Føringatíðindi - 15.07.1897, Page 1

FØRINGATÍÐINDI
Nr 14.
15. JÚLI 1897.
8. Ár.
Føringafelag.
Hetta er seinasta nummarav »Føring'at.«,
ið útkemur firi Olavsøku, og ettir sum tað
er møguligt, at Føringefelag eina ferð enn
kemur uppá mál við stavsetingini, so kunna
vit ikki bara okkum firi at biða umhugs-
andi limir møta á Føringafelags aðalfundi
Ólavsøkudag, so at tað first og fremst skal
kunna avgerast nakað, sum kann sigast at
vera felagis vilji. Tað er ofta tosað um,
at við felagsfundar eru bara Havnarfólk
samankomin, sum so kunna avgera nakað,
ið er bigdarliminum heilt imótir, og nakað
er í hesum, tá ið tosið er um funđar flest,
tí vit kunna ikki annað siga, enn at tað er
ov mikið kravt av bigdafólki, at tey skulu
koma til Havnar bara firi at møta í Føringa-
felag. Til aðalfundin á Ólavsøku kunna
bigdafólk koma firi uttan ómak, ti nógv
eru í Havn tann dagin, og saktans mátti
ein og kvør havt so miklan umhugsan firi
tí felag, hann var limur av, at hann kom
til aðalfundin, tá ið hann firi uttan ómak
kundi komið. Ein limur, sum er í Havn
um Ólavsøkuna og ikki kemur á fund, hann
hevur neyvan nakra meining um arbeiðið,
og fatar ikki sjálvur, kví hann er limur,
og hann hevur ongan rætt at koma við
klappakasti attaná.
Á øðrum sinnið skal tað leggjast
felagsmonnum uppá hjarta at hugsa væl
um, kvat teir gera á fundinum. Kemur
rættskrivningsspursmálið attur til avgerðar,
so má tað tó hopast, at nú verður álvara
í tí, annars er Føringefeleg ikki vert at
bera sítt navn. Harfiri er tað firi neyðini,
at menn hugsa áðrenn teir stemma um
skrivingarlagið.
1. Kvat gagnar Førjamálinum mest?
2. Kvat kunna vit forsvara firi teimum,
ið attaná koma?
Teir limir, sum eru kønir í máUæruni,
teir kunna, sum vituligt er, smiða sær eina
meining sjálvir um kvat ið best er ogkvat
ið kann forsvarast (hesu bæði hava tó nógv
til felag saman), men limir, sum vilja nakað
gott og ikki sjálvir kunna smíða sær meining
um málsakina, teir mugu hava loyvi til at
lurta ettir góðum monnum, og harfiri ikki
roknast uppi fjadlafilgið, ið kastar seg
oman, tí ein vegri ger tað.
Sjeymannanevndin, sum samansett var
av okkara ítastu álitismonnum, hevur hildið
hetta skrivingalagið, ið >Føringat.« í ár
hevur brúkt, verið tað mest gagnliga og
besta, munnu so ikki felagslimir gera
rættast i at halda uppá tað?
At klændrast longri um nakað so lítið,
sum hendan broytingin av skrivingarlagnum,
ið komin er, tað er meiri at skulka sær
frá øðrum størri málum, ið felagið hevur
sett sær, enn nakað annað.
Fólkafundar. Á fólkafundinum norður
í Vági vóru, sum áður umtalað, samankomin
o. u. 5—600 fólk, mest alt úr Norðoyggjum
umframt eina stóra bátsskipi úr Sandoy
og nakað av fólki firi heiman Havnina; úr
Havn vóru tvey.
Talað varð um samanhald midlum
Føringar, um Føringafelag nú og firr, um
innrættningar firi at fremja upplising og
viðhalda góða siðuligheit um Føringar nú
og í gamla dagar, Føringars rætt, kvinnur,
fríheit o. a. m.
Ødlum, sum kjá vóru, dámdi ógvu-
liga væl.
Til fólkafundin »uppi á varða« seinasta
sunnudag var nógv Havnafólk samankomið
og nøkur fá av Velbastað. Talað varð um
eitt og annað av D. Isaksen, A. Degn, V.
Mohr, J. Mohr, A. Sámalsson og P.
Niclasen. Helst tað, ið P. Niclasen segði,
var frálíka gott og hóskaði væl til eitt
fólkamøti. Her skal ikki haldast attur, at
fundurin kundi verið bæði betri og stutt-
ligari um ikki menn (sum tað síntist) høvdu
lagt sær eipa við at fáa klutur í.
Sjellands bispur ætlar sær til Førjar í
ár, tað er sanniliga sagt.
Landbrúkskonsulenturin R. C. Effersø fór
við guvuskipinum »Egil« til Noreg, og
haðani ætlaði hann til Svearíki.
Normenninir jubilera. goo ár eru runnin
síðani Ólavur hin heiligi bigdi kongasetur
sítt í Trondhjem í Noreg. Tí vilja Nor-
menn halda heiðursveitslu í tí gamla við-
gitna kongastaðnum, og tað sjálvan Olav-
søkudag.
Firi gamalt kenskaps- og skildskaps-
skuld mátti Føringar sent heilsu ivir um