Alþýðublaðið - 15.06.1926, Blaðsíða 3

ALH. YÐUBLAÐID
3
kJ. 6 í kvölcl vestur og norður um
land til Akureyrar, en „Gullfoss“
kl., 8 til Vestfjarða.
Dagsett á laugardag.
Þegar Björn Blöndal Jónsson hefir
farið sigurför um Snæfellsnes og
opnað augu fjölda manna fyrir
skaðvæni íhaldsstefnunnar og á-
gengni íhaldsþingmannanna við al-
þýðuna, gripur íhaldsmálgagnið af.
neitaða til þess að flytja um hann
alósannan skammapistil, sem það
vill láta heita svo, sem skrifaður sé
vestur á Héllissandi; en upphafið
kemur upp um það: „Hellissandi á
laugardag," en enginn mánaðardag-
ur. Ritarinn hefir ekki vitað, hvaða
laugardagur bezt átti við, til að
dagsetja klausuna, og sannar það
bezt, að hún er ekki • skrifuð ná-
lægt vettvangi.
Hljómsveitin þýzka
hélt hljómleika á Vífilsstöðum og í
Hafnarfirði í gær og fór um leið
skemtiför suður að Straumi. 1 kvöld
verður hljómleikurinn i Iðnó, þar
sem 7. symphonie Beethovens verður
endurtekin. Á morgun verða síðustu
hljómleikar hljómsveitarinnar i dóm-
kirkjunni. ' ,
ísleifur Högnason
kaupfélagsstjóri kom með Islandi
og fer áfram með því til Akureyr-
ar, á aðalfund sambands íslenzkra
samvinnuíélaga. Bæjarfulltrúarnir
Héðinn Valdimarsson og Stéfán Jóh.
Stefánsson fara og norður með „Is-
landi“.
375 ár
eru í dag, síðan hervald Kristjáns
III. lét forystumenn Norðlendinga
sverja honum trúnaðareiða, — vorið
eftir aftöku Jóns biskups Arasonar og
sona hans.
Náð!
Ketilbjörg sá konunginn
kroppa fisk af dálki,
höndum leika hnífinn sinn;
hún var lika fálki! — As.
Kommglegur misskilningur.
Með sambandslögunum hefir ís-
land Iýst yfir ævarandi hlutleysi
sínu, og hefir því engin her- eða
flota-mál. Sömu lög gera og ráð
fyrir, að ísland sé nú sjálfstætt og
undan Danmörku. Það má því sáran
furða, að sjá „konung íslands" hér
að staðaldri í hermannabúningi og
honum dönskum, og að hann fer til
landsins og um það í fylgd danskra
hermanna. Ekki ^svo að skilja, að
Alþbl. sé ekki í sjálfu sér sama,
hvernig konungur klæðir sig og
skæðir og hverja hann umgengst.
En það er skylda stjórnarinnar að
koma honum í skilning um, að „kon-
ungur islands" sé ekki danskur her-
maður, og að hann sé til fara eins
og sambandslögin bersýnilega ætlast
til, og að hér verði ekki innleitt
neitt hervaldsdekur.
Dýrasýningar
apa- og slöngu-leikhússins verða i
siðasta sinn 17. þ. m. Hinn 18. fara
sýnendurnir til Keflavikur og þaðan
til Stokkseyrar, en hinn 29. með
„Botníu" til Akureyrar og austur um
til að halda sýningar á Norður- og
Austur-landi.
Hyrningarsteinn
landsspífalans var lagður í morg-
un, svo sem ráðgert hafði verið.
Veðrið.
Hiti 11—6 stig. Átt ýmisleg, hæg.
Loftvægislægð suður af íslandi. Út-
lit: 1 dag hægur á austan og dálítil
úrkoma sums staðar á Norðaustur-
landi, Iogn annars staðar, þurt á
Norðvesturlandi, þokuloft og sums
staðar skúrir á Suðurlandi. í nótt
hægviðri, þoka sums staðar á Suð-
ur- og Austur-landi.
