Føringatíðindi - 04.01.1900, Page 1
FØRINGATÍÐINDL
Nr. i.
4. JANUAR 1900.
I I. Ár.
Føringafelags ársgildi
verður hildið sunnudagin komandi. Við
uppfestum lýsingum verður greiniligari
kunngjørt um tið og stað.
Nýggjár.
Árið i8gg er úti, og vit ganga nú á
seinasta ári i árhundraðinum. Kasta vit
eyguni aftur á tað runna árið, so hava vit
at minnast ikki so lítið av góðum og glaðum
løtum, men tær eru so samansjóðaðar við
harm og stríð sum alt verðsligt. Sjálvsagt er,
át vit, sum í felag hava sligið okkum saman
til at fremja okkara tjóðskap, hyggja aftur
um bak og granska eftir, um vit hava
vunnið nakað fram ella hava farið aftur í
tí árinum, sum svann. Yrkjarin kvæð á
sinni: »Aftur er runnið árið eitt, hyggjið
nú aftur um bak; flestir siga, at árið var
feitt; eg sigi, taðvarrak. Grindir drupust,
ei fiskur treyt.......Tó sigi eg, at árið
var rak, máíið ei rósar av. Ikki slapp tað
undir tak; enn á gadđi tað svav...........«
Soleiðis vilja vist nógvir siga um árið i8gg.
Tað hevur kannske verið eitt rakár, mál-
inum viðvíkjandi, men stundin er til at
granska, hví árið var so rak. Teir flestu
av okkum munnu neyvan hava væntað
nakað fitiár í tann máta, og vit eru tí
heldur ikki so narraðir. Leggja vit merki
til alt tað, sum fyrifórst í tf gamla árinum,
so mugu vit siga, at i8gg ikki hevur verið
nakað ringt ár. Vit hava í árinum fingið
eina sálmabók frá Føringafelag í Kjøbin-
havn; eina søgubók hevur landsmaður okkara
dr. Jacobsen veitt okkum, og vit gingu út
av árinum við vónum um at fáa eina bók
afturat. Líkaleiðis gingu vit út av árinum
við góðum vónum um eitt nýtt almanna-
gagnligt máls frama, eg meini háskúla-
málið. Okkara góðu landsmenn Símun
Skarð og Rasmus Rasmussen hava jú
byrjað háskúla norður í Vági, og tað er
gleðiligt at frætta, at hetta málið hevur
vunnið størri studning hjá okkara lands-
landsmonnum, enn tað kundi væntast hjá
einu slíkari fyritøku av nýggjum. Tí kunnu
vit siga: nógv er eftir at ynskja enn, men
væl er vunnið. Tað er ikki meiri enn bíligt
at takka teimum monnum, sum so treyst-
liga hava tikið fatur í eitt mál og plantað
tað í Førjum. Vit mugu tí eisini gera alt,
hvat vit eru mentir, til at styðja teir og
ynskja alt gott oman yvir teir og sakina.
Hvat serliga Føringafelags arbeiði við-
víkir, so vilđi eg fegin lagt vinum uppá
hjarta til at starvast av fullum hugg, og av
kærleika til málið. Tað hevur ofta sýnst
sum vit skulđu arbeitt fyri Førjamáli av
hati ella illvilja til tað, sum er. Slíkt er
ikki ella var ikki andin í B'øringafelags
»programmi«. Andin var tann og má vera
tann, av kærleika til móðurmálið og til
Førjafólk at arbeiða fyri øllum framburði,
og eitt slíkt mál er ikki skylt við tað, ið
eitur hat ella illvilji móti danska málinum
ella Danimarki.
Eg vildi verið hjartans fegin, um Før-
ingafelag í tí nýggja árinum treystnaði;
eg vilđi verið fegin, um felagið av og til
hevði fyri eyga eina av okkara viktugastu
sakum, avhaldssakina. Væl veit eg, at vit
hava avhalđsfeløg og avhaldsblað, men eitt
hvørt felag, sum stríður fyri framburði í
Førjum, má hava avhaldssakina í sínum
skjoldi. S.
Kvøidsálmur.
Dagsins eyga slóknar,
og tað móti kvøldi líður;
náttin spreiðir myrkrið út,
skuggin móti fjalli stígur.
Jesus, hjartans sól og slott,
ver mítt Ijós í hesu nátt.
Hvørja kvøldstunđ, tá íð eg
eftir dagsins stríð meg hvíli,
søti Jesus, verj tá meg,
so tín ásjón til mín smílir.
Jesus, sum mær alt ger gott,
ver mítt ljós í hesu nátt.
Lýs tú yvir meg tín frið,
Jesus, sól og stjørna bjarta;
ver mítt ljós og hægsta mið,
verj meg móti myrkri svarta.
Stjørna yvir húsi statt,
Jesus ver mítt ljós í nátt.