Alþýðublaðið - 19.08.1926, Side 3
’ALÞSfeLÐLAÐIá
3
Danskur „Friðrlk huldulæknír“.
Lögreglan í óðinsvéum hefir
hafið rannsókn gegn formanni
andatrúarfélagsins „Von Ijóssins",
er heitir Fog raftækjamaður, af
því að hann hefir verið að kukla
við skottulækningar. Hann hefir
fyrir tilstyrk andamiðils framið
lækningagauf sitt meðal annars á
sjúklingum, sem voru þungt
haldnir af magasári. Einn af
sjúklingunum, sem Fog aftraði
frá að leita læknis, dó, meðan
„lækningin“ stóð yfir. br.
Uui daginn og veginn.
Næturlæknir
er í nótt Friðrik Björnsson, Thor-
valdsensstræti 4, símar 1786 og 553.
Meðal farþega
á „Qullfossi“ í gærkveldi voru
þeir Þórbergur Þórðarson rithöf-
undur og Ól. Þ. Kristjánsson, og
voru þeir báðif á alheimsþingi es-
perantista í Edinborg. Segir ól. Þ.
Jfrá þinginu liér í blaðinu bráðlega.
Kvikmyndin
af leiðangri dr. Charcots, er sýnd
var í gærkveldi, var fróðleg um
einkennilega og kaldræna náttúru-
fegurð norðurslóðanna og um
ferðalag vísindamannsins.
Togararnir
„Hannes ráðherra'1 er að búa sig
á ísfisksveiðar.
Smásöluverð-visitala
„Hagtíðinda“ fyrir júlímánuð er
250 og svipuð og í júlí 1917. Smá-
söluverðið hefir lækkað um 2°/o í
júní, en er nú 150o/o hærra en fyrir
stríð. Búreikningsvísitalan í júlí er
235.
Bæjarstjórnarfundur
verður i dag kl. 5 síðdegis. Með-
al dagskrármála er kosning skóla-
nefndar og Pasteurshitun mjólkur.
Fjórþrautarmót.
Ákveðið er, að hið nýstofnaða
Suhdfélag Reykjavíkur efni til
kappmóts um fjórþrautarbikar I S.
I. sunnudaginn 29. ágúst. Keppni
þessari er þannig háttað, að kepp-
endur hlaupa, hjóla, róa og synda
1000 stikur hvað um sig á eftir
öðru í þessari röð. Sá, sem er
fljótastur að þessu öllu, hlýtur fjór-
þrautarbikarinn, þó því að eins, að
honum takist að ljúka þessu á
skemri tíma en klukkustund.
Kappmótið hefst inni við Baróns-
stíg. Þaðan verður hlaupið eftir
Hverfisgötu niður í Hafnarstræti að
Kolasundi. Þar verða reiðhjólin tek-
in og hjólað Hafnarstræti og Vest-
urgötu alla leið vestur að sjó. Þar
biða bátarnir, og verður róið út að
sundskála og þaðan synt. Þeir, sem
taka vilja þátt í þessari keppni,
eru beðnir að gefa sig fram við
sundskálavörðinn sem fyrst.
Næturvörður
er þessa viku í lyfjabúð Lauga-
vegar.
Veðrfð.
Hiti 14-—9 stig. Átt víðast aust-
læg. Snarpur vindur í Vestmanna-
eyjum og víða nokkur gjóstur. Kyr-
stæð, djúp loftvægislægð suður af
Islandi. Ótlit: Austlæg átt. Allhvast
og regn á Suður- og Austur-landi,
Að mestu þurt á Vesturiandi í dag,
en smáskúrir á Norðurlandi; í nótt
alskýjað, en títil úrkorna, á Vestur-
og Norðvestur-landi.
100 ár
eru í dag frá fæðingu séra Helga
Hálfdanarsonar prestaskóiastjóra.
Háðtiðlegt ofaniát.
„Mgbl.“ hefir hvað eftir annað
kallað íslenzka jafnaðarmenn upp
til hópa „bolsa“ og „Rússa-bolsa"
og barið sér á brjóst með mikilli
kveinan yfir því, hvílíkur voði væri
að slíkum mönnum í þessari fornu
paradís norrænna víkinga og upp-
reistarmanna, og hversu háskaleg-
væru menningu þjóðarinnar rúss-
nesk áhrif þessara manna hér í
„Litla Rússlandi“. I dag lýsir það
hátíðlega yfir því og ber Th. Stau-
níng, forsætisráðheriía jafnaðar-
mannastjórnarinnar dönsku, fyrir
því, að hér séu engir „boísar“ né
„Rússa-bolsar“, og er mjög hróðugt
yfir því, að það skuli þannig kom-
ið i ljós, að helzta framlag blaðs-
ins til íslenzkra þjóðmála hafi ekki
verið annað en vitleysa. Jafnframt
skýrir það frá því, að lög og réttur
í Rússlandi sé að verða alveg eins
og í öðrum ríkjum, og ber víst að
skilja það svo, sem þaðan stafi
þess vegna íslenzkri menningu og
þjóðskipulagi ekki mikil hætta. Það
er vitanlega gott, að „Mgbl.“ segi
sjálft til þess, hversu frámunalega
kjánalegt það er, sem blaðið legg-
ur til íslenzkra þjóðmála, þótt það
sýnist hafa óþarflega mikið við með
því að staðfesta það með vitnis-
burði forsætisráðherra jafnaðar-
mannastjórnar, en það mun hafa
leitt „ritstjórana" til þessa, að mað-
urinn er danskur.
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
ekki það, sem hann vildi. En hann vissi,
að hún hafði sagt honum ósatt til að dylja
eitthvað. En hvað það var, þurfti hann að
vita.
Svo gekk hann rakleitt á police office.
Hann hitti lögregluliðsforingjann, og fór
þegar í stað að spyrja hann um hagi Miss
Cornish.
Honum var þá sagt, að hún hefði, er ó-
friðurinn skall á, verið talin ein af fegurstu
stúlkum í Lincoln, og hefðu ungu mennirnir
kepst hver við annan um að ná eiginorði
hennar, og spiltu þar ekki auðæfi hennar til.
Hlutskarpastur hefði þó orðið ungur og efni-
legur liðsforingi, sem lögregluforinginn ekki
mundi hvað hét, sem reyndar einu máli
gegndi, því að hann hafði látið lífið fyrir
kónginn og föðurlandið. Skömmu áður hafði
móðir hennar látist, en þangað til hafði
hún tekið afarmikið þátt í skemtana- og
samkvæmislífinu. Eftir lát hennar hefði hún
hætt því, en þó ekki verið neitt ómann-
blendnari en við var að búast. En tæpu
ári eftir, að lát unnustans hefði frézt, fór
hún snögglega burt úr borginni, svo að eng-
inn vissi, hvað um hana varð. Eftir svo sem
þriggja mánaða fjarveru kom hún aftur til
Lincoln og hafði eftir það engan mann um-
gengist og aldrei út úr húsi farið eða að
minsta kosti ekki út fyrir aldingarðinn.
Þegar lögregluforinginn var búinn að
segja honum þessa sögu, bað Johnson hann
að grenslast fyrir það, hvort Miss Cornish
þetta sumar hefði fengið nokkurt ábyrgðar-
bréf úr Borgarnesi á fslandi.
Löregluforinginn hringdi upp aðalpósthús-
ið og bað það um að upplýsa þetta. En
þar var svarað, að þeir skyldu síma eftir
svo sem hálfe stundu.
Þeir Johnson og lögregluforinginn sátu
nú um stund og röbbuðu um diaginn og
veginn og reyktu, unz síminn kallaði.