Alþýðublaðið - 23.07.1926, Blaðsíða 1
Aipýðiiblaðið
Gefld út af AI|iýduflokkniini
1926.
Föstudaginn 23. julí.
169. tölublað.
Erlend símskeyti.
Khöfn, FB., 22. júlí.
Herriots-stjórnin farin frá.
Frá París er símað, að stjórnin
sé fallin. Pingið feldi traustsyf-
irlýsingu til hennar, þegar Her-
riot hafði skýrt frá áformum
henriar um eignaskatta. — Frakk-
landsbanki kveðst líklega neyðast
til að neita rikinu urn frekari lán,
þar sem seðlaforðinn sé á þrot-
um. Poincaré reynir að mynda
stjórn.
Kirkjan og koladeilan enska.
Frá Lundúnum er símað, að
viðræðum biskupanna við Bald-
vvin sé haldið leyndum. Biskup-
arnir ihuga að útvega kolaiðnað-
inum lán í stað ríkisstyrksins.
Dægurflugur
eftir
Þorstein Gislason.
(Reykjavik, Prentsmiðjan Acta, 1926.)
Dægurflugur eru samansafn
nokkurra gamanljóða. Flug-
ur þessar eru mjög snotrar að
ytra útliti. Sumar þeirra flugu hér
um fyrir nokkuru, en hafa svo
legið í dái síðustu og verstu
tíma. —
Koma þær nú endurvaklar með
nýju fjöri. Aðrar eru nýlega vakn-
aðar til þessa lífs. —
Margar flugurnar stinga að
vísu, en broddar þeirra eru ekki
eitraðir.
Það var svo hér áður, að þegar
þær settust á mjög viðkvæma
húð, roönaði undan stungunni
og sveið í svip.
Þær suða um hitt og þetta, eitt
og annað. Koma þær mönnurn
í gott skap, sérstaklega þeim, sem
þær stinga ekki.
Skal nú lesandinn sjálfur fá að
dænia um suðu þeirra.
Við lækinn.
Allir vita: Amor*) hefir ekki lítil
völd,
einkum þegar skuggsýnt er og liðið
fram á kvöld.
Þá er hann svo þrár og kitlar þau,
sem leiðast ein,
læsir þessuin Ijúfa, næma loga’ í
hold og bein. — *
En hér skal staðar numið, því
að eldurinn er ekki allra meðfæri.
Utanstefuur.
Viö viljum engar utanstefnur hafa,
og erum sist um það í nokkrum
vafa,
að þó á okkar flokksmenn kong-
urinn kalli,
þá verðum við sammála um það,
að gegna ekki neinum utanstefn-
um og
mótmælum því allir. — —
Þetta er fagurlega orðað, og
mun fleirum svo finnast en harð-
snúnurn jafnaðarmönnum.
(Frh.)
Hallgrímur Jónsson.
Annar orgelhljómleikur
Páls ísólfssonar.
Það eru veðrabrigði í íslenzku
hljómlistarlífi. 'Smekkleysi al-
mennings, sem listamenn vorir
hafa orðið að stríða við, er nú
að breyíast í skilning á þeim
ómum, sem listamenn verða að
fást við. — Fríkirkjan var svo
að segja iull af fólki, sem kom-
ið var til að heyra meistarann
Pál leika. Hann er meistari, ekki
að eins „færasíur allra fslend-
inga núlifandi“, eins og einhverj-
ir'mundi kalia hann ekki alveg
óþvældu heiti, — en hann er lista-
maður með Evrópusniði, — með
heintssniði. Leikur hans ber vott
um alt í senn, gáfur, skilning,
lærdóm og menning; þar fer sam-
*) Ástaguð.
an íþrótt og list. Efnið var fjöl-
breylt, spenti yfir tvær aldir og
dýrustu nöfn listarinnar. Að fara
þar að vega, hvað væri bezt, —
það væri eins og að ætla sér að
grípa upp fegursta peninginn úr
hrúgu af tíu króna gullpeningum.
Þó er það með lög Regers eins
og með hákalllnn; maður þarf að
læra að éta hann og líka að læra
að hafa ánægju af þeim. Forleik-
urinn eftir Jón Leifs er einkenni-
legur og svipar kann ske að ein-
hverju leyti líka til hákallsins.
Herra Óskar Norðmann söng
nokkur lög vel og smekkvíslega.
Það er gott að vita til þess, að
Páll *hefir fengið hljóðfæri viö
hæfi sLt, og að von er á hljóm-
leikum hans mánaðarlega. Þang-
að eiga allir að fara, verkamenn,
stjórnmálamenn, prestar, kaup-
menn, blaðamenn, — allur lýður.
Það myndi marka þjóðlífið, því
að góð hljómlist gerir menn betri.
br.
Með e.s. „Nonna“.
(Kafli úr bréfi.)
. . . ViÖ bættum viö okkur 100
manns í Hafnarfirði, fórum það-
an til Ólafsvíkur og tókum um
50 þar. Þá vorum við orðnir um
350 manns. Allar lestir voru full-
ar, og margir urðu að halda al-
gerlega til á þilfarinu. Það bætti
ekki til, að skipið var farmlaust.
Svo valt var, að ef 10 manns fóru
út í aðra hliðina, þá lagðist
„koppurinn" á hliðina. Við feng-
Um gott veður, og þvi „slampað-
ist“ alt af, eti ég segi þér sat:,
að sömu verða aðfarirnar í haust,
ef ekki verður tekið hér í taum-
ana. Þá er allra veðrn von og lík-
legt, að slys hljótist af. En mað-
ur getur ekki búist við, að þær
„klikkur“, sem ráða þessu som
öðru, bæti sig að neinu leyti, og
til ríkisstjórnarinnar berum við
lítið traustj. . . .