Alþýðublaðið - 27.10.1926, Page 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
Vesturlandi. Á Isafirði hafa engir
taugaveikisjúkh'ngar bæzt við nú
á 4. viku. í Skagafirði hafa fjórir
imenn veikst af taugaveiki á þrem-
ur bæjum, en iæknir þar telur veik-
ina stöðvaða. I Skagafirði veiktist
og einn maður nýlega af mænusótt.
1 Höfðahverfi hefir undanfarið
gengið megn „infiuenza". Hún er
og á víð og dreif um Akureyrar-
bérað. Þar hefir einn sjúklingur dá-
ið úr lungnabólgu.
Togararnir.
„Snorri goði“ kom í nótt af veið-
um með 900 kassa. Fer hann aftur á
veiðar i dag, en í ráði er, að eftir
1—2 daga fari hann til Englands.
Skipafréftir. i
Fisktökuskip kom í gærkveldi til
Bookless-bræðra. „Nonni“ fer kl. 6
i kvöld vestur og norður um Iand.
Fulitrúa á sambandsþing
Alþýðuflokksins kýs verkamanna-
félagið „Dagsbrún'* fyrir sig á fundi
þess á morgun.
Gengi erlentíra mynta i dag:
Sterlingspund..........kr. 22,15
100 kr. danskar . . . . — 121,50
100 kr. sænskar .... — 122,17
100 kr. norskar .... — 114,03
Dollar.................— 4,57 ]/2
100 frankar iranskir. . . — 14,40
ibö gyllini holienzk . . — 182,98
100 gulhnörk þýzk. . . — 108,81
Veðríð.
Frost um alt land, 1—10 stig. Átt
ýmisleg, víðast norðlæg eða aust-
læg, ekki mjög hvöss. Loftvægis-
hæð fyrir norðan land. Útlit: Snjó-
koma á Suðvestur- og Norðaustur-
landi og sums staðar á Norðurlandi.
Léttir sennilega til á Suðvesturlandi
í nótt. Þurt á Suðausturlandi. Aust-
læg og norðlæg átt. — Hér í
Reykjavfk hefir gert gráa jörð af
snjóföli í morgun.
Kveikja ber
á bifreiðum og reiðhjólum í dag
og morgun ki. 5 e. m.
„Saga“,
missirisritið, er Þorsteinn Þ. Þor-
steinsson skáld gefur út i Winnipeg
vestan hafs, er nýkomið hingað, vor-
og sumar-hefti 2. árgangs. I þessu
hefti eru kvæði eftir Stephan Q.
Stephansson: „ErfðirV „Harðnað á
dalnum'1 og „Erföar eru afturgöng-
ur'*. æfintýri, „Minningarmerkið"
eftir Jóhann Magnús Bjarnason,
„Sá ráðríki“, staka, „1 Ijósaskift-
um“ og „Kveðja“ eftir „Káinn“ (K.
N. Július) og „Hver er höfundur
Njálu?" eftir Stein Dofra. Kemst
hann að þeirri niðurstöðu, að höf-
undur sé Einar Gestsson skáld og
lögmaður (uppi um miðja 14. öld).
Þá eru „Réttir sérvitringsins“ og
„Varían“, þjóðsögur eftir Jóhannes
P. Pálsson, „Ávarp til innflytjenda"
eftir Aðalstein Kristjánsson og „Vé-
frétt úr uppsveitum" eftir sama,
„Staka" eftir Quttorm J. Guttorms-
son, „Lífsferðin", kvæði, eftir
Þorskabít, „Dómarinn", saga, eftir
Bergþór E. Johnson, „Spjall", „Frá
fyrri dögum“, „Rétttrúnaðurinn og
sannleiksþráin" og „Tennur“ eftir
Þ. Þ. Þ„ „Gamli- læknirinn", saga,
er Sig. Júl. Jóhannesson skáld hefir
þýtt, „islenzkar þjóðsagnir" eftir
ýmsa, „Þjóðemi“ eftir Mahatma
Gandhi og ýmislegt þýtt eftir hina
og þessa og fleira smávegis. 'Rit
þetta kostar 8 kr. árgangurinn og
mun fást hjá bóksölum.
