Alþýðublaðið - 31.08.1926, Side 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
hrifnmgin fór að streyma út, að
allir sungu bezt: Alt af bezt á
hezt ofan.
Pegar um lof er að ræða, fer
oft svo, að einhver einn fær
drýgst á diskinn sinn. Og pað
var Hanna Granfelt, sem nú hefir
orðið lang-fengsælust með lof og
lófaklapp. Nú kom það fyrir-
brigði, að lófatökin urðu að dynj-
andi brimgný, þegar pau snertu
vota jþokuna í loftinu. Ungfrúnni
fataðist þá svo í íslenzkunni, að
framburðurinn í lofsöngnum: „Ó,
guð vors lands“, varð ramskakk-
ur. Þegar hann kom þannig í
eyru áheyrenda, fóru þeir að aka
sér og yppa öxlum. Við samtal
og bollaleggingar komust þeir aÖ
svo feldri niðurstöðu:
Sá sannleiki verður að tilkynn-
ast, að Islendingar geta sjálfir
látið sönglög sín hljóma án í-
hlutunar erlendra söngvara. Og
„gullhálsar" þeirra verða senni-
lega daufir hljómgjafar, þegar
Þorri garnli gengur í garðinn
næst. Og ef einhver á óvin, verð-
ur bezta keyrið á hann að syngja
yfir honurn: „Ó, guð vors lands“,
með hreinum hljóm íslenzkrar
tungu. — Allar vögguvísur mega
bíða. J. J.
Innlend fíðmdi.
Akureyri, FB., 30. ágúst.
Heyskaðar.
í óveðrinu og vatnavöxtum
siðast liðinn þriðjudag urðu hey-
skaðar víða, og flæðiengi eyðilögð-
ust. í hólmunum innan Akureyrar
ílutú út um 400 hestar af heyi, en
i Svarfaðardal sópaði Svarfaðar-
dalsá burtu um 700 hestum. í
Húnavatnssýslu urðu einnig tals-
verðir skaðar.
Sildvelðin.
í Akureyrarumdæmi hefir orðið
síðustu viku: 2402 tunnur af salt-
síld og 108 af kryddsíld, alls yfir
vertíðina 16000 tn. af saltsíkl og
2200 af kryddsíld.
Veðrátta.
Hrakviðri í gær. I dag snjóaði
í fjöll.
Næturvörður
. er þessa viku í lyfjabiið Lauga-
vegar.
Sacco og Vánzetti.
1921 voru tveir ítalskir verka-
menn, SacCo og Vanzetti, teknir
höndum í Massachusetts-fylki í
Bandaríkjunum, sakaðir um morð
á bankagjaldkera. Þeir voru
dæmdir til dauða, enda þótt eng-
ar sannanir væru fyrir hendi gegn
þeim, en i dómnum var sagt, áð
encla pótt peir hefðu ekki gert
pað sjálfir, myndu peir sem
stjórnleysingjar reiðubúnir til að
fremjci slíkan glœp. Vegna ein-
dreginna mótmæla hvaðanæfa úr
hinum siðaða heimi, hafa þeir þó
ekki verið líflátnir enn þá. Fyrir
2 árum hafðist sarnt upp á morð-
ingjanum, Itala, Macleros 'að
nafni, sem hefir játað á sig glæp-
inn, en samt hefir fylkisstjórinn í
Mass. ekki viljaö sleppa föng-
unum, og yfirvöldin neita samt
að taka málið til nýrrar með-
ferðar.
Mótmæli gegn þessu réttar-
hneyksli drífa nú til fylkisstjórans
frá öllum frjálslyndum mönnum
hvarvetna i heimi.
Fulltrúaráð verklýðsfélaganna í
Einar skálaglam :Húsið við Norðurá.
En Johnson skelti sér upp í ,cab‘ og bað
hann aka til Old Crompton Road.
Hefði þetta nokkurn tima verið flókið mál,
þá var það nú hálfu verra en áður. John-
son vissi eiginlega varla, hvað hann vildi
ekkjunni í Old Crompton Road. Hann fór
þangað nánast, svo að einskis væri ófreistað.
Auðvitað gat hún ekki sagt honum annað
en að Maxwell hefði fallið í ófriðnum mikla.
Eina ljósglætan var sú, að það var ekki
þessi maður, sem drepinn hafði verið í hús-
inu við Norðurá. En hver var hann? Var
það þriðji Maxwell, kann ske skyldur þess-
um? Ef til vill gat ekkjan leyst úr því.
Old Crompton Road liggur í Soho, sem
er lakasti borgarhlutinn í Lundúnum, og
Old Crompton Road er lakasta gatan í þeim
horgarhluta. Þar býr fólk, sem þjóðfélagið
í skammsýni sinni hefir snúið við bakinu.
Þetta fólk vinnur ekki né spinnur, af því að
þjóðfélagið vill ekki nýta verk þess, en
þegar það getur, safnar það í hlöður því,
sem það með slægð og afli getur náð af
,i,góðu“ borgurunum, sem búa í skrautlegu
götunum. Það eru þjófar og skækjur, sem
þar búa; að vísu er það mest gamalt upp-
gjafafólk. En fátæktin þar sannar, hvað hið
marglofaða einstaklingsframtak er lélegur
grundvöllur undir farsæld manna, því að
fáar atvinnur eru jafn-einstrengdar við ein-
staklingsframtakið og þjófnaður og óskírlífi.
En „af ávöxtunum skuluð þér þekkja þá“.
Þarna veltu gamalmenni og börn sér hálf-
nakið og aldrukkið hvað innan um annað
og beið þéss, að hungurdauðinn læddist yfir
þau.
Johnson hafQi sitthvað séð í New York,
en honum blöskraði, þegar hann sá þetta,
og lá við að verða ilt af lyktinni.
Húsið nr. 117 virtist vera eitthvað skárra
en hinir kumbaldarnir.
Johnson steig úr vagninum og spurði hálf-
nakinn og sóðalegan krakka, hvort Mrs. Max-
well byggi þar.
Krakkinn játaði því og rétti fram höndina.
Johnson lét pening í lófann, og barnið fylgdi
Húsið við Norðurú,
leynilögreglusagan íslenzka, eftir
Einar skálaglam kemur út í haust
Gerist áskrifendur á afgr. AIpýðubL