Dúgvan - 01.09.1941, Blaðsíða 22

86
DTJGVAN
mannastarvið undir N. I. 0. G. T., Tórshavn, Jákup Emil
Hansen, Lorvík, Knút Wang, Tórshavn, Hilmar Andresen, leiðari
Frelsunarhersins, Tórshavn og Óli Egilstrøð, Eiði. Óli Egils-
trøð endaði røðu sína við at heita á hesa fjølmentu fundar-
samkomu, um at taka undir við sær: „Føroya ungdómur
leingi livið ! “ Og hurrá-rópini rungaðu hvøll og liørð frá øll-
um teim hundraðtals tunguin í tí lognkvirra summarveðrinum.
Hóast eingin segði nakað, so mundu tó øll hugsa sítt,
tá ið ein stórur týskur flogđreki hátt á iofti streyk suður yvir
Sundalagið, beint unđir fundinum. Tá ið hann tveitti spreingi-
knøttar suðuri á Hvalvík fór ein hvøkkur gjøgnum alla
mannamúgvuna, men skjótt sissaðust øll aftur og fundurin
helt fram soleiðis sum skrásett var framman undan.
Tá ið fundur var lokin, fór alt fólkið við fløggum og
ljómlagnum á ođda 1 siðuligari skrúðgongu oman aftur í
bygdina.
Og her byrjaði liin skemtingasami endabresturin á
stevnuni.
Sjómanssjónleikurin „Sjógarparnir“ var framførdur undir
víðum lofti. Tað var eitt brak og eitt samanhangandi dun av
skellulátri tá ið tjalđið fór frá. Ongantíð man ein sjónleikur
hava samlað so mangar áskoðarar á einum sinnið sum hesa
ferð, og neyvan hevur ein meira hjartaligur iátur verið hoyrd-
ur enn henda đag. Fólk stuttleikaðu sær so tað sást á teim-
um. Sjálvandi var einki gjalđ tikið fyri at síggja sjónleikin.
Og vert kann tað vera at merkja, at hetta er fyrsta ferð
í Føroya søgu, at sjónleikur hevur verið førdur fram úti
unđir loftinum bláa.
Og so var lienda sjáldsama Ungmannastevna at enda.
Stór bátafylgi løgdu frá landi og flaggaðu á heimferð eftir
hugnaligan og minnisríkan dag. Ferðafólkið sunnaneftir
raggaði sær til Oyrar. Og so stevndu eisini tey lieim aftur
til sín — øll líka fegin um ferðina og stevnuna.
Mangar hava okkara Fráhalds-Ungmannastevnur verið
væleyđnaðar, men henda í Sundalagnum, sunnudagin 13.
jnli 1941, átti munin fram um allar aðrar, og vil vera øllum
leingi í huga, ið so heppin vóru at vera við í ferðini.