Gengi erlendra mynta í dag:
Sterlingspund..........kr. 22,15
100 kr. öanskar .... — 120,77>
100 kr. sænskar .... — 122,10
100 kr. norskar .... — 101,09
Dollar.................— 4,56!4
100 frankar franskir. . . — 13,16
100 gyllini hollenzk . . — 183,40
100 gullmörk þýzk. . . — 108,52
Trésmíðaprófi
hafa 6 nemendur lokið nýlega hér
í bænum. 1 húsasmíði: Bjarni Sig-
urðsson, Márus Júlíusson og Sigfús
Jónsson. I húsgagnasmíði: Axel
Grímsson, Marinó Guðjónsson og
Vilhjálmur Bjarnason.
Viðgerð
er byrjuð á stíflugarði Rafmagns-
veitunnar á Elliðavatnsengjum. Bil-
aði jarðvegurinn undir honum á ein-
um stað á s. 1. hausti, og sprengdi
vatnsþunginn hann burtu og hluta
af garðinum með.
í næsta „Karðjaxli“
skrifa ég um „fýrinn“, sem nú er á
neðstu gráðu í hallærinu (það er sá
langi, ljóti, sem gaf mér gotu og
glyrnu, þar sem ég var saklaus að
tala um min einkamál við Eggert
fisksala). 13 er óhappatala, en vald
hans var mest 13. júni. Ég veit, hvar
hann á sveít, enda skal honum verða
fylgt eftir. Skal það verða i fyrsta
sinn, er ég veiti „bullu“ þann heiður
að leggfa hana í einelti. Ég hefi oft
gengið annan eins spöl og frá EIl-
iðaám og niður i bæ. Vei Þórði!
Oddur Sigurgeirsson.
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
Þorstein, og Þorsteinn bar ekkert af sér.
Þetta var há-íslenzkt, — að minnast ekki
orði á það, sem næst virtist liggja, og þó
hafa fengið eins mikla vitneskju þegjandi
eins og af' löngu, nákvæmu samtali. Þor-
steinn vissi, hvað Jón hélt, og hverju al-
menningur myndi trúa, ef öll kurl kæmu
til grafar, en Jón vissi, að Þorsteinn myndi
bera alt af sér, en að honum væri það Ijóst,
að það myndi að engu haldi koma.
Þegar út á hlað kom, var Guðrún þar
fyrir. Hún hafði séð þá Þorstein og föður
sinn ganga inn í stofu og fundið það á sér,
eins og menn oft gera, þegar örlögin ætla
að koma aftan að roanni, að nú stæði eitt-
hvað til, og svo beið hún á hlaðinu þessa
örskömmu stund, sem þeir Jón voru inni,
og hún sá það stmx, að Þorsteinn var sigr-
aður, gersigraður, þegar hann kom út. Hún
sá það hvað bezt á því, aÖ fáðir hennar
gekk afsiðis, er hann sá hana. Hann vildi
bersýnilega lofa þeim að talast við, en stía
þeim ekki sundur, -eins og hann endranær
neytti allra bragða til.
„Nú þurfum við að talast við, Þorsteinn!“
sagði bún.
„Já, nú þurfum við þess,“ anzaði hann,
og svo gengu þeir inn í stofuna. Hún hefði
getað talað margt, ef hún hefði haft munn
t>g eyru.,
Jón gamli var á vakki um hlaðið, meðan
þau voru inni. Honum varð órórra og ó-
rórra eftir þvi, sem leið. Þau töluðust við
lengi, Þorsteinn og Guðrún, — afarlengi,
fanst Jóni, og þegar þau loks gengu út
aftur, brá gamla manninum heldur í brún,
Þorsteinn og Guðrún komu út aðrir menn
en þau gengu inn. Þorsteinn gekk inn dauf-
ur og brotinn, en kom út hress og stælt-
ur, og það var af honum alt mók, en Guð-
rún, sem gengið hafði inn með angistar-
svip og efa, ljómaði nú öll af gleði og full-
vissu. ' 1