Dúgvan - 01.09.1941, Blaðsíða 19

DÚGVAN
83
„Hvussu veit nú við bjá teimum?“
„Nú er øll vón úti hjá henni. Nú eitt kvøldið var hann
sum vant saman við drykkifeløgum sínum. Tað kom til ill-
støðu teirra millum, og hann sló ein av teimum soleiðis at hann
aldri sær dagsins ijós aftur meir. Og síðani er tað sindrið
ið hon enn átti av megi, eisini farið. A, neyðars kvinna, ið
hevur stríðst yvir evni. Nú er øll vón úti — hon er á veg
til hina almennu skrivstovuna“.
O, hesin forbannaði rúsdrykkur!
-X- *
*
Aftur eitt heim lagt oyði, lagt oyði, tí at konan ikki
vildi at maðurin skuldi gerast fráhaldsmaður.
Angur, grátur og vanlukka — alt elvt av hugsunarloysi
og stórlætnum kenslum, hjá einari k o n u.
Tað er ein góð gerð, at kvitta seg frá rúsđrekka, sjálvt um
tað bert eydnast at bjarga einum menniskja — einari
familju undan at fara fyri skeyti.