Alþýðublaðið - 24.09.1926, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
pess til rekstrar, þar á raeðal rit-
stjórunum, svo fremi þeir reyndust
færir um að sjá ura pað, og pá
myndu engar hömlur aðrar en geta
peirra vera á pað lagðar, að peir
gerðu eitthvað af viti og þekkingu.
Ráðist á feonu.
I gærkveldi var ráðist á konu
á Laugaveginum og tekið fyrir
kverkar henni. Voru stórir mar-
blettir á hálsi og brjósti hennar.
Var hún meðvitundarlaus, pegar hún
fanst. Raknaði hún við eftir nokkra
stund. Var lögreglunni þegar gert
aðvart. Tilræðismaðurinn náðist og
var settur i fangelsi. Er hann al-
ræmdur drykkjumaður.
Kolavandræðin.
I Hafnarfirði eru sömu kolavand-
ræðin eins og í Reykjavík. Allur
fjöldi verkamanna og sjómanna eiga
ekki neitt undir veturinn. Sama sag-
an par, að hinir efnaðri borgarar
hafa birgt sig upp. Nú munu vera
par til kol liggjandi á staðnum,
bæði hjá Hellyer, og kol, sem varð-
skipið „Fylla“ á. Þessi kol parf
bæjarfélagið að tryggja sér, áður
en pau verða pöntuð af einhverj-
um öðrum. Fáist pessi kol, á bæj-
arsfjórnin að sjá um úthlutun þeirra
til hinna fátækustu og kolalausu.
Hafnfirdingur.
Skipafréttir
„Villemoes" fór i gærkveldi vestur
og norður um land. Fer hann hring-
ferð. För hans frestaðist nokkuð
sökum viðgerðar. Fisktökuskipiö
„Garibaldi" fór héðan í gær til
Akureyrar.
Togararnir.
Orsök pess, að togarinn „Ölafur“
kom inn, var sú, að ketillinn hafði
Notið q
íslenzka ®
eitthvað bilað. Verður hann vænt-
anlega kominn í lag, áður en langt
líður um. „Draupnir" fór á veiðar
í gærkveldi.
Haustmót skáta
verður háð að fyrri hluta á sunnu-
daginn kemur á Jófríðarstaðatúni
í Hafnarfirði og hefst kl. 2. Taka
þátt í pví bæði Reykvíkingar og
Hafnfirðingar. Síðari hluti pess fer
fram hér í Reykjavík 3. október á
Iþróttavellinum.
Járnbðnd
í steinsteypu liggja sums staðar
í bænum með endana út á götu í
nánd við nýbyggingar. Þetta má
ekki svo vera, pví að slys geta af
leitt, er víkja parf út á götubrún,
og eftir að skuggsýnt verður.
„Réttur“,
tlmarit um pjóðfélags- og menn-
ingar-mál, bezta tímarit, sem gefið
Grammófón-consertinn
j L verðurJlendurtekinn
bíó
n. k. sunnudag kl. 2 e.|h,
Aðgöngumiðar á 50 aura
fást í
Nótnaverzlun
Helga Hallgrfmss.
Lækjargötu 4. — SímiSll.
er út á íslenzka tungu, kostar 4
kr. árgangurinn. Ödýrasta tímarit-
ið! Gerist áskrifendur í afgreiðslu
Alþýðublaðsins, sími 988, eða í
Bókabúðinni, Laugavegi 46, sími
1846.
Einar skálaglam: Húsið við Norðurá.
Svo komu þeir auga á mig og gerigu að
mér.
N'ú var ég að verða fangi. Það var ekki
um að villast. En svo flaug mér alt í einu
í hug, að ef ég héldi niðri í mér andanum,
myndu þeir halda, að ég væri dauður, og að
verið gæti, að ég fyndi einhverja leið til
að komast til minna manna aftur, þegar
rökkvaði. Væri ég særður, gæti ég eins
vel dáið, meðan ég væri að brjótast í því,
eins og í einhverjum þýzkum spítala. Tæk-
ist mér ekki að komast til minna, væri nóg-
ur tími að láta fanga sig, þegar útséð væri
um það.
Þegar rauða-kross-hermennirnir komu til
mín, hélt ég því niðri í mér andanum. Ann-
ar þeirra beygði sig niður að mér og hélt
spegli fyrir vitin á mér.
„Hann er dauður þessi iíka,“ sagði hann,
þegar hann rétti sig upp. Og svo löbbuðu
þeir af stað með börurnar sínar.
Þegar aldimt var orðið, reyndi ég að
brjótast úr fíaginu, sem tókst eftir nokkra
mæðu. Fann ég þá, að ég var með öllu
ósár nema með smáskeinur á höndum. En
ég var feykilega stirður í öllum limum.
Ég fór nú að skoða lík Maxwells. Hann
var óefað dauður. Svo tók ég öll þau plögg,
sem hann var með á sér — þar með skilríki
hans og mynd af honum og konu hans —,
af honum og stakki þeim á mig. Ég ætlaði
að koma þeim til konu hans, ef ég kæm-
ist undan.
Svo skreið ég með jörðu, svo að ekki bæri
á mér, í átíina til skotgryfjanna okkar.
En þegar ég var skamt kominn, heyröi
ég fram undan mér mannamál. Það voru
Þjóðverjar, og ég sá þá, að ég var svo að
segja kominn fram á barminn á skotgryfj-
unni, sem ég hafði verið í fyrir atlöguna.
Þaðan barst mannamálið, og nú sá ég þýzka
hjálma við og við upp yfir skotgrafarbarm-
inn. Það var enginn vafi, að Þjóðverjar
höfðu náð skotgryfjunni, og að ég var Þjóð-
verja megin við hana. Það var því útilokað,
að ég kæmist aftur til enska hersins.
Ég lá um stund og var að velta fyrir
mér, hvað ég ætti nú til bragðs að taka.
Og mér hugkvæmdist nú að reyna að
komast undan á hinn veginn yfir landamæri
Hoilands og þaðan til Englands.