Dúgvan - 01.06.1941, Blaðsíða 21

DÚGVAN
63
at tað kemur ongum nakað við, hvussu sjómenninir nýta tann
peuing, sum teir vinna sær við lívinum í veð. Men vit mega
halda og vit vita, at hetta er ein samfelagsspurningur, sum
hvør rætthugsandi Føroyingur eigur at geva gætur. Tí hvørt
vit eru fráhalđsfólk, ella limir í øðrum føroyskum feløgum
ella uttanfelagsfólk, so mega vit aldri gloyma at
EIN LÍTIL TJÓÐ EFÍ ALTÍÐ í VANDA!
Eingin hevur nakrar grundir at óttast, ið stríðist fyri einum
góðum og rættvísum endamáli. Eingin hevur nakran rætt
til at óttast fyri at vera uppi í góðum samfelagsstarvi,
hvussu so mótstøðan enn hópar seg upp. Væl kann tað
vera, at ein sjálvur ikki sær sigursdagin rísa úr havi,
inen at liann rísir, er líka-so álítandi, sum at jólađagur
kemur aftan á jólaaftan. Ein góð gerð er ódeyðulig av
teirri signing og rættvísi, ið hon letur eftir sær, og eingin
megi í heiminum kann tama hennara sigursferð.