Alþýðublaðið - 16.10.1926, Blaðsíða 2

. .<r.r+
kunnastur af starfi sínu sentl for-
ma'öur „Dagsbrúnar". Er þab starf
i:ans verkamönnúm enn í fersku
minni, svo og kaupdeilan vorið
1924 og úrslit hennar. Mátti þar
segja, að saman færi ótrauður
foringi og örugt fylgi.
Eins og nærri má geta, var
lléðinn útgerðarmönnum slæmur
þyrnir í augum. Hann átti ekki
atvinnu sína undir þeim beinlín-
is, og gátu þeir því ekki unr-
svifalaust rekið hann úr vinnu,
þótt hann beitti sér fyrir f um-
bótum á kjörurn og kaupi verka-
manna. En eitthvað varð aþ gera;
ráðherrann Magnús Guðmundsson
sá og skildi þetta; hann reyndi
að koma Héðni í skilning um, að
það væri ósamrýmanlegt að vera
í þjónustu ríkisins (Landsverzlun-
ar) og formaður í verkamanna-
félagi og styðja verkamenn í
kaupdeilum, og að hann yrði að
láta af öðru hvoru starfinu. En
Héðinn var tornæmur mjög; hann
gat ekki skilið rökfærslu ráðherr-
ans og sagði ekki af sér for-
inenskú »Dagsbrúnar«. og þegar til
korn, brast inanninn, sem mesta
hugprýði og skörungskap sýndi
í JKrossanesi, kjark til að reka
hann frá starfinu, vissi, sem var,
að með því myndi hann vinna
sér til fullrar óhelgi.
Sigurjón Ólafsson hefir um
langt skeið verið formaður stærsta
verkiýðsfélagsins á landinu, Sjó-
mannafélags Reykjavíkur. Bezta
sönnun þess, hversu vel hon-
um hefir farið sú stjórn úr hendi,
er hinn öri vöxtur félagsins og
þ:ð, að hann hefir verið endur-
kosinn formaður ár eftir ár. í
mörg ár hefir hann og verið fá-
tækrafulltrúi, og er því ekki ein-
asta þaulkunnugur högum sjó-
manna, heldur og alls almenn-
ings hér í bæ.
Má uin Sigurjón segja hið sama
og Héðinn, að fátt myndi útgerð-
armönnúm meira fagnaðarefni en
það, ef þeir ættu umráð yfir at-
vinnu hans og gætu því sett hon-
um tvo kosti, að verða af at-
vinnunni eða láta af formensku
Sjómannafélagsins.
En útgerðarinönnum hefir verið
þar óhægt um vik. Sigurjón hefir
um langt skeið verið starfsmaður
Alþýðublaösins og eigi þurft að
leita til þeirra um atvinnu. En
auk starfs síns við blaðið hefir
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Sigurjón jafnan þótt sjálfkjörinn
maður til flestra starfa innan
flokksins í nefndum, félögunum,
fulltrúaráði og sambandsstjórn.
.Tæplega mun nokkur einn maður
innan flokksins hafa gegnt svo
mörgum og margháttuðum störf-
um i hans þágu sem eimnití
Sigurjón Ólafsson.
Alþýðuflokkurinn kýs ekki full-
trúa á þing til að launa þeim eða
urnbuna fyrir unnin störf. Hann
sendir þá þangað til að vinna enn
betur og meira en þeir nú hafa
tækifæri til að hagsmunamálum
alþýðu.
Héðinn og Sigurjón hafa báðir
sýnt og sannað með starfi sínu,
að þeim er vel trúandi og ágæt-
lega til að beita sér fyrír mál-
stað allrar alþýðu á alþingi,
hvort heldur er til varnar gegn á-
rásum íhaldsins eða til sóknar.
Við landkjörið síðasta lagði al-
þjóð dóm á íhaldið og stjórn
þess. Þrír fimtu hlutar þjóðar-
innar fordæmdu það með öllu.
