Alþýðublaðið - 05.08.1926, Qupperneq 1
Alpýðnblaðið
Gefid út af AlþýOuflokknam
1026.
Fimtudaginn 5. ágúst.
179. tölublað.
Hanna Granfelt
syngnr f Ný|a Bfó föstudaginn 6. ágúst kl. 7Vs sfðd.
með aðstoð Emils Thoroddsen.
Nfý stfngskrá.
Aðgöngumlðar fást f bókaverzlun Sigf. Eymundssonar
og f Hl|óðfœrahúslnu. Sfml 6B0.
Frá Steindórl.
Til Eyrarbakka og Stökkseyrar mánudaga,
miðvikudaga og laugardaga kl. 10 árdegis frá
Rvík. Til Þingvalla á hverjum degi kl. 10 frá
Rvík. Austur að Garðsauka og Fljótshlíð dag-
lega kl. 10 frá Rvik. í þessar ferðir eru sendir
pessir nýju þjóðfrægu frá Steindóri.
Verð hvergf lægra.
Úrslit landkjiSrsins.
Breytingar á röð listanna voru
gerðar sem hér segir: Á A-lista
14, á C-lista rúmlega hundrað, á
D-lista 265. Á lista alpýðunnar,
Jón Þorláksson
Magnús Kristjánsson
Jón Baldvinsson
Varapingmenn voru kosnir: Þór-
arinn Jónsson af ihaldslista, Jón
Jónsson i Stóradal af »Framsókn-
arflokks«-lista og frú Jónína Jóna-
tansdóttir af lista alþýðunnar.
Hanna Granfelt.
Brlmgnýr lófataksins var
óstöðvandi í Nýja bió á
priðjudagskvöldið.
Mikið eigum vér guði að pakka
fram yfir aðra menn, sem höfum
htotið pá náðargáfu að hafa opið
A-listanum, voru pannig næstum
engar breytingar gerðar.
Að breytingunum töldum féllu
atkvæði pannig:
fékk 54698/o atkv.
- 33834/o —
- 31574/0 —
Við landskosningarnar nú voru
álls greidd 14097 atkvæði, en víð
landskosningar 1922 voru greidd
11962 atkvæði.
eyra fyrir músik og söng. Því sá
{er óneitanlega mikils á mis, sem
ekki hefir öðlast pær næmu taug-
ar, sem taka á móti og bera söngs-
ins unaðssemdir inn i sálir vorar,
og eitt er víst, »að beztu blómin
gróa í brjóstuin, sem að geta
fundíð til.«
En til hvers er að hafa heilann
fuilan af aðdáun og hrifningu, án
pess að láta hana fá afrás eða út-
streymi, sem einkverjum mætti að
gagni verða?
Og »ef vér sjáum sólskinsbiett í
heiði, pá setjumst allir par og
gleðjum oss.«
Himinsólin hefii yfirgefið oss
Reykvíkinga nú í sumar, og pað
hörmum vér átakanlega, sem von-
legt er.
En pó hafa sólargeislar margir
og fagrir skinið á oss einmitt á
pessu sumri. Oss hefir gefist kost-
ur á að heyra söng og hljóðfæra-
slátt meiri og betri en nokkru
sinni fyrr. Söngur frk. Hönnu
Granfelt er einn af peim geislum,
og af söngsins himni er rödd henn-
ar fegursti geislinn, sem yfir oss
hefir skinið. Rödd hennar gneistar
eíns og skínandi perlur og gim-
steinar. Það væri hverjum söng-
hneigðum manni til skammar að
ganga ösnortinn út paðan, sem
Hönuu Granfelt tekst upp að
syngja, pví að söngsins undrairiátt
á hún i tónurn sínum.
Rólyndur og blöskrunarlaus mað-
ur sagði við mig eftir konsertinn
núna á priðjudagskvöldið: »Aldrei
hefir mig órað fyrir, að hægt væri
að syngja svona vel.«
Það er ekki mitt ætlunarverk, að
draga fjármuni upp úr vösum landa
minna; en hitt verð ég.að segja,
að úr pví vér höfðum ráð á að
fylla Nýia Bíó kvöld eftir kvöld
tM að hlusta á jafn-demoraliserandi
rótar-panfíl eins og harmonikuleik-
arann norska, pó aldrei nema hann
spilaði af snild, — hvers vegna
skyldum vér pá ekki láta eftir oss
pá dæmafáu söngnautn að hlýða
á tóna pá, sem streyma upp úr
sannkölluðum gullhálsi Hönnu
Granfelt? Ef ég ætti söngelskan
óvin, pá myndi ég mæla svo um,
að honum væri með einhverju
móti sífeldlega fyrirmunað að
hlusta á Hönnu Granfelt.
Ríkarður Jónsson.