Føringatíðindi - 01.01.1891, Qupperneq 1

FØRINGATÍÐINDI.
Nr. i.
iANÚAR 1891.
Ár.
Skipsfiskiskapurin 1890.
Skip. Við Fórjar. Við island.
manna- tal íískatal pund av saltfiski manna- tal fiskatal pund av saltfiski
»Beautiful Star«. » > 13 128,000
»Delphinen« . . 16 3,000 34.000 15 39,900 100,000
»Prosperous« . . » » 15 30,000 77,000
»Lark« .... IO 3.400 38,000 IO 1 g,ooo 45,000
»Nordlyset« . . 14 45,000 14 119,000
»Gauntlet« . . . 12 23,000 12 36,000 g6,ooo
»Grace« . . . 11 3,000 27.500 14 I I I ,000
»Fawn« .... 14 600 5.000 14 24,000 66,000
»Søormen« . . 14 I 1,000 14 go,ooo
»Falken« . . . 10 26,500 IO 74,000
»Peder«.... 9 11,500 ’ 9 67,000
»Robert Miller« 12 56,000 18 I 50,000
»Jeannette« . . •4 37,000 17 102,000
»Don« .... 12 4,000 38,000 12 g6,ooo
Hagarokt og Seyðarokt.
»UI1 er Forja gull« stóð i mong hundrað
ár fast sum eitt orðatak, eingin kundi siga
naka ímótí. Nú mann mangur halda, at tað
rættari kundi veri sagt: »fiskur er Forja
gullc ella við neyð: »kjot er Forja gull«.
Fyri ullina fæst nú lítið av gulli; tóerhon
mikið verd, tí at hon gevur fólki nógv at
gera og heldur tey soleiðis frá at falla í
leti og alskyns marglæti, sum harav fylgir.
Hóvdu Foringar ikki ullina, mundi teir
ivaleyst keypt sær meiri av vánaligum
klæðum úr krambúðinum og soleiðis fingið
manga sótt og sjúku, sum tey heima
virkaðu klæðini verja ímóti.
Seyðaróktin hevur liegar til verið og
mann altíð fara at verða ein tann besti
vinnuvegur hjá Fóringum. Tí geldur tað
um at fáa hendan vinnuveg til at ganga
framm á hondina, so mikið sum gjórligt er.
Til at fáa so miklan vinning av seyðinum
sum móguligt krevist at leggja dent uppá 6
partar. Fyrsta er, at halda gott slag, hava
góðan brund, sleppa tey nýtuligasti gimbi-
lombini og ikki nóra ov mikið av óvanda
rót. Annað er, at lata seyðin hava so
nógva og góða fóðslu sum gjórligt er.
Triðja er, at syrgja fyri, at seyðurin hevur
góða lívd; í so máta er ein góð ullfer tað
hentasta — góð ból og seyðahús á óðrum
tráði. Fjóra er, at verja seyðin fyri sótt og
sjúku. Fimta er, í allar mátar at lata seyðin
fáa so nógvan og góðan ans, sum loysa
seg kann, eftir tí virði ull og kjót hevur.
Sætta er, at gera sær góða nyttu burtur
úr ull og avskurði.
Eitt tað fyrsta vilkorið fyri at seyður
skal fáa góða fóðslu er, at hagin verður
væl uppskorin, Att skera upp haga er
gamalur siður í Fórjum. í mongum plás-
sum verður nú gjórt nógv minni av at