmennirnir
borguðú sjálfir sínar 100 kr. hver
til þess að slá upp veizlu, — ef
■ þeir væru þá vissir urn, að kóng-
urinn hefoi nokkurt gaman af að
boröa hjá þeint. Pétri Halldórssyni
þótli ekki væra talað nógu hátíð-
iega um kóngskomuna, en Ól. Fr.
kvaðst þá vonast til að sjá bæði
P. H. og Guðm. Ásbj. með orðu á
brjóstinu eflir að kóngttrinn hefði
séð þá. — Þar eð jafnaðarmenn-
irnir neituðu að taka þátt í kóngs-
veizlu fann Jón Ásbj. ekki annað
ráð vænna en að sleppa skrif-
urunum við að vera í móttöku-
nefndinni, en skipa hana forset-
unum einum (Guðm. Ásbj. og P.
Halld.) auk borgarstjórans. Sá þá
HaJlbjörn- að komið myndi í ó-
vænt efni fyrir Birni Ólafssyni,
og mæltist til, að hann yrði ekki
látinn gjalda sín.
1
Vinveítingar.
Héðinn og Ól. Fr. fluttu tillögu
um, að vtn yrði eklti haft um
hönd, ef veizluhöld yrðu af bæj-
arins hálfu. Þá gerðist sú saga,
sem tnargir hefðu vist svarið fyrir
að bæri við. Pétri Haildórssyni
þótti fara einstaklega illa á þvi.
ef bannað væri að veita kónginum
vín. Hann vildi ekki láta slíka
samþykt valda óánægju, og kvað
hann það ekki vera á móti lands-
lögum og venju að veita vín í
kóngsveizlu. (Þarna kom Spánar-
samningurinn að haldi(!).) Nefndi
hann vínið „þessi þægindi, sem
hann (kóngurinn) kallar.“ 1 sömu
andránni kallaði hann þó sjálfan
sig „bindindis- og bann-mann“ og
lézt ekki vera á móti því, að sídctr
yrðu vínveitingar bannaðar í bæj-
arveizlum. Jón Ásbj. kvað iang-
ákjósanlegast að sleppa vínveit-
tngum, en treystist ekki ti) að taka
þá ákvöröun, nema kóngur óskaði
þess Sjálfur, og afréð því að
greiða ekki atkvæði. Þórður
Sveinsson óttaðist, að samkvæmið
yrði, „ómögulegt‘ án víns, því að
þeir íslendingar, sem ekki kynnu
að dreitka soðið vatn, yrðu þá
ekki nógu skemtilegir. Það mætti
þá alveg eins banna að hafa
„buff“ í veizlunni, a. m. k. fínt
„buff“, ef þetta væri af sparn-
aðarástæðum. Þar eð kóngsveizlu-
víns-menn vitnuðu til þess, að áð-
ur hefðu þó vín verið veitt í bæj-
arveiziu, benti Hallbjörn á, að sú
myndi víst ekki vera tilætlun
þeirra að nota sér af því til að
véla kónginn tneð víni í bann-
landinu Islandi. — Héðinn og
ólafur báru fram aðra tillögu ura,
að vín verði ekki framvegis haft
í veizlum, sem haldnar verða á
bæjarins kostnað. Við þá till. vifdl
Jón Ásbj. hnýta þvi, að borgar-
stjóri réði, hvort vín yrði í kóngs-
veizlunni. Þegar hér v;tr lcomið,
skar meiri hlutinn niður umræður
með atkvæðagreiðslu. Þá lagði
P. H. til, að tillögunum gegn vín-
veitingunum væri frestað [þangaö
til eflir kóngskomuna]. Sú till.
var feld með 6 atkv. gegn 6 (jafn-
aðarmannanna og P. Magn.). Næst
var fyrri vinveitingabannstillagan
feld, og var P. H. einn þeirra,
sem greiddu atkv. gegn henni.
Tillagan um vínbann i veizlum
bæjarins. héðan í frá var loks
einnig feld að við höfðu nafna-
kalli rneð 5 atkv. gegn 5. Voru
jafnaðarmennirnir með henni, en
K. Z„ Pétur Halldórsson, P. M.,
Björn og Guðm. Ásbj. á móti. J.
Ásbj., Jónatan og Þ. Sv. greiddu
ekki atkv. Har Guðm., H. Ben. og
.). Ól. voru fjar»taddir. Þá voru at-
kvæðj greidd unt kóngsveizluhald-
ið, og var það samþ. með 7 at-
kvæðum gegrt 6 að við höfðu
nafnakalli. „Nei“ sögðu jafnaðar-
mennirnir og Þ. Sv., en hinir ját-
uðu allir.
Af ihverju eru togararnir burnl-
nir við hafnargarðinn?
Þessa og líkar spurningar heyr-
ir maður nú daglega, og það er
ekki að ófyrirsynju, þar sem svo
að segja allir togarar Reykjavík-
ur hafa hætt veiðum og þeim ver-
ið lagt í höfn.
En hver er ástæðan fyrir, aðslíkt