Alþýðublaðið - 14.10.1926, Blaðsíða 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
Giíímpr efia heilbrisði.
Ókvæntír karimenn vieyja fyrr
en kvæntir.
Eins er ástandið um konur.
G. M. Robertsson prófessor
helclur því fram í skýrslu til
„Royai Meclical Association“, aö
ókvæntir karlménn og konur, sem
ekki eignast börn, verði fremur
sjúkdómum að bráð en aðrir, rit-
ar sænsk-ameríska fréttastofan
eftir „Science Service“. Robertsson
prófessor hefir komist að raun
um, að nærri þrisvar sinnum fleiri
einhjeypir karlar og konur verði
fyrir veikindum en gift fólk á
sama aldri. Nýjustu skýrslur sýna,
að einhleypir karlmenn á 25—35
ára aldri hafa að meðaltali dáið
fjórum árum fyrr en þeir, sem
giftust, og að sjúkdómshætta
slíkra manna er þrisvar sinnum
meiri en kvæntra. Hjúskapur með-
al skyldmenna er þá að eins
slæmur, ef kynið er ekki gott.
Kleopatra, sem fegurð hennar og
gáfur töfruðu slík heljarmenni
sem Julius Cæsar og Marcus An-
tonius, var afkvæmi hálfsystkina,
er ázt höfðu kynslóðum saman.
Sjálfboðaliðar
við undirbúning kosninganna gefi
sig fram við skrifsiofu A-listans.
Um tiagiitiK on veginn.
Næturlæknir
er í nótt Katrin Thorocldsen, Von-
arstræti 12, simi 1561.
860 ár
eru í dag, að því er talið er,
síðan Vilhjálmur basiarður Iagði
Englancl undif sig.
Togararnir.
„Gyllir“ kom af veiðum í gær
ineð 700 kassa. í morgun fór hann
út aftur, fyrst til að veiða eitthvað
til viðbótar, en síðan á hann að
fara til Englands.
„Dagsbrúnar“-fandur
verður í kvöld kl. 8 í G.-T.-
húsinu. Þar flytur Hallgrímur Jóns-
son kennari erindi, en síðan verður
rætt um Iandskjörið. Jón Sigurðs-
son frá Yztafelli mætir á fund-
inum. Félagar eru beðnir áð mæta
vel og stundvíslega.
Hjónavigsla á Esperanío
fór fram 9. þ. m. í Bloomsbury á
Englandi. Brúðguminn var enskur,
en brúðurin austurrísk.' Þetta er í
fyrsta skifti, sem brezkur biskup
leyfir hjónavígslu á Esperawío.
Ágætt heilsufar
er nú á Austurlandi, eins og ann-
ars staðar á landinu. (Eftir símtaii
við landlækninn.)'
Landhelgissekt.
Nýlega tök varðskipiö „Óðinn“
enskan togara i landhelgi og flutti
iil Siglufjarðar. Var togarinn sekt-
aour um 16 þúsund kr., auk afla
og veiðarfæra.
Varðskipin dönsku.
I fyrri nótt fór „Fylla“ héðan og
hæiti strandgæzlu hér, en „Islands
Faík“ kom í hennar stað.
Veðrið.
Hiti mestúr 2 stig, minstur 3 stig
frost. Átt víöast norðlæg, nema suð-
vestlæg i Reykjavík og Vestmanna-
eyjum. Snarpur vindur í Hornafirði.
Annars staðar lygnara. Töluverð
snjókoma sums staðar norðan lands
og austan. Loftvog laegst fyrir suð-
auslan land, en hæst yfir Grænlandi.
Otlit þenna sólarhring: Norðaustlæg
átt og þurt veður á Suður- og Vest-
ur-landi. Allbvöss norðaustanátt og
snjókoma á Suðaustur- og Norð-
austur-landi.
Gengi erlendra mynta í dag:
Sterlingsþund..........kr. 22,15
100 kr. danskar .... — 121,44
100 kr. sænskar .... — 122,23
100 kr. norskar.........— 99,88
Dollar..................— 4,57V4
100 frankar franskir. . . — 13,24
100 gyllini hoilenzk . . — 183,19
100 gullmörk þýzk. . . — 108,81
Fyrirspurn til „Morgunblaðsins“.
„Mgbl.“ leggur út af þvi i dag,
hve íogari framfleyti mörgum fjöl-
skyldum. En hvað hyggur Valtýr,
að togari, sem látinn er liggja
bundinn inni i sundum, fæði margt
fólk?
Upton Sinclair: Smiður er ég nefndur.
„Jæja,“ svaraði ég, „en eitt er víst.“ Ég
benti á gluggann. „Þetta gat er nokkuð
áberandi."
„Já, það er satt.“
„Og ef rigning kæmi, þá myndi altarið
skemmast. Séra dr. Lettuce-Spray mundi taka
sér það afarnærri. Þetta altarisklæði var
gefið kirkjunni með erfðaskrá frú Elvina de
Wiggs, og guð einn veit, hve mörg þústíhd
doilara það hefir kostað.“
„Ég býst við því, að það sé ótækt,“ svar-
aði gesturinn. „Við skulum sjá til, hvort við
getum ekki fundið neitt tii þess að setja
þarna upp.“
Hann lagði af stað inn kirkjugöngin og
í gegn um kórinn. Ég gekk á eftir, og við
komum inn í skrúðhúsið, og þar sá ég á
veggnum mynd í fullri líkamsstærð aí gamlo
Algernon de Wiggs, forseta Alríkisbankans
og kaupmannaráðs Vesturborgar. „Við skul-
um sjá, hvort hann getur ekki fylt upp i
staðinn,“ sagði gesturinn, og mér til mik-
illar furðu sá ég hann taka stól, ná ofan
þessari stóru mynd og bera hana án þess,
að séð yrði, að honum veittist það neitt
erfitt, inn í kirkjuna.
Hann steig upp á altarið og lyfti mynd-
inni upp í giuggann. Hvernig hann fór að
J)ví að festa hana þar, veit ég ekki; — ég
var of agndofa af þessum aðförum til þéss
að taka eftir slíkum smámunum. En þarna
saí myndin. Hún virtist vera nákvæmlega
mátulega stór fyrir gluggann, og áhrifin voru
biátt áfram stórkostleg. Það þurfti að þekkja
gamia de Wiggs til þess að kunna að meta
þetta, — þessar ávölu, þrýstnu kinnar með
kvöldsólina að baki, sem lét þær skína eins
og tvö stóreflis epli! Þessi aðalbankastjóri
borgarinnar var klæddur í virðuleg, svört
föt, eins og hann var ávralt búinn á sunnu-
dagsmorgna. En á einum stað skein sólin
í gegn um mynd hans — öðrum megin á
brjóstinu. Ég réð ekki við forvitni mína. Ég
gat ekki varist spurningunni: „Hvað er þetta
gullna ljós ?“
Gésturinn svaraði: „Ég held, að það sé
hjarta hans.“
„En það getur ekki verið!" svaraði ég.
„Ljósið er hægra megin, og það er aflangt
í iaginu — nákvæmlega eins og það væri
peningaveski hans.“
Hann svaraði: „Þar sem fjársjóöur þinn
er, þar mun og hjarta þitt vera.“
VI.
Við gengum út um bogagöngin, og Breið-
gata var fram undan okkur. Nú fékk ég
geig í brjóstið aftur; — ég sá sjálfan mig
á gangi eftir fjölförnu strætinu með þessari
■furðúlegu persónu. Fólkið myndi glápa á
ekkur, götustrákarnir þyrpást umhv'eríis ókk-