Alþýðublaðið - 02.07.1926, Side 3

AIiÞtfÐUBLAlÐlÐ
3
Atkvæðaseðlarnir
úr öllum kjö"rdeildunum hér *í>
Reykjavík verða látnir saman í eitt
kl. 3 á morgun í bæjarþingstot-
unni (á hegningarhússloftinu).
Upton Sinclair,
rithöfundurinn heimsfrægi, verður
í kjöri fyrir jafnaðarmenn við
isstjórakosningar, sem fram eiga að
fara í Kaliforníu í Bandaríkjum
Norður-Ameríku.
Pessi
Gengi erlendra mynta i dag:
Sterlingspund.
100 kr. danskar
100 kr. sænskar
100 kr. norskar
Dollar . . .
100 frankar franskir.
100 gyllini hollenzk
100 gullmörk býzk.
kr. 22,15
- 120,77
- 122,34
- 100,12
— 12,62
- 183,46
- 108,52
vísa gerðist í vindi:
Hann er að guða á hverjum bæ.
Hann er að juða sí og æ.
Hann er að puða handlangur.
Hann er aö suða andlangur.
Sjömenn,
sem hafa verið á útvegi Hellyers
í Hafnarfirði á ísfisksveiðum s. 1.
vetur, óskast til viðtals í gamla
Alpýðuhúsið kl. 8 annað kvöld
(laugardag).
Esperanto og vísindin.
Á læknaþingi, sem haldið var síð-
ast liðinn okt. í Tokíó i Japan og
520 læknar tóku.þátt í, héldu ja-
pönsku læknisfræðikennararnir við
háskólann par, þeir T. Ogala og
M. Musata, fyrirlestra á esperanto
uin sérstaka sjúkdómaNEinnig héldu
þeir ræð'ur á esperanto, dr. Tushi-
nami, sem er kennari við háskólann
í Tokió, og Kínverjinn Tscheng-Fan-
Tsú.
Nokkrir hásetar
á útvegi Hellyers.
Nokkrir menn
verða ráðnir á síldarveiðar
á skip frá Akureyri. Uppl.
á Vitastíg 12 kl. 3—5 síðd.
Piðtur. fitsala.
Nokknr hundr. plötur
seljast sem hér segir:
kr. 0.65. áður kr. 1.00 stk.
kr. 2.90 áður kr. 4.00 —
kr. 3.50 áður kr. 5.75 — j
kr. 4 og 5 áður kr. 6.50 —
Þetta verð gildir um allar
plötur, gem eru á boðstölum,
hvort eru
nýtizkn-danzlSoin
eða vinsælu
glnntarlðoin,
orkester-, fiðlu-, kvartett- eða
einsöngs-plötur, Hawaiian-,
guitar- og liarnioniku-plöt-
ur o. s. frv. —- Notið tæki-
færið og byrgið yður upp
með góðum plötum fyrir
lágt verð. — Nokkur stykki
ferðaorammoföna,
sem kostuðu kr. 115.00, selj-
ast fyrir kr. 65.00. Ágætir í
sumarleyfinu.
5 pletnr ökeypis með
— meðan birgðir endast.
Nálar.plötualbúm, burstarofl.
Einar skáiaglam: Húsið við Norðurá.
Var þá hegningunni, eins og vant er, breytl
í æfilangt fangelsi.
Það rann satt að segja fáum tii rifja
hvað yfir Þorstein varð að 'ganga, én engum
þó minna en Jóni gamla í Halastaðakoti.
Hann var glaður, blátt áfram ofsakátur,
því að nú var hann búinn að stía Þorsteini
og Guðrúnu sundur að jrví, er hann hélt.
Þau Þorsteinn og Guðrún höfðu verið ró-
leg, undarlega róleg, meðan þetta alt dundi
yfir. Það var rósemi manns, sem ser fram
undan bráðan, óumflýjanlegan bana og því
tekur því, sem að höndum ber, með rósemi,
ekki af því, að honum líki það, heldur af
því, að það sé óumflýjanlegt, — rósemi,
sem oft stjórnast af óljósri von um eitt-
hvað fyrir handan eða fullkominni trúarvissu.
Og rósemi Þorsteins og Guðrúnar bjó yfir
einhverju slíku. Það var auðfundið.
Það var búið að flytja Þorstein suður-, og
var hann hafður þar í varðhaldi.
Guðrún hafði farið líka. Hún vildi fylgja
málinu með eigin augum og eyrum til enda-
loka. Jón gamii hafði ekkert fett fingur út
í það; — hann var viss um sigurinn.
Það var daginn, sem Þorsteinn átti að
fara að taka út- hegninguna. Það var um
hádegisbilið. Þorsteini hafði verið sagt, að
vinir hans og vandamenn mættu kvéðja
hann; þá komu þau Guðrún og dómkirkju-
presturinn upp í fangahúsið.
Þau gengu inn i klefann til Þorsteins.
Fangaklefarnir kunna frá mörgu að segja
einkennilegu, skrítnu eða alvöruþrungnu. En
sjaldan munu forlögin hafa gert fangaklefana
að musterum, kirkjum, þangað .sem menn
sæktu blessun himins á hátíðlegustu örlaga-
stundum sínum. . . .
,i -. . . og sé þér náðugur. Drottinn upp-
lyfti sínu augliti yfir þig og gefi þér frið
í Jesú nafni. Amen.“