Alþýðublaðið - 11.08.1926, Blaðsíða 3
ALP.ÝfaljfiLAtíIi/
3
Björgvin og þá aðallega hlutverk
eftir Holberg, Ibsen og Björnsson.
Einu sinni var rétt að því komið,
að ég færi hingað með leikflokk
til að sýna „Víkingana á Háloga-
landi“, en það fórst fyrir af ýms-
um ástæðum. En milli þess að
ég leik, er ég eins og þeytispjald,
því menn eru mjög fíknir í að
heyra til mín.“
„Hvers konar þjóðlög syngið
þér helzt?“
„Ég' syng alls konar þjóðlög,
en þó mikið af kirkjæögum.“
„Eruð þér þjóðernissinni, eða
einn af þeim Norðmönnum, sem
vilja færa norsku kvíarnar út fyr-
ir skattlöndin gömlu, ísland,
Grænland og Færeyjar?"
„Nei, ég fæst alls ekki við
stjórnmál, skifti ; mér ekki af
neinu nema listinni.“
Svo kvöddum við þennan á-
gæta listamann, sem er talinn
fremstur norskra leikara.
Hann er frægastur vísnasöngv-
ari Noregs og talinn hliðstæður
Sven Scholander, Svíanum heims-
kunna. Slíkan söng höfum við
ekki heyrt fyrr. Hann þurfa allir
að heyra. br.
Jarðskjálftakippir
hafa verið talsverðir á Reykjanesi
undanfarna daga, en eru nú sagðir í
rénu. Oft er kippagjarnt þar i kring
um hverina.
Áheit
á Strandarkirkju frá N. N. Kr. 10.00
Landsk j örstölur.
Atkvæði þau, er hver einstakur
frambjóðandi fékk við landskjörið
á þeim listum, er komu að manni,
voru svo sem nú skal greina:
A-Iísti.
Jón Baldvinsson fékk 3 157 4/6 atkv.
Jónina Jónatansd. — 2 636 Vs —
Erlingur Friðjönss. — 21094/6 —
Rebekka Jónsdöttir — 1 582 ]/6 —
Ríkharður Jönsson — 1056 —
PéturG.Guðmundss.— 528 —
C-listi.
Jón Þorláksson fékk 5 4693/6 atkv.
Þórarinn Jönsson — 4 583 2/6 —
Guðrún Briem — 3 6715/6 —
Jónatan Lindal — 2 751 2/e —
Sigurgeir Gislason — 1 845 4/6 —
Jón Jónsson — 924 5/e —
D-listi.
Magnús Kristjánss. fékk 3 383 4/6 atkv.
Jón Jónsson — 2 889 V6 —
Kristinn Guðlangss. — 2 318 —
Þorsteinn Briem — 1 755 s/6 —
Páll Hermannsson — 1 167 4/6 —
Tryggvi Þórhallsson — 6391 6 —
Breytingar á B- og E-lista voru
ekki rannsakaðar.
Þessar tölur sýna að ejns áhrif
tilfærslu á listunum, en breyta
engu um kjörfylgi þeirra.
Um daginn og veginn.
Næturlæknir
er í nótt Halldór Hansen, Mið-
stræti 10, sími 256.
FerAatðsknr
allar stærðir, mjög ódýrar
i
IIAlfvl III fa“
VuiZL •tHJ id •
Bankastræti 14.
Simi 1715. Simi 1715.
Samsæti
héldu nokkrir Alþýðfl.umenn i gær-
kveldi í veitingahúsinu „Skjaldbreið"
landskjörnúm alþingismanni og vara-
þingmanni Alþýðuflokksins, þeim
Jóni Baldvinssyni og frú Jóninu Jöna-
tansdóttur, i minningarskyni um
kosningasigur, vöxt og viðgang
Alþýðuflokksins.
Veðrið.
Hiti 14—8 stig. Átt norðlæg og >
norðaustlæg, hæg. Þurkur á Suð-
urlandi. Útlit: í dag hægur á norð-
an og þurkur á Suður- og Vestur-
landi. 1 nótt þurt á Suður- og Vest-
ur-Iandi, allhvass á norðaustan og
sallarigning á Austurlandi.
Heilsufarið
hér i Reykjavík er yfirleitt gott.
Þó er enn dálítið um taksóttina.
(Eftir símtaii við landlækninn ' í
morgun.)
Gengi erlendra mynta i dag:
Sterlingspund..... kr. 22,15
100 kr. danskar .... — 120,91.
100 kr. sænskár . . . . — 122,12
100 kr. norskar .... — 99,93
Dollar................— 4,56%
100 frankar franskir, . . — 13,24
100 gyllini hollenzk . . — 183,35
100 gulimörk þýzk. . . — 108,69
Einar skáJaglam: Hnsið við Norðnrá.
Johnson skelti niður símatólinu og gekk
hratt um gólf og dáðist að athugaleysi ís-
lenzkra yfirvalda.
Það leið eitthvað hálf stund, þá skrölti.
síminn hjá Johnson.
„Pinkerton hér,“ anzaði Johnson, er hann
greip upp tólið.
Það var sýslumaðurinn í Borgarnesi.
„Maxwell sendi daginn áður en hann dó,
þegar hann var hér í kauptúninu, afarstórt
og þungt ábyrgðarbréf til Miss Margaret
Cernish i Lincoln," sagði yfixvaldið.
„Hvaða stræti, hvaða númer?“ spurði John-
son.
„Það hafði ekki verið fært í bækurnar
var svarið.
Svo hringdi Goodmann Johnson af.
Að vörmu sporri hringdi hann upp aftur,
og lét setja sig 1 samband við Eimskipafé-
lag íslands.
„Nær fer næsta skip til Englands?" spurði
hann. —-------
»,Nú já, á morgun, einmitt það. Þér sjáið
um, að ég fái far.“
Og næsta dag lagði Goodmann Johnsoh
frá landi. Hann var nú farið að gruna, að
ef til vill mynd' hægt að ráða þessa flóknu
gátu, sem hann var að fást við, og veiði-
hugurinn í honum var vaknaður.
Johnson var kominn til Láncoln. Það var
þessi Miss Cornish, sem hann langaði til að
tala við. Hann langaði til að vita, hvað Max-
well þjónn hefði verið að skrifa henni tií.
Hahn gekk upp á police offiœ, lögreglu-
stöðina, og sagði til sín, og spurði um hvar
Miss Cornish byggi og hvaða kona það væri.
Honum var sagt, að hún væri dóttir eins
ríkasta ullarkaupmanns í borginni, en hann
væri dáinn fyrir mörgum árum. Síðan hefði
bún búið með móður sinni, þar til hún hefði
dáið í ófriðarlokin, en nú byggi hún ein-