Alþýðublaðið - 03.07.1926, Blaðsíða 4
4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
jón Guðjónsson og féhirðir Guð-
mundur Davíðsson.
Sigurður Nordal prófessor
nefndi erindi sitt „Sam]agningu“.
Þriðjudag 22. júní var þinghlé
um tíma vegna jarðarfarar Jóns
Þórarinssonar fræðslumálastjóra,
og sýndu kennarar samúð sína
við jarðarförina. —
Þinginu lauk með því að menn
komu saman til kaffidrykkju í
Iðnó og skemtu sér þar við ræð-
ur og söng.
Listasýninffin.
Það„er enginn vafi, að þetta
‘er rangnefni í meira lagi. Hér ægir
öiiu saman, list, iðnaði og krakka-
krabbi. Fyrir almenning er lítið
uppeldi í þessu. Honum verður
að bera hið skárra saman við
hið' versta. Hann sér yfirburðina
og heldur því, að það fram úr
skarandi sé ágætt, þó að það sé
í raun réttri einskis virði. En í
þeim, sem káka, elur sýningin upp
dómgreindarleysi. Þegar þeir sjá
hið lélegasta, halda þeir, að það
sé vottur þess, að það sé not-
andi, að það hangir þarna, og
munu á næstu sýningu krækja
sinum klíningi á veggina. Það
hefir verið talið vera svona af
dömnefndarleysi. Það er satt, en
dómnefnd er líka tveggja handa
járn, þvi að fyrir örfáum árum
gerði dómnefnd hér (frú Kristín,
Jón Stef., Kjarval) mynd Ríkharðs
Jónss., sem nú ér á sýningunni,
afturreka, en sama haustið var
hún tekin á sýninguna á Char-
lottenborg í Khöfn og hlaut mikið
iof í erlendum blöðum. En það
verður aö heimta, að ekki sé
hleypt inn á sýninguna viðvan-
ings-klöstrurum. Lærðir málarar
eiga skilyrðislaust að komast inn
með það, sem þeir vilja. „Lista-
ynenn“ á borð við Sigríði Erlends-
dóttur, Sigríði Steffensen, Vigdísi
Kristjánsdóttur o. fl. eiga hvergi
heima nema í ruslakistunni.
Bezta málverkið á sýningunni
er landslag eftir Kjarval (83); það
er trútt og höfugt, laust við allar
kenjar, sem annars gætir hjá hon-
um, sannkallað listaverk. Ágæt
málverk eru „Fiskiskúta kemur að
á SeyÖisfirði1' eftir Öskar Sghe-
ving, „Stjarnan í austri" eftir Finn
Jónsson og „Síldarvinna á Siglu-
firði" eftir Tryggva Magnússon,
þó að pensildrættirnir á því sums
staðar sé ekki nógu vandaðir.
Þetta eru alt andagiftarmenn, sem
vafalaust munu afreka ágætisverk.
Finnur Jónsson verður þó að
sleppa þeim móðursjúka pent-
hætti, sem hann temur sér eftir
forskrúfuðum, erlendum málurum,
og semja sig að eigin siðum. „Com-
positionirnar" hans svo nefndu eru
ein langavitleysa. Af nafnkendum
málurum er einna minst varið í
það, sem Ásgrímur sýnir; hann
er farinn að stæla ýmsa lökustu
kæjci Kjan-al-s. Myndirnar eru
hálfkaraðar og eins og hranalega
hrækt upp á spjöldin, yfir höfuð
lítið augnagaman, og kastar þó
tólfunum í myndinni „Una álf-
kona'I, eitt argvítugasta klastrið,
sem á sýningunni er. Einstaklega
íaglegt og liðlegt er alt eftir Arn-
grím Ólafsson, en alt of milt, svo
að maður segi ekki þróttlaust.
