Dúgvan - 01.03.1941, Blaðsíða 23

DÚGVAN
23
og læs — so sløkti hann lampuna. Eina lummalykt hevði
hann liggjanđi á borðinum frammanfyri sær, um tað skuldi
hent nakað. Hann lá leingi og slotaði, men hoyrdi einki
uttan vindin, ið bardi tey gomlu trøðini inn ímóti klædn-
inginum fyri uttan.
Klokkan var farin um elluvu, áðrenn hann sovnaði. Men
knappliga hvakk hann upp aftur úr svøvninum. Tað var fyri
honum, sum hevði harm hoyrt róp, og tað so sárt, sum kom
tað frá onkrum, ið var í neyð. Hann tendraði og hugdi at
klokkuni — klokkan var tólv. Hann uggaði seg við, at tað
munđi hava verið ein ketta, ið hevði mjómað. Men so við
eitt var tað eins og hárini reistist á høvdinum á honum.
Hann hoyrđi fólk. Tað ijóðaði, sum eitt gamalt fólk kom
ganganđi eftir gólvinum, og hann helt seg hoyra, hvussu tað
dró beinini eftir sær. Og so var tað eins og hetta fólk tos-
aði fyri seg sjálvan, men tó ikki so hart, at hann skilti nakað
av tí. Jákup kendi kaldasveittan um allan kroppin, og honum
rann í hug hina gomlu Marvinu, ið fólk høvdu greitt honum
frá og sum altíð tosaði fyri seg sjáiva. Bestan hugin hevði
hann til at stinga høvđið undir dýnuna og liggja har, tað ið
eftir var av náttini, men hann skammaði seg sjálvan. Hann
var jú ikki fullur av yvirtrúgv og hann ræddist einki.
Hann fór fram úr seingini og dró eitt klædnaplagg uppá
seg. Ljóðið tyktist at koma úr stovuni, við síðuna av. Enn
helt hann seg hoyra tutlið og at tað dróg ein stól eftir gólv-
inum. Hetta var spennandi, helt Jákup. Og nú ljóðaði tað,
sum tá ið eitt brestur ein svávulpinn og sum ein lampa varð
tendrað. Hann mintist, at hann um dagin hevði sæð eina
lampu hingið á bróstinum inni í stovuni. Hann fór til dyrnar
og læt kvikliga upp, men inundi dátti afturav, tí har var
bølamyrkt í stovuni. Og hann kundi svorið uppá, at hann
hevði hoyrt, tá ið lampan varð tendrað. Einki var at síggja.
Jú, har á bróstinum, har sá tað út sum ein hvít avpiðað
hond peikaði ímóti einum øðrum stað á bróstinum.
Jákup fór eftir lummalyktini, og so lýsti hann har ið
hann helt seg hava sæð honđina, men har var einki uttan