Alþýðublaðið - 23.10.1926, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
þröng og þjáning annan tíma,
eða hvort starfafúst og dugandi
fólk á að fá að neyta krafta
sinna við nytsama vinnu sér og
þjóð sinni til heiila og hagsbóta.
í dag á hver kjósandi úrskurð-
arvald um það, hvort hér í landi
á i framtíðinni að vera óskift
þjóð með almenna og góða ai-
þýðumentun og vel verki farin
eða fávís og mentasnauður hóp-
ur þjakaðra og einhæfra vinnu-
dýra í mannsmýnd í ánauðugu
þrælkunarheisi hjá fámennri stétt
bóklærðra auðborgara.
í dag leggur hver kjósandi fram
mótmæii gegn því eða samþykki
við því, að stefnt sé að minkandi
alþýðumentun með skólagjaida-
kvöð á fátæka, en námfúsa al-
þýðumenp.
I dag segir hver kjósandi til um
það, hvort hann vill heldur vera
í hópi þeirra bannmanna, sem
.vilja hafa áfengisbannslög með
lögboðinni áfengisverzlun eða
bannlög án áfengisverzlunar.
í dag verður hver kjósandi að
segja ti! um, hvort honum finst
réttara, að sá gjaldi mest í rík-
issjóð, sem flesta hefir munnána
tii að fæða, eða hinn, sem flesta
hefir peningana tii að gjalda með.
í dag segir hver kjósandi til
þess, hvort framleiðslutæki og
viðskiftastofnanir eiga að vera
þjóðinni ti! nytja í heild eða fáum
gróðamönnum, '— hvort þetía á
að vera þjóðnýtt eða fánýtt.
S dag á hver kjósandi rétt á
að segja tii um, hvort hann vill
heidur, að örfáir einstakir menn
eigi helztu framleiðslutæki þjóð-
arinnar og ráði notkun þeirra,
eða hvorí kjósandinn sjálfur á
að eiga þau, ráða hagnýting
þeirra og njóta framieiðslu sinnar
með þeim.
í dag getur hver kjósandi ráðið,
hvort i f’öðuriandi hans á að vera
óviss gjaldeyrir, sem gildi hans
er háð dutlungum fáeinna auð-
borgara, eða viss og ákveðinn
gjaldeýiir með lögmætu jafngildi
við skíra-gull.
1 dag á hver kjósandi um tvent
að velja, jöfnuð eða misrétti, um-
badur eða íhaid, framfarir eða
kyrstöðu, framsókn eða afturför.
I dag er það komið undir vali
hvers kjósanda, hvort á þing velj-
ast m-enn, sem. hugsa um hans
hag og almennings, eða menn,
sem hugsa að eins um sinn hag
og fárra, auðugustu einstakling-
anna.
í dag er gert út um það, hvort
kjör og kostir vinnandi manna,
frjálsra í dág að lögum og rétti,
eiga á morgun að vera háðir
geðþötta fámennrar eignastéttar,
eða vinnandi fólkið & sjálft að
ráða högum sínum fyrir milli-
görigu fulltrúa úr sínum hópi.
í dag á hver kjósandi tvo
kosti, annan góðan, hinn illan,
svo sem rakið er hér á undan.
Um tvo eina kosti er að velja,
þótt um margt manna sé að velja.
í dag eru tveir kostirnir, sem
um er að velja, merktir bók-
stöfum.
I dag er hinn betri kostur
merktur A, verri kosturinn B.
í dag er óskastund. „Allir vilja
hið bezta fyrir sig kjósa.“
i dag geta kjósendur veitt sér
þann kostinn, sem þeir vilja sér
kjósa, illan eða ;góðan, auðnu 'eða
ógadu.
I dag kjósa allir, sem vilja sér
binn betri kostinn,
Aoltstana,
en ef nokkur sá finst hér á landi
í dag, sem viljandi eða óviljandi
vill séi og þjóð sinni að undan
teknum örfáum burgeisum, verri
kostinn af þeim tveimur, sem um
er aó velja, þá leiðir bölsvört
ógæfar. hann tii að kjósa B-Iist-
ana.
í dag óska allir góðir og vitrir
menn, að slíkir óhappamenn verði
sein fæstir.
Meiufýsi.
Sá, sem vill kjósa bannmann
til þingsetu í íhaldsflokknum, vill
láta kúga úr bannmanninum skoð-
un hans.
liiaMglíI*ÓSkÍF. —
MoEfiggrunarsamiðk.
Stundum heyrast stöku íhalds-
raddir um það, að hungrið sé
„bezti Iæknirinn“.. Það kenni
verkamönnum að vera vægir í
Ikröfum f-ið atvinnurekendur,
kenni þeim að þiggja með auð-
mýkt, hvað sem burgeisunum
þóknist að skamta þeim. Flestir
hafa þó vit á að skammast sín
fyrir að óska alþýðunni hungurs,
enda þarf undirdjúp tilfinninga-
leysis, illgirni eða heimsku, eða
þess alls í sameiningu, til þess
að óska hallæris. Nú hefir sporið
þó verið stigið það lengra, að
ekki er að eins um fáeinar hjá-
róma raddir að ræða, sem kalla
hungrið „bezta lækni“, heldur
bendir reynslan ti!, að sanrtök
séu um að skapa hungursneyó.
Þrátt fyrir ríflegan afla og góða
sölu ísfiskjar eru togararnir látn-
ir vera bundnir í námunda við
Klepp, og sjómenn, hafnarverka-
menn og aðrir, sem atvinnu gætu
haft af afla þeirra, eru atvinnu-
lausir mánuð eftir nránuð.
Alþýðumenn! Ætiar nokkur
ykkar að verðlauna hungrunar-
tiiraun þá, sem togaraeigendur
eru að gera, með því ' að kjósa
einn af stjórnendunr þeirra á
þing ? Stéttarbræður og stéttar-
systur ykkar vilja ekki trúa slík-
um skriðdýrshætti urn neinn
ykkar.
Mellibpagð við bannið.
Sá, sem kýs Jónas Kristjánsson
á þing á Jista íhaldsflokksins, vill
eyðileggja áhrif Jónasar sem bann-
manns.
Þeir geta verið ánægðir samt.
Þeir Árni Sigurðsson, Sigurður
Jónsson skólastjóri, Sigurbjörn Á.
Gíslason og aðrir bindindismenn
geta þess málefnis vegna alveg
verið ánægðir, ef Jón Sigurðsson
á Yzta-Felli vQrður kosinn á þing.
Hann er bannmaður og fylgir því
máii a. m. k. engu síður en Jón-
as Kristjánsson, en ekki hefðu
verið bornar brigður á stefnu
Jónasai' í pví máli, ef hann hefði
ekki sjálfur með skrifum sínum í
„Verkamanninn“ gefið fullkomna
ástæðu til að efast um, að hann
myndi berjast fyrir algeru vín-
banni, ef hann kæmist á þing.
Síður en svo er vonlegt, þótt
J. K. vildi, að hann gæti snúið
Ihaldsflokknum til fylgis við
bannmálið. Hins vegar myndi sá
flokkur gera honum mjög erfitt
um að berjast fyrir afnámi Spán-
arvínanna, þótt hann vildi það,
sem ummæli hans í „Verkamann-