Dúgvan - 01.06.1941, Blaðsíða 20
52
DÚGVAN
Ungmannafeløgini, ið hava eina stóra tjóðskaparliga upp-
gávu at røkja, halđa sínar ungmannastevnir, ið skuldi verið
merktar av andaligari hædd og siðmenning. Men hvussu sær
út? Samkomurnar inissa sitt tjóðskaparliga og mentannarliga
virði av tí váta slagnum, ið nýtt verður til viðskera bæði
við borðhald og í đansi. Tey mentunnarligu og tjóðskaparligu
úrslitini verða hareftir.
Idráttarstevnurnar hava henda sama brek — ósiðurin
vinnur á siðmenningini.
Tað stendur skorðafast, at andalig og tjóðskaparlig
mentan og ídráttur aldri kann trívast, har ið miðstøðan (Cen-
trum) er trýpeglafløskan við rúsdrekka. Søgan veit alđri at
siga frá nøkrum góðum, ið hevur spurst burtur úr rúsdrekka-
njótan.
I hesum hættisligu tíðum, tá ið so mangar vónir bresta
og so mong lív týnast, er tað rætt at kanna eitt sindur um
rúsđrekkaóskilið, ið eigur sín stóra lut í øllum teimum van-
lukkum, ið henda. Tí í mong ár hevur hetta óskilið ikki havt
so fastar tøkur á fólki sum nú.
Sum øll vita, hevur stór broyting verið í teirri føroysku
fiskivinnuni hetta seinasta árið. Og sjálvt um fiskivinnan nú
hevur givið nakað væl av peningi, so hevur henda broyting
verið lanđinum til stóran skaða, sæð frá einum moralskum
sjónarmiðið. Okkara sjómenn, sum fyrr siglđu til íslands og
Grønlands strendur, hvar ið ikki var so atkomiligt at fáa
rúsdrekka, eru nú farnir at sigla til Onglands, hvar ið altíð
er høvi til at fáa fatur á tí sterka slagnum. Her er vandin í
teirri nýgglu broytingini!
Onglandssiglingin hevur givið nógvan pening. Tað er
gott, tí annars hevði verið smátt hjá mongum. Men henda
tíðin hevur samstundis so syndarliga prógvað sannleikan í
hinum gamla orðinum, at lætt tjentur (fingin) peningur verður
skjótari útaftur latin.
Fer ein at kanna eftir hvat ið helst verður keypt fyri
henda pening, so kemur ein til tað synđarliga úrslit, at ein
stórur høvuðspartur er rúsdrekka! Onkur vil kanska halda,