Guðm. Einarsson kann að vísu
nauðsynleg handbrögð, en er bæði
andagiftarlítill og sýnist hafa
daufan fegurðarsmekk. Þar, sem
hann er, sýnist. framtíð listarinnar
ekki eigþ neinn hauk j horni. Sig-
ríður Sigurðardóttir er að vísu
viðvaningur, en virðist mjög efni-
leg, snotur eftir hana tvö blek-
teiknuð barnsandlit. Af teikning-
um er annars langbezt Ingimund-
ar-myndin eftir Kjarval, ekki af
því, að hún líkist, heldur vegna
innsæisins. Hún minnir á beztu
myndir van Gogks. Af höggmynd-
um eru beztar myndir Ríkharðs,
ágætar Benedikt á Auðnum og
„Djákninn á Djúpavogi". Sumar
teikningar hans eru og ágætar.
Tilþrif eru góð í lágmyndum
Tryggva, en teiknarans gætir of
mikið. Það er Ijóður á skránni,
að „barnsandlit" eftir Sigurlinna
Pétursson sýnist þar frumsamið;
svo er ekki; það er effirmynd
eftir Donatello. Aðrar höggmyndir
eru ekki teljandi. Lítill útskurður
eftir Ríkharð, „Þang“ (nr. 118),
er með því göfugasta, sem á sýn-
ingunni er. Sigurður húsameistari
Guðmundsson sýnir, að í þeirri
grein eigum vér í honum ágætan
fnann, smekkvísan í ríkum mæli,
með fádæma skörpu auga fyrir
nothæfi flatar og línu pírumpárs-
laust. Barnaskólinn hans er ljóm-
andi fallegur og því frékar hús
Gunnlaugs Einarssonar læknis,
sem ekki fann náð fyrir augum
byggingarnefndarinnar, en hvern-
ig ætti hún að hafa vit á slíku;
hún er ekki kosin upp á það.
Aftur á móti er „háborgarmynd'1
Guðm. Einarssonar með því lé-
legasta af því tagi, sem hér hefir
sést, svipað kubbahleðslu hug-
myndasnauðs barns. Ekki er sam-
komiskálinn hans betri, svo kall-
aður „norrænn" stíll með got-
neskjim slettum, ekki ósvipað
því, sem hrært væri saman hafra-
graut og skötustöppu.
br.
EJm daginn ©g veglmm.
Næturlæknir
er í nótt Konráð R. Konráðsson,
Þingholtsstr. 21, simi 575, og aðra
nótt Guðmundur Thoroddsen, Fjólu-
götu sími 231, eða Veltusundi 1,
sími 693.
Sunnudagslæknir
er á morgun Magnús Pétursson,
Grundarstíg 10, sími 1185.
Messur
á morgun: 1 dómkirkjunni kl. 11
séra Friðrik Hallgrímsson (altaris-
ganga), kl. 5 séra E. With, dansk-
ur prestur (predikað verður á
dönsku, en sungið á islenzku). 1
fríkirkjunni kl. 2 séra Árni Sig-
urðsson, kl. 5 Haraldur próf. Ní-
elsson. 1 Landakotskirkju kl. 9 f.
m. hámessa, kl. 6 e. m. guðsþjón-
usta með predikun. — 1 sjómanna-
stofunni kl. 6 e .m. guðsþjónusta.
Allir velkomnir.
í bifreið kviknaði
í gærkveldi, án þess að orsök
til þess sé kunn, en engum var
um að kenna, svo að vitanlegt sé.
Bifreiðin var á Fríkirkjuveginum og
var bifreiðarstjórinn í henni. Tok
hann það til bra^ðs, að hann ók
henni út í tjörnina og slökti þann-
ig eldinn, en fékk síðan mannhjálp
til að draga bifreiðina upp.
Landhelgisbrjötar teknir.
Nýja strandvarnaskipið „Óðinn'*
tók tvo þýzka togara af landhelg-
isveiðum og flutti í gær til Vest-
mannaeyja.
Skemtiför
til Akraness fer Bakarasveinafé-
lag Islands á morgun með „Suður-
landi", ef veður leyfir. Sjá aug-
lýsingu!
Sunnudagaskóti
verður í húsi K. F. U. M. á morg-
un kl. 10 árdegis. Tala þar dánskir
prestar, With og Vibe-Petersen, sem
hér eru staddir, 1 en þeir hafa tek-