Alþýðublaðið - 03.03.1920, Blaðsíða 4

4
A.LÞÝÐUBLAÐIÐ
jfloli konnngur.
Bftir Upton Sinclair.
Önnur bók:
Prælar Kola konungs.
(Frh.).
Jú, jú", sagði Hallur og þegar
eftirlitsmaðúrinn var í þann veg-
inn að fara, spurði hann: „Haldið
þér, herra Cartwright, að Mac
Dougall hafi nokkra von um að
verða kosinn?"
„Það veit eg ekki", ansaði hinn
undrandi. „Það vona eg ekki. Þú
ætlar þó líklega ekki að kjósa
hann, eða hvað?"
„Sussu nei. Eg er lýðveldissinni
— frá fæðingu. Eg ætlaði bara
að vita hvort þér heiðuð heyrt
nokkurn tala um hann".
„Eg fengi nú varla að heyra,
þó að einhverjir töluðu um hann.
Hefurðu áhuga á stjórnmálum?"
„Já —• að vissu leyti. Þau voru
orsök þess, að eg meiddi mig í
hendinni".
„Hvernig? í handalögmáli?"
„ónei, en sko til, Stone óslcaði
eftir, að eg litaðist um og kæm-
ist eftir því, hvernig álit manna
væri hér um slóðir, og hann réði
mér til þess, að meiða mig, svo
eg fengi ástæðu til þess, að hætta
vinnu".
Eftirlitsmaðurinn glápti á Hall,
en tók svo til að skellihlægja.
Hann leit í kring um sig.
„Þú verður að vera varkár,
þegar þú talar um slíka hluti".
„En eg efaðist ekki um, að ó-
hætt væri að treysta eftirlits-
manninum", sagði Hallur.
Hinn gerði hann rólegann, með
hvössu augnatilliti, og Hallur, sem
bjóst við að verða frjáls maður í
nokkra daga, var svo djarfur að
svara á sama hátt.
„Þú ert ungur og séður vel",
sagði Cartwright loksins. „Lærðu
höfuðatriðið, og þig mun ekki
yðra þess".
„Já, einmitt — þakka yður
fyrir".
„Það kann að vera, að þú getir
í þetta skifti orðið skrifari. Þar
færðu þrjá dali á dag, hvað segir
þú um það?"
„Fyrirtak", sagði Hallur, og
varð aftur brosandi. „Eg hefi
heyrt, að þér séuð hreppstjóri í
Norðurdalnum?"
„Það er eg*.
„Og friðardómarinn er skrifari
í búðinni yðar, Ef yður, herra
Cartwright, skyldi vanta heil
brigðisfulltrúa eða sporhund, þá
er eg til — það er að segja,
þegar mér er batnað í hendinni*.
Að svo mæltu fór Hallur. Auð-
vitað var heimskuleg ósvífni af ó-
breyttum verkamanni, að slá upp
á glensi við yfirmann sinn, enda
horfði eftirlitsmaðurinn með gremju-
svip á eftir honum.
VII.
Hallur leit ekki aftur, en gekk
inn í búð félagsins. í búðinni var
gömul serbnesk kona, sem benti
á það, sem hún vildi kaupa og
tvær litlar lithaugatelpur gættu að
sykurpundi, sem verið var að vega
handa þeim. Hallur siangraði til
mannsins sem vóg. Það var mið-
aldra maður með ljóst yfirskegg,
atað tóbakslög. „Góðan daginn
dómari".
„Öhö", svaraði Silas Adams,
friðardómari í Norðurdal.
„Dómari", sagði Hallur, „hvað
hyggið þér um kosningarnar?"
„Ekkert", sagði hinn. „Hefi nóg
að gera við það, að vega sykur".
„Eru nokkrir hér, sem kjósa
Mac Dougall?"
Ef nokkrir væru, þá Iáttu þá
ekki segja mér frá því".
„Hvað er nú?“ sagði Hallur
brosandi, „í hinu frjálsa lýðveldi
Ameríku?"
í þessum hluta hins frjálsa lýð-
veldis Ameríku er hverjum heim-
ilt að höggva kol, en aftur á móti
ekki leyfilegt, að kjósa annað eins
kvikindi og Mac Dougall".
Þegar friðardómarinn hafði
bundið seglgarni um sykurinn og
látið upp f sig nýja tóbakstölu,
snéri hann sér að Halli: „Hvað
vildir þú fá?“
Stórmemskan.
Til að auka sómasjóð,
sól að leiða’ á bekki
stórmenskan er stundum góð
— stundum lfka elcki,
J.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Þetta og hitt.
Tímarnir breytast.
Áður var það tíðast svo, að fá-
tækir hugvitsmenn áttu erfitt upp-
dráttar, og jafnvel fengu þeir sjálf-
ir ekkert af arðinum, þegar þar
að kom. Sumar uppgötvanirnar
náðu ekki einu sinni að komast
á framfæri, enda þótt margt gott
fælist oft í þeim. Það furðaði
marga stórlega á því, hversu lengi
að öll þýzka þjóðin varðist í stríð-
inu gegn nær öllum heiminum.
En ástæðan til þess mun aðallega
hafa verið sú, að þeir stóðu verk-
fræðilega séð miklu framar um
flest þeim þjóðum, er þeir áttu í
höggi við. Þjóðirnar keptust nú,
sem geta má nærri, um yfirráðin
í heimsiðnaðinum, og hafa því opn-
ast augu ýmsra fyrir því, að fara
eigi eins gálauslega og áður með
hugsjónir og uppgötvanir liugvits-
manna, sem áður var látið ráðast
hvort kæmi að notum.
Hafa Bretar nú ákveðið að setja
á fót eínkaleyfastofnun, er sjái
um að fátækum hugvitsmönnum
verði leiðbeint og veitt peninga-
hjálp, ef þeir haía einhverja mark-
verða uppgötvun fram að færa.
Yerður nefnd óhlutdrægra sérfræð-
inga falið að rannsaka hverja upp-
götvun og gera síðan tillögu um
endurbætur á henni, eða greiða
fyrir hugvitsmanninum á annan
hátt. X.
Olíukóngurinn Rockefeller
sem er ríkasti maður heitnsins,
grœðir 78 þúsund kr. um klukku-
tímann, þ. e. 22 kr. 50 aura
tekjur um hverja sekúadu.
Kaupið
Fæst hjá
Guðgeiri Jónssyni.
Sjómannafélagar!
Öllum tillögum til félagsins»
eldri og yngri, er veitt móttaka
á afgr, Alþbl. (Laugav. 18 B) a^a
virka daga kl. 10—7.
Gjaldkerinn.