Føringatíðindi - 20.09.1900, Side 1
FØRINGATÍÐINDI
Nr. 18.
20. SEPTEMBER 1900.
11. Ár.
Nøkur orð til at teinkja yvir.
(Av S. Joensen.)
Á okkara døgum hevur fólk nærum
ræðslu fyri álvara. Tað er neyvan ov nógv
sagt. Eitt blað við bara álvara-greinum
verður neyvan hildið; ein alvorlig bók verður
neyvan lisin við besta huga. Um kirhju-
tíðin heiligdagarnar vardi meiri enn ein
góðan tíma, høvdu nógv lagt av at gingið
í kirkju. Kemur ein í eina mannarúgvu,
so hoyrur hann skemt og tvætl, men neyvan
uppbyggiligt tos. Á fundum inni og úti
verður tosað um mangt og hvat, men sjáldan
um tað, sum liggur beinast fyri at gagna.
Fáar, ja eingin sak kann samla okkara
fólk og birta reiðiligt lív í tað til tað sum
gott er. Sýnist lív at koma i, dettur tað
skjótt burtur. Lat okkum taka tey stóru
almannagagnligu málini fyri. Avhaldssakin
fær bara studning av einum lítlum parti av
fólki. At drankarir ikki allir slutta seg til
hennara, er ikki undarligt, men undarligt
er, at hitt fólkið ikki ger tað. Ein hevur
næstan rætt til at siga, at drankarir slutta
seg eftir hondini meiri til málið enn tey,
sum skuldu hjálpt til at leita teir upp og
beina teir aftur á rættan veg til frama fyri
seg sjálvan, fyri síni og fyri lanđið. Okkara
tjóðskap eru vit langt frá øll samsint um
at virða og fjálga um. Løgligt er tað, at
tey, sum minst gott hava notið í okkara
fosturlanđi, unna tí best og tey, sum hava
hava haft alt gott av tí, tey vanvirða ofta
bæði Førjaland, Føringar og føroyskar
siðir og skikkir. — Meðan standurin er
slíkur ella næstan slíkur, so siga vit, at
framá gongur.
Tað er sannheit, at tað gongur framá
í aðrar mátar. Mál, sum ein hálvan manns-
aldur frammanundan høvdu verið roknað
ímillum tey, sum ikki kundu hugsast um í
Førjum, tey verða ibirt á okkara døgum.
Hetta má gleða ein og hvønn, og gott
verði fyri teimum, sum leggja evnir síni til
og seta peningar í framburðs verk. Slikir
menn gagna sínum landi meðan teir gagna
sær sjálvum, og slikum monnum hevur
okkara lítla land æru av. Vóru teir bara
nógvir.
Men meðan strevið fyri tí, sum víð-
kemur okkara kroppsliga útviklingi, førir
okkum alt longur og longur fram á tann
vegin, sum okkara grannalond langt siðani
hava funnið og gingið á, so eydnast tað
arbeiði, sum viðkemur okkara andligá út-
viklingi, ikki so væl. Herum havi eg
skrivað frammanundan í hesu grein. Tað
er ikki frítt fyri, at fólk, sum vil vera við,
at illa er vorðið á hendan hátt, heldur seg
vita, hvar skyldin liggur. Summi seta
skyld á skúlarnar, summi á prestarnar,
summi á sálmabøkur, summi á uppfostran
heima. Tað kann vera, at sannheit er í
nógvum av hesum, men skyldin er neyvan
hjá nøkrum parti aleina. Tað ræður um
at finna feilin, fyri at kunna rætta hann.
Men nú er okkara fólk so vorðið, at um
ein tosar ella skrivar um slíkt, so verður
tað sagt um hann, at tað er óndskapur,
sum drívur hann. Sannheit at siga, so er
tað kannske ikki sjáldsamt, at óndskapur
er drívfjøður. Tá íð so er, so kemur einki
gott burtur úr. Ein maður segði eina ferð:
»Vil tú deila meg, so deil meg í blídni,*
og sanniliga, hesin maður fataði tað sum
tað eigir at fatast. (Niðurlagt.)
Sygekassen for Thorshavn og Omegn.
Tey, sum vilja melda seg inn í Sjúkakassan,
biðjast at venda sær til nevndina. í nevndini
eru Elieser Andreasen, J. Egholm (skó-
makarin), P. Johannessen (á apotekinum),
Poul Isaksen og A. Samuelsen. Lima-
gjaldið er 20 oyrur um mánaðin. Tá ið
limur er sjúkur fær hann goldið av sjúka-
kassanum hálva doktarahjálp, helftina av
tí medicini, hann brúkar, og 2 kr. um
vikuna meðan hann er burtur frá arbeiði
av sjáku. Greiniligari hjá nevndini.
Ársbók Førja bókafelags fæst í bóka-
handlinum í Havn fyri eina krónu.
Tanu føroyska bibilsøgan kostar eina
krónu og fæst í bókahandlinum i Havn.
Løgtingið enđaði starv sítt mánadagin.
Tað hevur verið saman í 50 đagar. Fyri
hevur verið haft tídningamikil mál, sum
t. d. um 1) lóg um at kongsgarðarnir skulu
kunna fáast til keyps av bóndanum; 2) um
at fáa landbúnaðarskúla i Førjum. Umframt
hetta lóg um Værn i »Inđtnarken« og lóg
um »Sprængstoffer«. Vit vilja seinri koma
aftur til at tosa um hesi lóguppskot.