Dúgvan - 01.11.1914, Page 1
UDKOMMER
ABONNEMENTSPRIS
I GANG
HVER MAANED.
V4
ff
♦ PR. AAR.
AFHOLDSBLAD FOR FÆRØERNE.
UDGIVET AF FÆLLESUDVALGET FOR FÆRØSKE AFHOLDSORGANISATIONER.
Nr. II.
NOVEMBER 1914.
21. Aarg.
Afho Idsbladet „Diigvan“ kan Bestilles paa alle Fostliuse samt i Bladets Ekspedi-
tion, Adresse: Mejeribestyrer Jensen, Tliorsliavn. Ved Forudbetaling af 1 Kr. 16 Øre bliver
det frit tilbragt.
Bekendtgørelser optages i „Dugvan“ for 8 Øre pr. Petitlinie af enkelt Annonce-
spalte paa 4de Side. Paa Forsiden er Prisen 12 Øre for tilsvarende Plads.
Enhver, som vil være med i Kampen mod Alkoholmisbrugen paa vore Øer, bør virke for
„Dugvan“s Udbredelse og opfordre Venner og bekendte til at holde Bladet.
Til
,,Dugvan“s Abonnenter!
I disse Dage udsendes Postop-
krævninger for Abonnement . paa
D tf G VAN for 1914., hvilke elsk-
værdigst bedes betalt.
EKSPEDITØREN
I&faiBdUildEaUiEuJEiafcaiiil
Hvar er leicMii?
Av Nyholm D eb es s.
(Framhald.)
Skilligt prøgv er taø uppå dugnaskap Absalonar,
at hann einsamallur i so mong år, — og umframt taø
voru hetta tey fyrstu og ringastu årini fyri teimum,
sum skuldu arbeiøa avhaldsmåliø fram i Føroyunn
— hevur kunnaø hildiø liv i øllum hesum feløgum
Taø er oivaø bein gitan, at Absalon å Nesi til
tiøir hevur hugsaø um, hvussu taø mundi fara at
ganga viø hesum feløgum, tå hann for at falla frå.
Ikki av teirri grund, at teir einstaku felaginir ikki
allir kundi vera gøøir avhaldsmenn; men vartaø
nøg mikiø. Kundi ikki afturstig koma, sjålvt um
so var. — Hann hevur samlaø sær støran kunnleika
å øllum sinum ferøum i Føroyum, og lyndiø lands-
monnum sinum yvirhøvur hevur ikki veriø okunnugt
fyri honum.
Sjålvur hevur hann eina ferø sagt: »Eitt er at
vera gøøur avhaldsmaøur, annaø at vera goøur av-
haldsfelagsmaøurl«. Og har kemur bresturin, sum
til alla tiøir i øllum felagsarbeiøi hevur spilt so nøgv
fyri okkum Føroyingar. Eg vil her ikki fara longri
enn til okkum avhaldsfolk. Vit kunnu, hvør sær,
vera fråskila gøø avhaldsfdlk, men gott felagsfolk,
taø hava vit hegartil ikki veriø, og misshått munnu
likindini vera fyri, at vit nakran t(ø verøa so fræg,
at vit kunnu bliva taø.
Eftir hesari stutti fråsøgn, vil einhvør fåa slika
fatan av Absalon, at hann eina virkaøi fyri avhalds-
målinum i teimum støøum, sum åøur nevnd eru, og
at hann als ikki hugsaøi um annaø enn at starva
fyri hesum; men so man ikki hava veriø. Um taø
ikki var tiøan, so legøi hann onkuntlø ferø longur
vestur, og i Havn var hann væl kendur. Hoskaøi
taø, so helt hann fyri um avhaldsmåliø. Hann hevir
kent seg at vera oddamann å hesum måli i Føroyum.
Um nakar steig fram og vildi telja følki frå at koma
sær uppi avhaldsfeløg, kundi hann vera visir um, at
Absalon skuldi vita at 1 itta hann.
Soleiøis bleiv 10. juli 1898 hildin ein følkafundur
heima å Sandi, og trinu har tveir manns fram å
hesum fundi og talaøi imøti avhaldsfelagsmålinum.
Teir vildu, at Føroyingar skuldu bliva avhaldandi
utan at koma sær uppi nakaø avhaldsfelag, ti taø
var eina tvingsil at vera har, og slikt bataøi ikki
at bjøøa Føroyingum. — Tann eini av røøarinum
vildi fegin havt måtahaldsfeløg; men hann noyddist
at sanna, at ikki mundi tilik feløg vera gøø at halda
gangandi viø nøkrum skili.
Absalon å Nesi var ikki staddur å hesum fundi,
men fråsøgn kom at standa i einum blaøiø, og so
skrivaøi hann imoti teimum. Hann bjøøar teimum
av, og biøjir teir skiluligari siga fram hugsnarhått
teirra. Men aldrig havi eg funniø, at teir føru til
henda dystin. f møtmælinum skrivar hann m. a.:
»Afturimøti veit eg so væl, hvussu tey kenna
seg stødd, sum eru komin øt um eitt vist mark å
brennivinsveginum. Eg havi talaø viø naka nøgv
so stødd — og tey hava øll svaraø mær nakaø
eins soleiøis: »Ja, mi siggji eg, at eg eri å skeiv-
ari leiø, eg vildi fegin vent aftur, men nu er taø
ov sløla, eg seti meg ikki føran til at gera taø —
og viøganga seg soleiøis at vera komin undir
tvingsil og at hava mist sin fria vilja. —«
Eisini annaø enn at fremja avhald hevøi Absa-
lon å Nesi ans fyri. Um ein ella onnur fyritøkan, sum
fyri vinnulivunum kundi fåa tydning, kom fram, var
hann javnt føsur at styøja slfkum. Ti føroyska
unti hann alt gott og var møti ti, sum møti øllum
øørum, trugvur.
Fyri avhaldsmålinum gjørdi hann tø mest, og
vit kunna ætla, at hann væntaøi sær ikki tøkk frå
nøkrum fyri gerø sfna, eina taø, at hann så, at
arbeiøiø og streviø bar gøøan åvøxtur var fyri
honum nøg stør tøkk.
•««,
T6RSHAVN ty