Alþýðublaðið - 04.03.1920, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBL AÐIÐ
hætt aS fullyröa, að borgarafund-
urinn og sendinefndin hafa haft
afarmikla þýðingu, og ekki hvað
minsta með því, að fá svo marga
þingmenn til þess að viðurkenna
rétt Reykjavíkur til fleiri þing-
manna. Og beiblínis heflr hreyf-
ingin hér í bænnm ýtt undir þá
þingsályktunartillögu, að stjórninni
verði falið að leggja fyrir næsta
fcing frumvarp um endurbætur á
Ljördæm askipulaginu.
I.
Ui dagiM 09 yeginn.
Loítskeytasamband náðist við
ísland í fyrradag, var það þá bú-
ið að liggja tvo daga veðurtept
á ísafirði, en var að fara þaðan.
Lottskeytastoðin hér á Melun-
utn hefir þessa daga haft satnband
við ioftskeytastöðina í Noregi, og
sent út stjórnarskeyti; ekki hefir
tiún enn, svo kunnugt sé, fengið
skeyti aftur, en búist við að svo
verði rojög bráðlega.
Sæsíminn til Vestmannaeyja
er álitinn skemdur, þar eð ekki
Siefir í nokkra daga náðst sam-
band við Eyíarnar.'
Bímslitin. Meðan ekki batnar
veðrið verður ekkert hægt að
gera, tii þess að bæta símabilan-
irnar, sem vera raunu þær stór-
feldustu, er hér hafa nokkurntíraa
orðið. Á Norður- Austur og Vest-
orlaadi mun þó síminn heill. Bil-
anirnar eru aðallega á svæðinu
héðan og upp í Borgarfjörð, og
verður að senda etni um þetta
svæði, því öllum þræði hefir veðr-
ið sópað buttu. Bæjarsíminn hefir
víða slitnað þessa dagana, og verð-
wr það iagfært svo fljótt sem unt
er.
Ciiocd lfeimplai'aball var í gær-
Itvöldi f Iðno. Var það hið veg-
íegasta og fjölment mjög.
Ljóðabók, eftir Steindór Sig-
wrðsson, þann er Ijóðið er eftir,
er biitist í blaðinu f dag, er ver-
ið að seíja þessa dagana. Bókin
er prentuð í 250 eintökum, og
lcostar 10 kr. Þeir sem eignast
vilja þessa bók, ættu að ná í hana
áður en hún verður uppseld Það
er ætið gaman að því, að eiga
fyrstu ljóðabækur skálda, til þess
að bera saman við það, er sfðar
birtist eftir þau. i.
Axarskaft Tísis-ritstjorans.
Síðasta dularfulla fyrirbrigðið í
„Vísir“ 1. þ. m., grein með fyrir-
sögninni „Héðinn og hveitiverðið“,
staðfestir rök þau, er eg leiddi í
„Alþýðublaðinu“ 26. f. m. að því,
að órsök Vísisaxarskaftanna sé ein-
göngu gáfnafar „ritstjórans“, hr.
Jakobs Möllers. í þessari grein eru
þó nokkur atriði, sem varpa skýr-
ara Ijósi en fyr yfir manninn og
blaðið og skulu þau því hér tekin
til athgunar.
Hr. Jakob Möller hefir ennþá
ekki skilið grein mína, „Það kemur
engum við“, en starir á hveiti-
verðið, eins og naut á rauða dulu.
Það fer bráðum að verða þreyt-
andi fyrir lesendur „Vísis“.
„Ritstjórinn“ hefir, einsog vænta
mátti um hann, heldur ekki ennþá
fengið inn í sitt höfuð, hvernig
viðskifti gerast landa í milli á
matvörum, að þær séu fyrst
greiddar gegn farmskýrteini, þ. e. s.
þegar þær eru komnar á skipsfjöl,
enda fari afhending á vörunum
yfir í ábyrgð kaupanda fyrst fram
þá, þó að samið sé fyr um verð.
Jakob Möller hugsar að heppilegast
væri að allar vörur væru greiddar
og afhentar löngu áður en kaup-
andi fengi flutning fyrir þær.
Lægju þá vörurnar erlendis á
kostnað og ábyrgð kaupenda um
ófyrirsjáanlegan tíma, og yrði hann
að sitja upþi með þær í framandi
landi, ef útfiutningsleyfi fengist
ekki fyrir þær, þegar til kæmi.
Þetta er eitt af þeim hollráðum,
sem „ritstjórinn“ vill láta lands-
verzlunina fara eftir í viðskiitum,
og sem hann „hugsar“ að kaup-
mennirnir, vinir sínir, græði á að
að fylgja.
Eftir að hafa séð þetta prýðilega
dæmi vitsmuna Jakobs, undrast
enginn þó að hann gufaði upp úr
þjónustu Landsbankans, og væri
síðan sparkað, er hann hafði flotið
inn á pólitík sem endurskoðandi
bankans.
Annars sýnist Jakob öðru veif"
inu vera að skána. Hann „með-
gengur“ nú skyndilega, að i»B"
flutningur hveitis hafi verið frjáls
! frá 1. október s. 1. En svo slasr
aftur út í fyrir honum, er hann
segir að landsverzlun hafi „lagt
undir sig alt rúm í skipunum
3—4 næstu ferÖirnar," og kaup-
menn hafi því ekki fengið neitt
hveiti að flytja til landsins. fetta
er líkast einhverjum æfintýrum
handa börnum. í hvaða skipum?
Gátu kaupmenn ekki fengið leigð
nein skip? Eða á „ritstjórinn" við
Eimskipafélagsskipin ?
Eftir 1. október eru hveitiflutn-
ingar Landsveizlunarinnar þannig;
Með Lagarfossi í nóv. 620 smáh
— sama - febr. 780 —
— Gullfossi - marz 600 —;
Samtals 2000 srnáL
Þar sem burðarmagn skipanna
í þessum ferðum nemur samtals
3200 smálestum, þá verður eftir
1200 smálesta skipsrúm, sem kaup-
menn gátu vitanlega fylt með
hveiti, ef þeir hefðu getað útvegað
það og treyst sér til að kaupa það.
Jakob hefði getað fengið þetta
1 rugl sitt um sldpsrúmið leiðrétt
af bróður sínum, sem er starfs-
maður í Eimskipafélaginu, ef hann
hefði viljað leita fyrir sér. En ef’
til vill hefir bróður hans ekki
hepnast að koma vitinu fyrir hann?
En auk þess er til annað rothögg
á fimbulfamb „ritstjórans" um
hveitikaupin og skipsrúmið.
Flestir aðrir en Jakob vita, að
landsverzlun ætlaði alls ekki aði
halda áfram hveitiverzluninni i
haust sem leið, heldur eftirláta
hana kaupmönnum. Landsverzlun-
in pantaði ekki skipsrúm né samdi
um nein hveitikaup fyr en kaup-
menn höfðu gefist upp við að út-
vega landinu hveiti. „Ritstjórinn“
hefði átt að fá upplýsingar un1-
þetta hjá heidsölunum, í stað þess
að spinna þenna hveitivef úr sín-
um eigin heila, En að ana blind-
andi út í ófæruna, sýnist vera eitt
af einkennum mannsins.
Þó að nánari athugun á flónsku
Vísisritstjórans gefi töluverðar sál-
arfræðilegar uppiýsingar um hann,
þá er ekki hægt að segja að slík
athugun sé skemtilegt verk. Hins-
vegar hafa bæjarmenn mikla
ánægju af að taka eftir hvernig
„ritstjórinn" skrifar og talar um
sjálfan sig. Síðustu blöð hafa, auk