Alþýðublaðið - 28.07.1926, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
tíðina auk venjulegra hlunninda.
Það er miklu hærra en taxti i'd-
gerðarmanna var þá. Mér þótti
strax grunsamlegt, að svona sigld-
ur maður skyldi ekki geta sýnt
sjóferðabók, hver sem ástæðan er.
Ekki var iangt liðið á línuvertíð-
ina, er ég sá, að mér dugði ekki
að flytja þennan mann sem há-
seta, og lét hann því vera í landi
við beitningu það, sem eftir var af
línuvertíðinni. Ég er talinn sækja
sjó ekki síður en aðrir og tel mér
ekki hent að hafa ónýta sjómenn.
Um vertíðarlokin fór ég fram á,
að þessi háseti léti sér nægja
sama kaup og almennast var gold-
ið, en hann var ekki á því, og fékk
hann svo sínar 1000 krónur. Ann-
an mann hafði ég rúma þrjá rnán-
uði; þar af var hann veikur einn
nránuð; samt fékk hann venjuiegt
hásetakaup. Fleiri vissi ég ekki
um að færu óánægðir af mínum
báti. Hjá þeim fyrr nefnda skrifaði
ég um getinn vitnisburð og tei
hann íullsæmdan af honum, —
má skilja hann eins og honum
þykir liggja beinast við.
Bendingin til sjómanna, sem
Jeita sér atvinnu hér, getur verið
góð. Hún væri ekki síður hentug
fyrir okkur, sem gerurn út bátana.
Það hefir löngunr verið siður hér
og talinn fallegur siður að bæta
mönnum upp kaupið, þegar bæri-
lega gengur. I^að er ekki víst,
aö þær uppbætur vaxi, ef farið
veröur að skrúfa alt fast með
skriflegum samningum með hót-
un um lög og rétt. Þessi bending i
greininni gefur mér tilefni til að
‘minna formenn hér á að fara gæti-
lega í það að bjóða al-óþektum
mönnurn geipihátt kaup. Það get-
ur farið fyrir fleirum eins og mér
í þetta skifti að gjalda liðléttingi
of hátt kaup og fá óþökk fyrir.
Hittvona ég að sjaldan komi fyrir,
að hingað slæðist slíkar mann-
bleyður, að skrifi nafnlausan níð-
róg í blöðin og reyni síðan að
koma skömminni á saklausa fé-
laga sína.
Að lokum skora ég á greinar-
höfund að segja til nafns sins, ef
hann hefir hug til, en ella á Al-
þýðublaðið að birta nafn hans.
Vestmannaeyjum, 26. júií.
Sigurdur Ingimundsson,
Skjaldbreið.
(Jm daginn og veginn.
Nœturlœknir
er í nótt Magnús Pótursson,
Grundarstíg 10, sími 1185.
í dag
eru 264 ár siðan haldinn var hinn
alræmdi Kópavogsfundur, þegar ís-
lendingar voru neyddir til að undir-
skrifa {samþyktarskjal um einveldi
Danakonunga á Íslandi, og vopnaðir
hermenn stóðu yfir fundarmönnum á
meðan.
Slagviðri,
svo að ekki var stætt úti við verk,
var í gær fram að nóni austur í
Ölfusi, sagði maður, er þaðan kom í
gærkveldí.
„Margur heldur mann af sér“.
„Mgbl“. hyggur, að það geti kent
öðrum blöðum að ljúga til að svíkja
út fé, svo sem það er vant að gera
með tilbúniun fréttum. Alþbl. kærir
sig ekki um slíka kenslu, enda hafa
fréttir þess oftast reynst réttar, og
þar á meðal þær, sem „Mgbl“. nú
reynir að ósanna, en getur ekbi, frekar
en vant er.
Lúðrasveitin
leikur úti á Austurvelli i kvöld kl.
81/,, ef veðnr leyfh.
Skipafréttir.
ítalska skipið, „Neptunia", fór héðan
kl. 6'/2 í gærkveldi. Rétt áður íór
Botnína.
Veðrið.
Hiti 10—15 stig. Átt suðlæg. Snarp-
ur vindur á Raufarhöfn. Annarstaðar
lygnara. Úrkoma hér i grendinni og
á ísafirði. Loftvægislægð fyrir vestan
land. Útlit: Sunnanátt, allhvöss á
Vesturlandi, og í dag á Norðuriandi,
en á Suðvesturlandi í nótt. Skúrir í
dag og framhaldandi úrkoina á Suður-
og Vestur-landi. Þurt á Norðaustur-
landi.
Byggingarhneykslið.
Engar opinberar upplýsingar eru
enn fram komnar um ástæður þess.
Varla er að henda reiður á því, sem
sagt er manna á milli, þótt kunn-
áttumenn séu bornir fyrir, að steyp-
an hafi verið óvandlega blönduð,
þótt hins vegar jafnan sé hætta á
Ovandvirkni með útboðsfyrirkomu-
laginu, nema þvi meiri harðneskju
sé beitt í eftirliti.
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
þau aftur, ef þér skylduð sjá þau á ný?
Eg ætla nefnilega að stinga þeim á mig.“
Sýslumaður leit upp með valdsmannssvip
og ætlaði að fara að ntalda í móinn, en
Johnson hélt áfram:
„Ég skal segja yður, að þessum skjölum
er svo varið, þó að þau ef til vill geti ekki
upplýst neitt um það, hver majórinn hafi
myrt, að það er ábyrgðarhluti fyrir yður að
hafa ekki tekið eftir þeim og að hafa dæmt
Þorstein að þeim órannsökuðum. Og skoðið
þér þau nú möglunarlaust."
Sýslumaður hlýddi og fékk þau síðan
Goodmann Johnson, sem stakk þeim á sig.
„Var engin ljósmynd tekin af líkunum?"
„Jú; ég hefi hana á skrjfstofunni!"
„Hver hefir eftirlit með húsinu hér fyrir
yðar hönd, sýslumaður?" spurði Johnson.
„Það hefir Jón í Halastaðakoti, faðir yð-
ar,“ var svarið.
„Það er ágætt. Ég ætlaði einmitt að fara
þangað til að heilsa upp á móður mína, og
get ég spurt hann um Jeið, hvort hann hafi
tekiö eftir nokkru. Svo getið þér farið ofan
í Borgarnes, sýslumaður! Ég þarf ekki frekar
á yður að halda.“
Það rumdi í Gunnlaugi. Það hafði aldrei
fyrr verið talað til hans, eins og þessi vest-
maður gerði, og hann blóðiangaði að sýna
honum í tvo heiihana. En hann bar það ekki
við; hann þorði það blátt áfram ekki; hann
vissi, að hann myndi fara halloka.
Svo lak yfirvaldið upp í bifreiðina, en
Goodmann Johnson lagði gangandi af stað
upp í Halastaðakot. —
Goodmann Johnson gekk eftir móunum í
hægðum sínum, en hugur hans ekki reikaði
— heldur æddi víða. Hann var að hugsa um
móður sína og föður, um æskuendurminn-
ingarnar, jægar hann var að srnala hér, um
systur sína og mann hennar, og svo hugsaði
hann um bréfin tvö, sem fundist höfðu, og
um Qwen höfuðsmann og Maxwell þjón.