Dúgvan - 01.09.1913, Page 1

UDKOMMER
I GANG
ABONNEMENTSPRIS
HVER MAANED.
I KR.
PR. AAR.
AFHOLDSBLAD FOR FÆRØERNE.
UDGIVET AF FÆLLESUDVALGET FOR FÆRØSKE AFHOLDSORGANISATIONER.
Nr. 9-
SEPTEMBER 1913.
20. Aarg.
Afholdsbladet „Dugvan“ kan bestilles paa alle Posthuse samt i Bladets Ekspedi-
tion, Adresse: Mejeribestyrer Jensen, Thorshavn. Ved Forudbetaling af i Kr. 16 Øre bliver
det frit tilbragt.
Bekendtgørelser optages i „Dugvan“ for 8 Øre pr. Petitlinie af enkelt Annonce-
spalte paa 4de Side. Paa Forsiden er Prisen 12 Øre for tilsvarende Plads.
Enhver, som vil være med i Kampen mod Alkoholmisbrugen paa vore Øer, bør virke for
„Dugvan“s Udbredelse og opfordre Venner og bekendte til at holde Bladet.
jfivhatøs-folkafunJurin 10. august.
(Endaø.)
Nyholm D e b e s s : Tåiø eg 1 dag eri komin
uppå henda pallin, so er taø ikki av heilt gøøum
huga, ti ikki hevøi eg ætlaø mær at flutt nakaø
fram å hesum fundi; men sum eg havi sitiø og
lurta eftir teimum gøøu røøarum, i6 frammi hava
staøi, hevur mangt brotist mær 1 barmi.
Her hevur veriø sagt so nøgv gott um avhalds-
følkiø: taø hevur utinnt so og so nogv, ogllkindini
hava veriø so og so ring. Avhaldsfølk, iø hava
giviø hesum starvi gætir, eru øivaø kend viø alt
ta6, sum gjørtt er, og taø bætar so litiø at flyta
slikt fram å følkafundum. Meir høskandi kundi
ta5 veri8 at hildiø fram viø spurningum: »Hvat
skulu vit gera? Hvar er leiøin, sum ber okkum
fram å mål?«.
011 vita vit, hvussu gød llkindir vit avhalds-
folk hava havt; men kann taø nå sigast um okkum:
»Tit hava virkaø so gott eftir viøurskiftinum, at
eingin hevøi gjørt tykkum taø eftir*. Nei, hugsi
eg; her væntar so rættuliga nogv. Taø var eina-
ferø fyri år siøani ein gøla um at steingja landi
fyri rusdrekkanum; men hvussu langt komu vit?
Kunnu vit geva okkum bestå prøgv fyri åræ6i,
dugnaskap og åhald? Nei, og korta nei! Taø var
ein neisti, iø lå so fyri tå, at hann kyndi 1 avhalds-
huga hjå følki her å landi. Av hesum neista såst
ein lltil eldur; men taø var, sum tiøin førdi viø sær
— sum hon førir so mangt — ein bjålva, sum folk
tveittu um herøarnar, og tå so eldurin kom til teirra
— tå beit ikki å. Hetta kann ikki føra til annaø,
enn at eldurin kemur at sløkna. Er hetta ikki eitt
arbeiøi fyri okkum avhaldsfølk, sum ikki eru 1
hesum bjålvanum, at nøra um hin neistan? Jå, vit
sjålvi hava stora skuld!
Men taø er nakaø annaø, sum eg må nema viø;
taø er eisini å aørar axlar enn okkara, eg vil leggja
ein part av skuldini fyri, at vit ikki eru komnir
nogv longri fram.
Hin fyrsti røøarin vildi takka løgtingsmonnum
og landastyrinum fyri taø, sum frå hesum støøum
var gjørt fyri avhaldssakina. Men kunnu vit av-
haldsfolk ta5? Vit hava, siøani hetta seinasta strløi
kom upp, havt eitt øgvuliga størt fleirtal å tingi,
sum eftir teirra »programmi« skuldu gjørt alt fyri
at læst aftur fyri råsdrekkanum. Hava teir gjørt
taø? Vit hava 1 valgtiøum hoyrt mong vøkur og
vlttumfatandi orø um banlysing av »drekkarlnum«;
men hvat synir virkuligheitin okkum. Einki6! ella
evarska Hti6. Høvuøsstyriø hjå avhaldsfolkinum
sendi til tingsamlingina 1912 uppskot til broytingar
av brennivlnslogini, tå hon lå fyri til at »revidera«,
annaøhvørt reint land fyri spiritus, ella sllka broyt-
ing av lovini, og vit høvdu — um hetta bleiv fylgt —
vunnu langt fram moti måli. Hvørja såmdir fingu
vit? Hvat gjørdi henda tingsamlingin vi3 okkara
uppskot? Einki3! Puraeinki6! Ta<5 kundi frå okk-
ara si8u ta8 sama verié dgjørt.
Her må naka8 anna8 til. Ikki verfiur gott skil
å hesum, fyrrenn vit avhaldsfolk samla okkum og
halda fyri: AnnaShvørt gera tit, sum vit vilja, ella
seta vit a8rar menn inn å tingi! Rågvan er st6r
av avhaldsfdlki, so har er eingin vandi. Vit sjålvir
vilja hava loyvi og ræ6i at siga, hvar i5 skåpi3
skal standa.
Magnus Sivert Simonsen: Sum forma3ur
fyri agitationsutvalginum vil eg frambera mlna tøkk
til tey, i3 eru komin tilstefiar her 1 dag.
Ta5 er einkié at ivast i, at drekkariifi er minkaø
her å landi i hesu seinastu årini, men fyri ta6
skullu avhaldsfølkini sjålvsagt ikki vera minni i8in
i teirra arbei8i. At fåa råsdrekkafi heilt utistongt
frå landinum, ta8 eigir at vera måli3, eigir at vera
gøtan, vit ganga; ikki er ivingir i, at henda gøtan
verdir torfør at ganga, her koma størir klettar at
liggja å vegnum og for3a okkum leiøina; men leggja
vit allan okkara mått og megi til, vøni eg, at vit
at endanum vinna sigur. Og tå hugsi eg, ta6 verøur
hugnaligt at bågva herfEøroyum. Skuldi ta8 enn
ikki eydnast okkum at sæ6 landiø heilt reinsafi
fyri rusdrekkanum i okkara døgum, so hava vit tø
— hvis vit arbeiøa og ganga fram vi3 gøøum
treysti — taø troyst at hava vist å leiøina, og
sløøaø hana fyri teimum komandi ættarliøum.
Eg havi ikki veriø brennivinskærir, men eg
havi kent teir, sum hava veriø taø, og ongantfø havi
eg sæø nakaø gott komiø burtur år råsdrekkarinum.
Frå minum yngru døgum minnist eg, hvussu nøgv
bråk tå bleiv gjørt av brennivininum norøanfyri.
Ymist var tø, sum drukkiø bleiv. Nakrir drukku
seg fullan, bara teir kundu koma til taø. Aørir
dugdi betur at goyma brennivin, og vøru druknir
nakrar bestemtar ferøir um åriø; men tå drukku
teir seg eisini heilt frå vitinum. Taø mesta drekk-
ariiø var um jøl- og n^ggjårstføir; men eisini viø
hoybering, viø barnadøp, bråøleyp og ikki at gloyma
i ervinum hevøi fløskan nøgv at siga. Ikki sjåldan