Þenna dag
árið 1674 andaðist séra Hallgrímur
Pétursson.
llsiiiðMnrá
islenzka neðanmáissagan
skemtilega, kemur bráðum
út. Gerist áskrifendur!
Talning atkvæða
við kjördæmakosningamar í Dölum'
og i Rangárþingi fer fram i dag.
Trulofun
sína opinberuöu á sunnudaginn
va'r Jenný Jónsdóttir. Framnesvegi
64, og Guðmunaur Ingvarsson, Fram-
nesvegi 66.
Nafnið
á Vindhælishreppi í Húnavatns-
sýslu misprentaðist í gær i kosninga-
fréttunum. Þar kusu 80. Einnig féll
burtu að geta þess, að „Innlendu
tíðindin“ voru tréttastofuskeyti frá
Seyðisfirði. — í greininni „Hljóm-
sveit Reykjavikur“ byrjunardálki 2.
1. a. n. átti að standa: „bragðlausu
grautarsulli.“
Bezía éskin
um „M»rgnsiMad.?ö“.
Ætti lýður ösk í kvöld,
éins mun , hlýða að biðja
ætíð prýði „fjólu“-fjöld
fyrstu síðu miðja.
Því að falli hetjá(!) úr hor
bér frá ritstjóm sinni,
fjóhim gróin frægðarspor
festa hann i rninni. C.
Upton Sinclair: Smíður er ég nefndur.
Kvikmyndadömarinn fyrir „Times“ Vest-
urborgar hafði framan af reynt að sýna
nokkurn lit á að dylja, hve honum var skemt.
En eftir því, sem lengra leið á, breyttist
andlit hans í augljósara og stærra glott.
Eins og skiljaniegt er, gerði það hann bein-
línis djöfullegan útlits. Ég tók eftir því, að
Smiður átti örðugra og örðugra með að
þola það. Hann leit nokkrum sinnum framan
í Rosythe, en sneri svo frá honum meb
viðbjóði. Loksins reyndi hann að bæla niður
tilfinningar sínar, gekk til kvikmyndadóm-
arans og sagði hóglátlega við hann: „Vinur
minn! Einhver kona hefir goldið verð lífs-
ins fyrir sérhvern mann, er á jörðunni
dvelur.“
„Verð iífsins ?“ tók kvikmyndadómarinn
upp eftir honum og skildí ekki neitt.
Smiður benti í áttina til dyranna: „Vér
stöndum andspænis þessum eilífa leyndar-
dómi, þessum eilífu kvöhim. Það á ekki við,
að þér spottist að því.“
Glottið hvarf af andliti hins. Hann hnykl-
aði brúnirnar og sagði: „Ég skil yður ekki,
kunningi! Hvað er hægt að gera?“
„Það er hægt að auðmýkja hjarta sitt. Það
er hægt aö lúta kveneðlinu í lotningu.“
„Þér eruð of háfleygur fyrir mig,“ svaraði
Rosythe. „Þessir bjánar vilja þetta sjálfar;
hafa sjálfar valið sér þetta hlutskifti."
Smiður mælti: „Yður hefir aldrei hug-
kvæmst, að guð kunni að hafa valið þeim
þetta hlutskifti?“
„Nei; það hefir mér svei mér þá aldrei.
komið ti! hugar!“ svaraði kvikmyndadómar-
inn.
Um Ieið voru dyrnar opnaðar. Rosythe leit
við. „Madama Pianchet!“ hrópaði hann.
„Komið þéT og segið okkur frá þessu!“
IX.
Holdug kona, sem feit út eins og hún
kæmi út úr tízkublaöi frá París, kom trítl-
andi þvert yfir stofuna og brosti í kveðju-
skyni: „Herra Rosythe!“ Hún hafði dökka
eyrnahringi, sem slógust til sitt frá hvoru
eyra. Andlit hennar var fölt, en eldrautt
stryk í vara stað. Hún tók í báðar hendur