Føringatíðindi - 01.07.1891, Blaðsíða 1
FØRINGATÍÐINDI
E
Nr. 7.
JÚLI 1891.
2. Ár.
Latið smáfuglar og heiðafuglar hava frið!
Foringar og islendingar.
(Uppafturtikið.)
í Kirkjutíðindi var nú fyri kortum ein
vokur ríma um mannin, sum fór niður í
givrinarholið í Soltuvík og tók gullmjol
uhdan kvornini, Sum ein blind kerling stóð
og mól á. Har verður samanlíknað tann
ferðin, maðurin gjórdi niður í holið, við tær
ferðir, ungir Fóringar gera til íslanđs.
Ikki soleiðis meint, at íslenđingar eru
tróll, men at gullið, sum vinnist í íslandi,
lika so væl sum tað, i vannst í givrinar-
holi, kann volda tí, sum ber tað, vanda.
Tað er ofta sagt, at foreldur, ið hava
bórn, sum fara tii íslands, illa kenna tey
aftur um heystið, tá ið tey koma heim.
Tey, sum fyrr vóru friðalig og siðulig í
allar mátar, eru blivin óvargalig og fús til
alt ilt. Hettar kann nakað vera komið av
gullinum, sum tey nú hava fingið upp í
hendur, og sum tey hava verið óvand við
fyrr. Nógv kemur tó av tí, at fólk lættari
nemur ilt enn gott, so at tann, sum er
ungur. og kátur og kemur í hóslag við
nógvar, sum eru óskikkiligur og svoyandi,
skjótt verður líka dánur. Yvir hóvur kann
tað ikki sigast, at Fóringar læra mikið ilt
av íslendingum. Stórri parturin av útróðra-
monninum, ið fara av Fórjum til íslands,
eru gott fólk, men ikki fáir eru óvargaligur
av tí versta slagnum. Ferðin verður hjá
ovmongum begynt við fyllskapi, og so er
ikki at undrast yvir, um lívið verður við
sama lagið alla tíðina úteftir.
Tað eru tí verri ov mangir av teimum
Fóroysku útróðramonninum, sum lítið virða
lóg og rætt, helst tá ið talan er um at
skjóta í friðlýstum plássum og annað tílíkt.
Sum frá frættist, eru mangir av íslend-
ingunum ikki ovdyggir í tann máta heldur. j
Teir fyrstu Fóringar, sum fóru til íslanđs j
at fiska, mundi sigla við Eingilskmonnum.
Tann atburður, sum fleiri av Eingilsk-
monninum hóvdu og enn hava í Islandi er
ikki til at læra gott av. Ikki at tala um,
at teir đrekka sum svín og bera seg at
verri enn vill djór, tá ið teir koma uppá
land, at teir halda snóri og seta línunærri
landi, enn teir hava lov til, og gera ófrið
við skjóting í friðlýstum plássum; um tað
so er seyðurin uppi á lanđi, so gera teir
stundum herverk uppá hann. Tað er sagt
— og ivaleyst av sonnum — at ein Fór-
oyskur đrongur var við Eingilskmonnum,
sum fóru við stórbátinum inn undir eitt
feitilendi, lógdu at lanđi, har sum ikki var
meiri enn ein smól rás undir berginum
niðast við sjóðarklettin. So mannaðu teir
ein part av skorini av og róku 10 geld-
seyðir inn í bátin og so til sjós. Sum
sógur ganga frá, er tað ikki rættuliga
sjáldsamt at okkara kristuligu grannar
sunnanfrá gera líknanđi herverk í íslandi.
Um Fóringar enn ikki eru komnir so
langt í óvargaligheit sum teirra læru-
meistarir, er atburðurin ivaleyst ofla nóg
ringur. Tað hevði verið fyri neyðini, um
allir rætttonkjandi Fóringar, sum fara til
íslands, meiii enn hegartil vilđu roynt, ikki
aleina at skikka sær væl sjálvir, men eisini
at formana sínar landsmenn til at bera seg
so at, at góð semja má verða við at ráða
millum Fóringar og íslendingar.
(Niðurlagt.)
Barnaheim i Havn.
I.anga tíð lierfyri hevur verið hugsað
um at fáa í lag her i Ilavn eina goymslu
fyri smábórn, sum ikki eru farin at ganga
í skúla, so at foreldrini ikki skulla bera
ótta fyri teimum, tá ið alt tað vaksna fólkið
er í útiarbeiði. Nú er roynt at gera álvara
av at fáa hettar í lag og 1450 krónur eru
longu komnar saman. Fleiri hava skrivað
seg fyri at geva vist um árið — nú 79 kr.
i _ alt. Ætlan er at halda ein »Basar« á
Olavsóku komandi. Gávur væntast frá
»bý og bygd«.