Alþýðublaðið - 27.02.1920, Blaðsíða 1

Geíið ilt af Alþýðuflokkmim.
1920
Föstudaginn $J. febrúar
45. tölubl.
Þmg-mannafjölgTinin í Rvík.
Bandamerm taka upp
vevzlunaryiðskifti
við bolsivíka.
Viðurkenna þingmenn almennan
kosningarrétt?
Öll andmæli út í hött.
Eins og mönnum er kunnugt,
sSmþykti afarfjölmennur borgara-
Undur hér í bæ, að skora á Atþing
láta Reykjavík fá, ekki tvo
^eldur fjóra þingmenn í viðbót.
^eínd var kosín til þess að skýra
^áliá fyrir þingmönnum.
Undarlegt má það virðast, hve
'Cl'egir háttvirtir þingmenn eru til
feess, að veita Reykvíkingum þann
sjálfsagða og skýlausa rétt, að
í*eir hafi jafnan atkvæðisrétt við
aðra landsmean, eða viðarkenna
Þeir ekki almennan kosningarrétt?
Víst hljóta þeir að gera það. Því
ef svo væri ekki, væru þeir eið-
l'0far. Vegna þess að stjórnarskrá-
ll» mælir svo fyrír að hér á landi
skuli vera almennur kosningarrétt-
tlr- En þegar litið er á það, að
Eeykvíkingur hefir sex, jafravel
ÍÍÓrtán sinnum minna vald með
atkvæði sínu, en kjósendur anm-
arsstaðar á landinu, er tæplega
^segt að halda því fram, að hér
sé í vaun og veru almennur kosn-
l0garréttur. Með því að fella frum-
varptð, verður því varla annað
S:iKt, en að hróplegt lagabrot sé
fraíQið af sjálfn Aíþingi. Og stór
^rða er, að þetta mál skuli ekki
viðstöðulaust og breytingalaust
hafa náð fram að ganga, þegar
loksins kemur fram frumvarp um
þingmannafjölgunina, sem auðvit-
Eefði átt fyrir löngu að vera fram
koniið og samþgkt.
Ástæðan til þess, að þingmenn
Werskallast við því, að samþykkja
fjölgunina, hlýtur að vera sú, og
engin önnur en sú, að þeir hafa
ekki veitt því athygli, frekar en
gallanum setn á því var upphaf-
iega, að með því að felia frum-
varpið fremja þeir stjórnarskrár-
brot og eru þar með ekki langt
frá því að vera landráðámenn!
Ef þeir athuga þetta, ásamt því
hve sjálfsagt það er að fjölga hér
þingmönnum, jafnvel þó engin
iög væru til uqi það að almennur
kosningarréttur eigi að vera hér
á landi, þá er enginn vafi á því,
að þeir myndu óumtalið fjölga
þingmönnum í Reykjavík, ekki
um 2, 3 eða 4, heldur um 5.
Og eitt enn, atkvæðagreiðslan
í neðri deild um málið sýndi það
svart á hvítu, að sú ástæða sumra
þingmanna, að Reykjavík ætti svo
marga talsmenn á þingi, þar sem
væru hér búsettir þingmenn, að
hún ætti auðvelt með að koma
þar fram málum sfnum, er hrein
og bein fjarstæða og algerlega
út í bláinn. Því hve margir af
þeim, sem heima eiga í Reykja-
vík, auk þingmanna hennar, greiddu
málinu atkvæði sittf Einn og að-
eins einn. Þetta er líka eðlilegt.
Þingmenn eiga undir högg að
sækja, þar sem kjósendur þeirra
eru. En vafasamt er, hvort kjós-
endur þakka þeim fyrir það, að
sýna jafn áþreifanlega ósanngirni
og þeir hér gera. Þeir eru ekki
aliir jafn „konservativir" og hinir
háttvirtu þingmenn.
Khöfn 25. febr.
Bandamenn taka upp verzlunar-
viðskifti við Sovjet-stjórnina, en
reyna að komast hjá því, að við-
urkenna hana opinberlega. „Times“
[stórblaðið enska] segir að ákvörð-
unin um að taka upp verzlunar-
víðskifti við bolsivíka sé grímu-
klædd viðurkenning á stjórn Le-
nins.
Bandamenn láta Pól-
v©i»ja eina um
bolsivíka.
Khöfn 25. febr.
Frá París er símað, að í fjar-
veru Millerands utanríkisráðherra
sé farið að kvisast, að sendiherra-
ráðstefnan hafi ákveðið að hætta
við að láta Pólverja fá vopn til
þess að berjast með á móti bolsi-
víkum, og svíki þannig loforð það
um aðstoð, er heitið hafi verið
Pólverjum gegn væntanlegum á-
rásum bolsivíka.
DuIarfuII fyrirbrigði
í „Vfsi‘í
í „Yísi 23. þ. m. birtist grein
með fyrirsögninni „Hveitiverðið",
þar sem ritstjórinn þykist vera að
andmæla grein minni í „Alþýðu-
blaðinu" 20. þ. m. „Vísir“ gerir
enga tilraun til þess, að hnekbja
einu einasta atriði í grein minni,
kemst ekkert inn á það mál, en
fer, eins og skrattinn úr sauðar-
leggnum, að spinna langan lopa
um hveitiverðið, sem hver heilvita
maður hefði átt að sjá að var
grein minni algerlega óviðkomandi.
Mönnum er tíðrætt um þaa