Alþýðublaðið - 29.09.1926, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Þórstlna Jackson
flytur nýjan. fyrirlestur um
V estur-íslendinga
í Nýja Bíó, föstudag þ. 1.
okt. kl. 7 %
Fjölöl skuggaraynfia sínöur.
Aðgöngumiðar á kr. 2.00
og kr. 1.00 seldir í
Bókaverzlun Sígfúsar Ey-
mundssonar og við inn-
ganginn.
sumur hefir verið við brúasmíðar
í þjónustu ríkisins, ungur maður.
.£•§* ~ '
etrarbraut“
heitir nýútkomin bók eftir Ásgeir
Magnúss«n kennara, og er hún um
stjörnuiræðileg efni, alþýðurit og
Gætið pyngju yðar, og látið þá njóta,
sem upptökin eiga. Frá og með deg-
inum í dag gefum við fólki kost á að
ferðast rnilli Hafnarfjarðar og Reykja-
víkur í beztu bifreiðum landsins fyrir
1 krósaii sætlé.
skólabók. Myndii" eru í bókinni, en
sumar þeirra njóta sin því miður
ekki nógu vel/ því að pappirinn
er helsti hrjúfur. Stjörnufræðilegum
ritum handa alþýðu hefir verið tek-
ið vel hér á landi, og er líklegt, að
svo verði bnn.
Kennarastaða
við Eiöaskóla við Lagarfljót hefir
nýlega verið veitt Baldri Andrés-
syni guðfræðingi, er áður var sett-
ur kennari þar.
Neðanmálssagan,
„Húsið við Norðurá“, verður bú-
in rétt, eftir mánaðamótin. Pegar á
eftir hefst sagan „Smiður er ég
nefndur“ eftir ijpton Sinclair í
vandaðri þýðingu eftir séra Ragnar
Rök
jaf nað arstef nimnar
fást iijá bóksölum.-
Þeir, sem viija kynna sér jafnaðar-
stefnuna, jrurfa nauðsynlega að
lesa þessa bók meö athygli. —
Áskrifenclur vitji bókarinnar hjá
Sigurðí Jökaniiessyiii,
Bergsstaðastræti 9 B.
E. Kvaran. Allir ættu að fylgjast
með þeirri ágætu sögu frá upphafi,
og þeir, sem ekki eru áskrifendur,
að gerast kaupendur frá 1. október.
Einar skálagiam: Husið við Norðurá.
sín en' það, að þeim þykir skemtun að, ef
leikið er á þau.
Svona Iiðu vikur, og vikurnar urðu mán-
uðir og mánuðurnir loksins ár, eins og al-
manökin ætlast til. En aiclrei allan þann
tíma gafst mér færi á flótta, enda get ég
ekki neitað því, að mér fanst húsfreyju
mundu vera iítið um það gefið, og að hún
iafnvel hefði ú mér gætur. En það þótti
mér verst, að mér virtist húsfreyja vera
farin að líta mig ailhýru auga, og ég var
farin að boílaleggja, hvort ekki mýhdi af-
farasælast fyrir mig að hypja mig á einhvern
annan stað og reyna svo að flýja þaðan.
Þá var það um kvöld, er við vorum að
borða í eldhúsinu, að húsfreyja sló upp á
því við mig, að við giftumst. Ég væri reglu-
samur og duglegur og sér litist vei á mig,
en hún ætti krána, sem væri blátt áfrarn
guilnáma á friðartímum, og óíriðurinn gæti
ekki haidið áfram til eilífðar.
Ég sá, að nú voru seinustu forvöð fyrir
mig að koma mér úr Wanslo, hvað sem um
annað réðist. Ég tók því málaleitan hennar
ekki illa, en sagði henni þó, að svo alvariegt.
mál yrði að þaulhugsa, og sagðist ég mundu
svara að þrem dögum liðnum.
Þegar ég kom upp í klefann minn, var
ég mjög hugsi um mitt ráð, en í því var ég
fastráðinn, að ég yrði að flýja aðra nótt,
en alveg var mér óljóst, hvernig það gæti.
orðið, jafnvej og húsfreyja gætti mín.
Næsta morgun, þegar ég kom ofan i veit-
ingastofuna, sá ég á gestunum, sem voru
mjög æstir, að eitthvað hafði komið fyrir.
Setningarnar: „Keisarinn flúinn“, „uppreisn
í Berlín“, „vopnahlé samið“, „herinn á flótta“,
skuilu í hlustirnar á mér, og jafnvel hús-
freyja, sem annars hafði ekki af mér augun,.
var gripin af æsingunni.
Ég læddist út úr stofunni, fór upp í klef-
ann minn, bjó mig til útferðar og stakk á
mig því fé, sem ég átti. Síðan læddist ég
ofán stigann og út.
Að vörmu spori var ég kominn út fyrir
þorpið, og úr fjarska gat ég séð, að landa-
mæra-varzlan var öll komiri á ringulreið.
Svo gekk ég um hábjartan daginn yfir
landamærin án þess, að nokkur skifti sér af
mér fyrr en ég var kominn á hollenzka
gruncl. Þar gripu mig strax hoilenzkir her-