Engin ástæða er til að ætla,
að dómur alþjóðar um íhaldið
í haust verði vægari. Þvert á móti
er ástæða til að ætla, að hann
verði enn þyngri.
Nú gefst einnig Reykvíkingum
færi á að leggja sinn sérstaka
dóm á íhaldið, að þakka því gefn-
ar gjafir, sýndan vilja og við-
leitni, svo sem ríkislögreglu,
skattaálögur o. fl.
Landskjörið síðasta sýndi, að
atkvæðatala Alþýðuflokksins hafði
aukist um 50»/o frá næsta land-
kjöri á undan. Alþýðuflokksmenn
og konur í Reykjavík eiga að
sýna á laugardaginn kemur, að
þeir eru ekki eftirbátar floklcs-
bræðra sinna og systra úti um
land, að atkvæðatala þeirra hefir
aukist hlutfallslega.
Enginn má sitja heirna. Ailir
kjósa A-listann.
Flestir telja úrslit kosninganna
hér vís. Enginn skyldi þó draga
sig í hlé af þeim sökum.
Kosningin á laugardaginn á að
færa fhaldinu heim sanninn um
það, að næsta . kosning, haustið
1927, er líka viss, að þá fær Ai-
þýðuflokkurinn 2 fulltrúa.
H. G.
Næturvöröur
er næstu viku í lyfjabúð Reykja-
víkur.
Máfiverkasýnlng
Freyméðs Jlóhannssonar
frá Aknreyri.
Þökk sé Freymóði fyrir að hafa
íærst í íang að sýna málverk sín
hé- í bæ. Hann er ungur má:a i af
fátæku fólki kominn og hefir fyrir
fjölskyldu að sjá, en unnið heíir
hann fyrir sér með húsmálningu
og er listfengur í þsirri iðn. List-
málningin er að því leyti hjáverk,
að hann hefir síður en svo getað
gefið sig óskiftur við henni, en
lisfeðlið er ríkt í Freyinóði, og
fyrir því ha'a örðugleikarnir orðið
að víkja. Nú er hann gestur
Reykjavíkurbúa og býður þeim
að líta nýjustu verk sín, 57 að
tölu, flest landslagsmyndir frá
ýmsum fögrunr stöðum úr byggð
og óbyggðum landsins, 7 andlits-
myndir og þrjár landslagsmyndir
frá italíu.
Sýning þessi er fjölb.-eytt og
skemtileg. Flestar fyrirmyn i eru
ágætlega valdar, og þess vegna
fá málverkin fagra byggingu, en
litir eru svo skýrir og lifandi, að
líkast er því, sem maður standi
frammi fyrir lifandi náttúrunni.
Máiverkin eru svo jafnfalleg, að
ekki er auðgert að velja eitt öðru
fremur. Verðið er sett lágt, og
gefst því mörgum kostur á að
eignast málverk eftir Freymóð.
í andlitsinálningarlistinni er
Freymóður viðvaningur. Fyrsta
myndin, sem kom á sýningu, var
af Benedikt Jónssyni frá Auðnum
sitjandi við skrifborð sitt. Þessi
hiynd vakti svo mikla eftirtekt á
Akureyri, að margir komu á eítir
til að biðja Freymóð að mála sig.
Sé spurt um það, hvaða stefnu
Freymóður fylgi í list, er því
auðsvarað. Hann fylgir þeirri
stefnu að gefa lifandi og sanna
mynd af því, sem hann dregur á
léreftið. Náttúran hefir verið hans
skóli, og af henni heíir honum
lærst að sýna festu, þrótt og
formfegurð í verkum sínum. Að
þessu leyti má segja, að Frey-
móður sé af „gamla skólanum".
Þó veiður því ekki neitað, að tals-
vert nýrri blaír hvílir yfir verk-
um hans. Eins og nærri má geta,
á Freymóður mikið óunnið enn.
Mér finst, að það vanti sakleysi
og sinfeldni í sumar myndir hans,
t. d. í myndina „Þrjár systur“.
Blöðin hafa verið furðu sagnafá