Føringatíðindi - 01.09.1891, Blaðsíða 1

FØRINGATÍÐINDI.
Nr. 9.
SEPÍEMBIR 1891.
2.
Ár.
Græsdyrking.
Yeðurlagið í Forjum er so vorðið, at
græs hevur verið og altíð mann fara at
verða hovuðsgroðin, tað sum bóndin má
sokja sín mesta vinning av. Og tó vetður
græsið so at siga ikki d}rrkað, í alt fall
ikki dyrkað soleiðis, sum orðið dyrkað er
meint, tá ið talað er um aðra groði. Tað
má koma av sær sjálvum, stríðast, bróta
seg framm og nora seg, sum tað best kann
uttan at bóndin gevur tí gætir, hvussi tað
best kann nórast og vinna og kova alskyns
lok og illgresi.
Er hettar beint?
Nei, tað er dólskur pápi, sum letur
sítt onkabarn fara fyri vind og vág, og
tað er býtlingur, sum tjóðrar sína bestu
kúgv á beran gadd. Ein góður pápi roynur
at brúka alt sítt vit og alla sínaumhugsan
til at ansa eftir onkabarninum, hvussi tað
best kann trívast frá fyrst til síðst. Ein
dugnaligur bóndi roynur at laga tað so,
at tann betsta kúgvin altíð hevur nógv og
gott at liva av. — Soleiðis átti Forja
bondur at gjórt við græsið. Tað átti at
verið teirra onkabarn, sum teir hóvdu allan
móguligan umhugsan um, ikki bert tað
tíðina, tá ið teir skullu hava nyttu av ti,
men allar tiðir frá fyrst til síðst, bæði
vetur, summar, vár og heyst.
Græs hevur tveir mátar til at nórast
uppá. Annar mátin er av fræi og hin
mátin er av rótgreining. í Fórjum verður
litið gjórt av at sáa græsfræ soleiðis, sum
teir brúka í óðrum londum. Tó nórist
græsið eisini her hjá okkum nógv av fræ,
tí at tað ofta og tíðin verður sligið so seint,
at fræið er búnað og dettur av í hoyg-
ingini. Rótgreining'in er tó hóvuðsmátin
og tann rættasti mátin, sum bóndin mest
má royna at styðja, so leingi hann hevur
tað gamla veltinga- ella dyrkingalagið.
Tá ið bónđin hevur fingið áræði á, at
græs nórist við rótgreining, liggur tað beint
fyri at royna at ansa eftir, hvussi hann
best kann fremja hesa rótgreining. Tað
vísur seg tá skilliga, at rótgreiningin
gongur best fyri seg um heystið, helst tá
ið jórðin verður breidd við góðum myki-
tóðum, ella land og annar tóðufrekur lógur
verður borin út yvir vóllin. Flesin mátin
at nóra græsið er so mikið betri, sum tað
besta græsið — hitt fina blaðgræsið, sum
Danskarin nevnur Fiorin — nðrist meiri,
enn vánalig græsslóg og lok. Breiðslan
ger bestu nytturui á jórð, sum ikki er ov
forn, tí har fær græsrótin ikki so væl
greinað seg fyri mosa og jarðasipan. Um
heystbreiðslan er tann besta, ger tað eisini
stórt gagn at breiða um veturin framm
ímóti várið, men tá ræður tað meiri um at
j hava væl brunnin tóð. (Niðurlagt.)
Tá ið kongur og drottning okkara
næsta ár fara at halda 50-ára brúdleyps-
hógtíð, verður tað ein hógtíð, sum verður
hildin við gleði um alt landið.
Eingin av okkara Dónsku kongum
hevur fyrr livað í hjúnalagi í 50 ár, og'
eingi hjún hava livað eitt betri samlív til
j eftirdómi fyri allar borgara í landinum.
Eingin móður nevur við meiri kærleika og'
umhugsan uppdrigið síni bóm, enn drottning'
okkara; tey eru ti væl kend í óllum lonđum
til æru fyri foreldur og fóðiland. Eingin
kongur hevur meiri enn kongur okkara
haft umhugsan um folkið og eingin hevur
meiri enn hann haft hond og hjarta til at
hjálpa, har sum á stóð.
Tí er tað eyðvitað, at óll í landinum
eiga at gera hvór sítt til at gleða brúðar-
parið á teirra hógtíðsdegi. Nú hava 69
menn og kvinnur tikið sær fyri at bjóða
óllum í ríkinum, stórum og smáum, ríkum
og fátækum — hvór eftir sínum evni — at
j skjóta saman til eina heiðursgávu, sum
í skal vera til áminnilsi um hesa hógtíð
og eita
»Deres Majestæter Kong Christian den IX’s
j og Dronning Louises Guldbryllupslegat«.