Alþýðublaðið - 12.07.1926, Blaðsíða 3

(Jm d&ginn og veginn*
Naeturlæknir
er í nótt Quðmundur Guðfinnsson,
Hverfisgötu 35, sími 1758.
Jónas Guðmundsson
kennari. og oddviti ó Norðfirði,
forseti Verklýðssambands Austur-
lands, er nú staddur hér í borginni.
..Símablaðið“,
1.-^2. tbl. (janúar—)apríi, er ný-
komið út. Þar er meðal annars sagt
Há mótspyrnu auðvaldsstjórnarinn-
ar (atvinnumálaráðherrans) gegn
starfsemi félagsskapar símamanna
að því að fá bætt launakjör sín.
. .
Kappsundinu,
er verða átti í gær, var frestað
tfl næsta sunnudags. Aðgöngumerk-
ln gilda þá.
»Sakúntala“,
hin fornindverska saga, er Stein-
grímur Thorsteinsson þýddi og hlaut
'niklar vinsældir, er nú komin út
í 2. útgáfu ó kostnað Axels sonar
hans. Otgáfan er snotur og sagan
fögur, og því er líklegt, að unga
kynslóðin fagni þessari útgáfu ekki
síður vel en eldri kynslóðin fyrri
útgáfunni.
Skipafréttir.
„island“ kom í gærmorgun eins
og ætlað var. Einnig kom „Tjald-
Urr“ í gær.
Sjómerki
á að feisa í næsta mánuði á þess-
um stöðum í Skaftafellssýslu: Á
Kólfafellsmelum, þar sem er sælu-
hús fyrir skipbrotsmenn, og verður
úiérkið lóðrétt, rauð stöng með
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
kringlóttri, rauðri plötu, sem á verð-
ur hvít rönd upp og ofan. Annað
verður um 8 km. sunnan við Eld-
vatnsós, ferstrend, rauð járngrind
með ferStrendri, rauðri toppplötu og
lóðréttum, hvítum röndum á. Hið
þriðja verður um 4 km. fyrir austan
Kúðaós, ferstrend járngrind, rauð,
með þríhyrndri toppplötu, sem fest
er þannig, að eitt hornið veit nið-
ur, og verður platan ráuð með lá-
réttum, hvítum rbndum. Þá verður
og reist varða á hæsta kletti Al-
viðruhamra. Á Hjörleifshöfða, Höttu
og í Pétursey hafa þríhyrninga-
mælivörðúr verið endurreistar.
Veðrið.
Hiti 13—9 stig. Átt ýmisleg, hæg.
Loftvægislægð yfir Suðvesturlandi.
Regnlegt útlit víða.
Til sildveiða
fóru norður til Siglufjarðar: „lhó“
á laugardaginn og „Namdal“ og
„Haraldur" í gær.
• ;v
Þórstina Jackson.
Fyrirlestri hennar um • Vestur-Is-
lendinga er frestað til annars kvölds
kli 7V* sökum þess, að komu Goða-
foss hingað hefir seinkað.
Hálmstráið notað.
Guðmundur Hannesson hefir ekki
getað stilt sig um að láta gleði
Sína í ljós í „Mgbl.“-kólfinuni yfir
því, að um það bil 20 menn hafa
verið svo hæverskir við hann að
láta þess ekki getið, þó að -hann
leiddi skrif sín gegn þingræðinu í
tal við þó, að svo voru skoðana-
skifti hans ör, að „sannfæringin"
fór með hann i hálfhring, á meðan
hann skrifaði greinina, svo að and-
úðin við þingræðið varð að lokum

NýkomiOs
Priónatreylur
m m kvenna, sérlega fallegar
úr ul* °£
K&shemirsjðlin
eftirspurðu.
miklu minni en upphafið benti til,
— að eins ef þeir heldri, þ. e.
auðvaldið, fengi að ráða því, —
enda var greinin talsvert löng. —
Ef allir héldu hálmstráunum svona
vel saman, þó færu þau ekki til
ónýtis.
Afsakanleg rökfipun.
Það lítur út fyrir, að Valtý
„Mgbi.“-„ritstjóra“ hafi heldur en
ekki brugðið í brún á ferðalagi
sínu, því að í gær, þegar hann er
nýkominn aftur, kemur hann því
upp, að honum hefir ekki get^ð
dulist mannatöp og gengileysi I-
haldsins. Að venju er hann slakur
í rökfræðinni og heldur, að það sé
kúgun, sem nú er óðum að leysa
fjöldann undan kúgun pess(!). Eigi
er að undra, þótt ekki rökvísari
maður fipist, þegar hann kemst að
því, að „skáld“ blaðsins og um-
boösmaður hans hefir talið fram
óvenjumarga rófuliði ó sér, á með-
an hann átti að gæta blaðsins.
Einar skáiaglain: íiúsið við Norðurá.
svefnherbergi sitt og henti nauðsynlegustu
plöggum í handtösku; hann var vanur að
taka sig upp og kunni að ferðast.
„Þér fáið peninga hjá Grant,“ kallaði hann
til svertingjakonunnar, urn ieið og iíann þaut
gegn um forstofuna. „Good bye!“
Svo stökk Hann upp í vagninn, sem ör-
skotsskjótur bar hann í klúbbinn hans, en
þar hirti hann bréf sín og skildi eftir ut-
anáskrift sína.
Þrem mínútum fyrir kl. 5 rann bifreið
Goodmanns Johnsöns inn í höfnina í Ho-
boken og upp að hliðinni á voldugu skipi,
sem lá þar við strengi.
Hann þreif handtöskúna, gekk að land-
göngubrúnni, en þar stóð sendisveinn leyni-
lögreglustöðvarinnar og fékk honum farmið-
ann, en hann fleygði einum dollar í strákinm
Svo gekk hann á skip, lét vísa sér á íveru-
klefa sinn og lagði þar af sér föggurnarj
En þegar hann kom upp aftur, var skipið
komið langt út á Hudsonfljótið.
Nú kom fyrir Goodmann Johnson það,
sem um langt skeið ekki hafði hent hann.
Ferðin létti af honum öllum áhyggjum, og
því fylgdi athafnaleysi, sem gaf honum færi
á því að íhuga ýmislegt, sem lá fyrir utan
hinn daglega verkahring hans. Hvernig stóð
á því að hann skyldi svona alt í einu fleygja
frá sér öllum hinum áriðandi störfum sínum
fyrir það eitt, að stúika norður á íslandi
hafði verið svo hart leikin af föður sínum,
að hann hafði komið unnusta hennar i fang-
elsi fyrir morð, sem hún þóttist viss um,
að hann hefði ekki drýgt? Hvað kom honum
þetta við, þó að það væri systir hans?’Og
þótt honum væri að vísu i nöp við föður
sinn, var þó eins og hann hálfgert fyndi til
þakklætis fyrir hörku hans við sig. Hefði
hún ekki verið, hefði hann ekki rykt sér upp
og ekki orðið það, sem hann var, heldur