Føringatíðindi - 01.02.1891, Blaðsíða 3
av viði, kann verjast allar tíðir fyri elđinum.
Fleiri staðir eru brendir uppaftur og upp-
aftur í saman, inntil húsini vóru gjórd av
gróti og víðari í millum húsraðini.
Tórshavn kann nú drúgvast kallast ein
stórur staður. Megin parturin er so tætt-
bygdur, at lítil vón er til at vinna eldin,
um hann fyrst hevur fingið velđi. Um ikki
betri skil kemur á, krevur ein ikki at vera
miki framsýntir til at kunna vita, at tann
dagur kemur, tá ið alt bolið svíður av.
Nær ið tann dagur kemur, stendur í harrans
hond. Tó eiga vit at gera alt, ið gjórligt
er, til at verja okkum fyri vanda. Nú ið
krambúðir og pakhus eru so mong og so
full av krúti, steinolju og óðrum eldfimum
góðsi, er meiri vandi enn fyrr. Um tað so
er tún og rennur, so er eisini har í stóðum
steinolja likin út í slíkari nógd, at tað
kundi gjórt mun til at breiða eldin út. Tó
at ein lóg sigur, at tað kann noktast fólki
at byggja nærri annanmanns húsi enn 12 al.
frá síðu og 6 al. frá enda, verða hús ofta
bygd nærri saman. Ikki bilar! vit hava
jú 2 góðar sproytur. — Ja, sproytunar eru
so dánar; men set núfyri, at tað ikki slepst
at teimum, so munna tær brennast upp sum
alt hitt. Slíkt kann væl henda, um sterkur
elđur kemur upp í skúlanum, á skansagarði
ella har um vegir, og ættin er so, at ikki
slepst at sproytuhúsdurinum. Mundi tað
ikki verið betri at seta sproytuhúsið har,
sum ikki hús eru ov nær og har, sum
sleppast kann at tí fleiri vegir? Hvussi
mundi verið at sett tað tvðrtur um ánna nakrar
favnar niðanfyri sovasta brunn« og so haft
einar dyr út at hvórjum áarvegnum?-------
Hevði tá kommunan eisini gjórt eitt baðhús
tvórtur um ánna, var tað hent fyri fólk,
sum eru von at ganga seg út í ánna,
har sum tey skjótt ikki kunna spyrjast aftur,
tá ið áarfóri er; ikki kundi tað verið ov
dýrt at gjórt eitt brúkuligt baðhus. Kom-
munan mátti ikki spart tey oyruni; tí góð
bað kunnu gera borgamar fróðar og tíðar
og bóta teirra heilsu, friska upp bæði kropp
og sál. A.
Tvær smásogur.
Hesar sogur eru komnar til Havnar sum tíðindir.
Onnur er gomul og hin er nýgj. Báðar eru sannar;
hvat so er ella ikki, skal eg ikki Ijúgva meiri, enn fyri
mær cr logið. Sbgusmiðurin’
Á báti, ella: Gleðiligt nýgjár.
1 einari bygd norðalaga á Eysturoy
kom Nýgjárs aftan bátur av havinum við
góðari veiðu. Teir lógdu at landi og fóru
hugagóðir at skipa fiskin upp. »Keyp-
maður« kemur tá til teirra ogsigur: »Væl
átti eg at latið tikkum fingið upp í kaggan,
men eg eru nú rættuliga sórur.« So skjótt,
sum teir hoyra hettar, skipa teír fiskin inn
aftur í bátin og so at tuga, mangar, mangar
fjórðingar »inn í bðin« (til Klaksvíkar?),
har sum teir væntaðu at verða »leskaðir«.
Teir komu væl framm og avreiddu fiskin.
Men hvat meiri? Har vartikið so nógvút
til jóladrekka, at tað synđrið, ið eftir var,
rakk nóg illa til fjóra, fimta og sætta dag,
So máttu teir streva sær heimaftur og
halda nýgjár við gásavíni. Hvussi tað
gagnaðist teimum, sigur sógan einki um.
í oyðumórk, ella: Gleðilig jól.
3 jassar í N. væntaðu sær jóladrekka
við skipi, sum koma skuldi til handilin har
í staðnum. Jólaftan kom. — Einkið skip.
— Sólin setti. — Ikki lætnaði teirra tunga
trá. — Tá ið hálvaskýmt var, komu tíðindir
úr L„ at skipið var farið til O. Teir
tríggjir komu skjótt á samt um, hvat ið
var at gera, tendraðu lygt — tí niða var —
og hildu vegin framm norður ígjðgnum
dalin. Allir hóvdu »góða kenning* — takk
veri teimum bygdarmonnum, sum hóvđu
verið meiri fyritonktir enn hesir — tann, ið
bar lygtuna, hevði mest. í tí hann skuldi
leypa um eina á, slóraði hann og fór eftir
aðrari lið í ánna. Lygtin sorlaðist. Har
stóðu teir — meiri enn tveir fjóðringar frá
húsum. So tunkt tað fall teimum, máttu
teir leita aftur til húsar. Teir viltust og vóru
meiri enn eina ókt um at fáa hylling á
rættaru leið. Nú var farið at kava; vindurin
vaks í heilum og tað var skjótt eitt grymdar
fok. Tað var væl liðið av náttini, tá ið
teir komu framm at einum gróthúsi. Har
krupu teir inn og lóu á bóli, til tað fór at
lýsa fyri degi. Ivaleyst mundi hettar vera
teimum ein beisk og langlig jólanátt, ikki
minst av ti, at teir nú ikki fingu hettar
vælsignaða jólađrekka. C. -f- D.
Hvussi nógv kunna kýr mjolka? Stórar
Hállenskar kýr hava mjólkað um 6000
pottar i einum ári. í Fórjum verður mjólkin
fyrið tað mesta ikki máld undan hvórjari
kúgv fyri seg, tó at tað er hent fyri at
kunna vita, hvórjari ein eigur at seta við
undan. Ein stór kúgv, sum er við sett her
i Havn og er av blandaðum Foroyskum og
útlenskum slagi, hevur eitt árið mjólkað
3400 p. Ein maður, sum altíð málir og
skrivar upp, hevur sent hesa grein urn 3
kýr: »A. slegtað frá Norskum tarvi og
frágera góðari kúgv úr Kollafirði; B. undan
A. og Skotsk-jútskum tarvi; C. Jútsk kúgv
frá bóndafelagnum. í 1887 mjólkaði A.
2135 p., B. 1604 p.; 1888 B. 1972 p.; 1889
B. 2236 p., C. 2506 p.; 1890 B. 2359, C.
2467. — Hesar kýr hava urn summarið
verið í heimabeiti og hava um veturin ikki
fingið annað enn hoyggj og vatn, uttan ein
vetur, tá ið hoyneyð var; tá fingu tær eitt