Alþýðublaðið - 14.09.1926, Side 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
SKYNDISALAN
Lægst verð|
í borgmni.
HARALDSBUÐ
er bezt. 'a9ji
Afsláttur
af ollu.
Þar er hægt að gera gæðakaup á alls konar Ullar-
tauum í Kjóla og Kápur, Fataefni frá 3,00 metr.
Ódýr Léreft, Tvisttau, Flónel og Sirs.
Brúnt tau, sterkt, á 3,75 i skyrtuna.
Gluggatjaldaefni 0,75 mtr. Prjónagarn afaródýrt.
Mikið af sjölum verður selt fyrir sérlega lágt verð.
Enn fremur Prjónadragtir, Kápur og Kjólar.
Alfatnaður karla frá 25,00 settið.
Nærföt 2,50 stk. Skyrtur frá 3,00.
Peysur. Vinnuföt 4,90.
ATH. Fallega franska klæðið er lika niðursett.
Kosulð Off athugið verð og voragæði!
að mæta í dómkirkjunni, ferming-
arbörn séra Friðriks Hallgrímsson-
ar á fimtudaginn kemur kl. 5 og
fermingarbörn séra Bjarna Jónsson-
ar á föstudaginn kl. 5.
Skipafréttir.
Fisktökuskip, „Tordenskjold", sem
verið hefir- að taka fisk vestra, kom
snöggvast hingað í gær til að fá
sér kol.
Héraðsfundur
Kjalarnessprófastsdæmis, þ. e.
Kjósar- og Gullbringu-sýslu og
Reykjavikur, verður haldinn á
morgun í Hafnarfirði. Byrjar hann
með guðsþjónustu þar í kirkjunni
kl. 11 f. m., og predikar Arni pró-
fastur Björnsson i Görðum á Álfta-
nesi,
„Gott er að hafa strákinn
í ferðinni og kenna honum alla
klækina“, segir málshátturinn. Fjólu-
maður „Mgbl.“ reynir að halda pví
fram, að prentvillupúkinn gangi svo
ljósum logum í Isafoldarprent-
smiðju, að allar fjólur, hugsunar-
villur og bögubósamál blaðsins sé
honum að kenna. Sjálfur sé hann
hreinn og saklaus af öllum slíkum
ófögnuði(l). Aumingja maðurinn!
Það mætti þá segja, að það væri
ljóti draugurinn, sem fylgdi honum.
Gengi erlendra mynta i dag:
Sterlingspund...........kr. 22,15
100 kr. danskar .... — 121,24
100 kr. sænskar .... — 122,15
100 kr. norskar .... — 100,14
Dollar..................— 4,57
100 frankar franskir. . . — 13,40
100 gyllini hollenzk . . — 183,43
100 gullmörk pýzk. . . — 108,75
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
vafa um það, að hún hefði leynt sig ein-
hverju, þegar hann hafði átt tal við hana
um daginn. En hverju hafði hún leynt?
Hann vissi það ekki. Og hverju gat hún
þurft að leyna? Hann gat ekki ráðið í það.
Reyndar vissi hann það, að hún hafði leynt
sig því, að hún þekti myndina af líki þjóns-
ins „Maxwells". Það hlaut að vera svo. Nú,
þegar hann vissi, að það var lík Owens
höfuðsmanns, vissi hann óg, að hún hlauí aö
hafa þekt það, — líkið af unnustanum sínum,
sem féll hjá Dinant.
Þó að Johnson væri orðinn þess fullviss,
að Owen hefði drukknað í Norðurá, en ekki
fallið hjá Dinant, var honum það alveg ó-
ijóst, hvernig á þessum misskilningi gæti
staðið.
Hann gat ógnarvel skilið, að það orð hefði
iagst á í fyrstu, að Owen væri fallinn. —
Hann hafði getað særst og verið tekinn til
fanga eða eitthvað því líkt. En úr því hlaut
að hafa raknað að ófriðnum loknum; — það