Alþýðublaðið - 07.08.1926, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
^kóngurinn leit í kring ura sig
með saknaðarsvip.
Þá mundi hann alt í einu eftir
pví, sem hann haföi óskað sér.
Og í ofsagleói sinni kailaði hann
nú upp öIJ þau orð og vitleysur,
sem hann kunni.
Og alt í kring um hann stóðu
himinbláar fjólur í þúsundatali,
og hneigðust í áttina til hans,
eins og góð börn móti föður sín-
um.
Nú vax blómakóngurinn ánægð-
ur. Á hverjum degi gekk hann
út í garðinn, og þuldi þar alt,
sem hann kunni. Og með hverju
oröi kom ný fjóla. Þannig liðu
nokkrir mánuðir. Hallargarðurinn
var nú löngu orðinn alþakinn
fjólum, og mikið svæði umhverf-
is höllina. En því meir sem fjólu-
hópurinn óx, því meir óx gleði
blómakóngsins. Og jafnt eyði-
sandar og brunahraun sem sléttir
vellir og fagrar hlíðar urðu nú
alþakin himinbláum, íturvöxnum
fjólum.
Þegar bændurnir í landinu sáu
hverju fram fór, tóku þeir að gerast
áhyggjufullir, því að engin önnur
grastegund gat þrifist, þar sem
fjólubreiðan náði yfir. Og stræt-
in og húsin í höfuðborginni urðu
alþakin þessari konunglegu
blómaframleiðslu.
Og nú tóku menn að bera ráð
sín saman um það, hversu jreir
gæti losast við þenna ófögnuð.
Urðu menn eigi á eitt sáttir
um, hvað gera skyldi, og engi
vildi verða til þess að víta þetta
atferli í áheyrn konungs. Fór svo
fram um hríð.
Þetta barst til eyrna spákonu
nokkurrar. Léí hún á sér skilja,
að eigi mundi méð öllu óger-
legt að ráða bót á þessu vand-
kvæði landsmanna. Kom þar, að
menn báðu kerlingu að leggja
góð ráð til þess, að þeir mættu
losast við þessa plágu. Lét kerl-
ing lítið yfir, en bað engan hlut-
ast til um gerðir sínar.
Fór spákonan nú heim í kofa
sinn og kallaði hátt á blómguð-
inn. Kom hann þegar og spurði,
hvað hún vildi. „Ég óska,“ mælti
kerling, „að allar fjólur blóma-
kóngsins hverfi heim í hallargarð
hans.“ „Verði þér að ósk þinni,“
svaraði blómguðinn og hvarf
þegar.
Nú er að segja frá blómakóng-
inum, þar sem hann sat í hallar-
garði sínum og þuldi eftir vanda.
Og fjólurnar kring um hann
hneigðu sig í áttina til hans, eins
og þær vildu segja: „Við erum
börnin þin; hvíldu þig meðal
okkar.“ Og blómakóngurinn, sem
ekkert barn átti, varð gagntekinn
af fögnuði. Og hann þuldi og
þuidi, og með hverju orði kom
nýtt, himinblátt blóm.
Alt í einu syrti í lofti, og
blómakóngurinn, sem hélt að
steypiregn væri í nánd, þandi út
regnhlífina sína. En — hvílík
undur, hvílík ógn! Þúsundir og
mjlljónir af hans eigin blómurn,
sem hann hafði framleitt með
orðum einum, steyptust nú yfir
hann eins og stórhrið. Hann ætl-
aði að kafna og vildi komast sem
fyrst til hallarinnar. En það var
um seinan. Hann komst ekki
/
þvers fótar fyrir blómadyngj-
unni, og fyr en varði var hann
kominn á kaf. Og blómakóng-
urinn, sem hafði framleitt þús-
undir og milljónir af hinum feg-
urstu blómurn, lét nú líf sitt með-
al þeirra.
En fjóludyngjan breyttist og
varð smárn saman að grasi vöxn-
um hóli. Og á honum uxu nú
bleikar fjólur, sem sorgleg rninn-
ing um afdrif blómakóngsins
sæla.
Eiliglop Ansíumkisheisara.
Eigi alls fyrir löngu kom út í
Vínarborg smásögusafn úr styrj-
öldinni miklu. Segir þar frá glöp-
um og fákænsku ýmsra þjóðhöfð-
ingja og öðru af líku tæi. Með-
al annars er þar sagt frá elli-
órum Franz Jósefs Austurríkis-
keisara. — I byrjun september-
mánaðar 1914 var hann á gangi í
jMariahilfstrabse (stræti kendu við
Maríu mey) í Vínarborg ásamt
fylgdarmanni sinum. Stríðið var
þá byrjað, eins og kunnugt er, og
bar'ist á öliurn herlinum. Karl tók
þá eftir því, að fánár voru alls
staðar dregnir upp, og spurði,
hverju það sætti. Fylgdarmaður-
inn svaraði, að Austurríkismenn
heíðu unnið sigur í orrustu og
þess vegna væri flaggað. Keis-
arinn nam staðar og íhugaði
svarið og sagði að lokum:
Hveiti.
Ameríska hveitið
Viola
komið. Beztafáanlegahveit-
ið. Það er 50 kg. í lérefts-
pokum. Fyrirliggjandi hjá
aðalumboðsmanni.
Gunnlaugur Stefánsson.
Simi 19. - Kafnarfirðl. - Sími 19.
Kaupið
eingöngu islenzka kaffibætinn
„Sóley“. Þeir, sem nota
hann, álíta hann eins góðan og
jafnvel betri en hinn útlenda.
Látið ekki hleypidöma aftra
ykkur frá að reyna og nota
fslenzka kaffibætinn.
„Já, þá hlýtur Austurríki að
vera komið í stríð."
„Já, yðar hátign," var svarið.
„Það er gott,“ sagði þá keis-
arinn. „Ég vona, að við berjum
þá duglega á Prússum.“
Hann hélt sem sé, að Austur-
ríkismenn myndu vera að berj-
ast við Prússa, eins og árið 1866.
Innlemd tíðlndi.
Seyðisfirði, FB 4. ágúst.
Afli og tiðarfar.
Síldveiði lítil hér sem stendur,
nema „Faxi“ kom með 130 tunnur, er
hann fékk norðan Langaness. Á
Eskifjörð og Reyðarfjörð eru komn-
ar 15—1600 tunnur siðan á föstu-
dag, mest millisild! Sama blíðviðri.
Hœnir.
Sáttmálasjóðurinn.
Umsóknir um styrk úr dönsku
deild sáttmálasjóðsins séu komn-
ar -til stjórnar hennar fyrir 1. sept.
næstkomandi. Utanáskrift hennar
er Kristjansgade 12. Köbenhavn
B.