Fróðskaparrit - 01.01.1969, Blaðsíða 95
Føroysk lýsingarorð, sum enda við -aligur
103
fløkjaligur »ógreiður«, so. fløkja.
hampaligur — hampiligur, so. hampa, sbr. norskt hampa seg
»ta sig op, komme sig« Telemark.
hímaligur, hímaligt veður »tjókk luft, eingin ætt«, so. híma
uun ljós) »ana«; sbr. eisini no. hím »veikt ljós«.
hjánaligur (um seyð) »sum handlast illa, ikomin upp í rak«,
hjánaligt torv »torv, sum 'Mtil fiti er í«, so. hjána »vikna,
fara aftur«.
jánka(s)ligur (gjánkaligur, »tjaankalíur« (Svabo)) »óvissur, iv-
a-ndi«, so. jánka »lóka«; sbr. norskt janka »vakle, ga usik-
kert«. Til er eitt dømi (úr Føroya sosial demokrati 1938) um
jánkansligur, kans'ka upprunaligt n?
kimaligur = kimiligur »lættur á sær, smidligur«, sbr. norskt
so. kima »vrikke, vugge sig, særiig i livsm'od«, Telemark,
Setesdal.
krantaligur (krantasligur Svabo) »veikur, ússaligur«, einki so.
til; kanska eitthvørt samband við klæntra(s)ligur?
lagaligur »hóskiligur; góður at fáast við«, ivasamt hvørt tað
er drigið av no. lag elda so. laga (seg), sbr. lagligur, ið bendir
á hitt fyrra.
lasa(s)ligur »skirvisligur«, ivasamt; so. lasa »vera skirvislig-
ur«(?); sbr. ísl. laslegur (til lo. lasinn), norskt lasleg, lasaleg.
munaligur »ið ger mun, munandi«, kanska heldur av no. munur
(hvørsfall) enn av so. munal
óflýggjaligur »ódællur«, sbr. norskt so. fli »pynte, ordne«.
ómetaligur = ómetiligur, so. meta.
ósvitaligur »ið svitast ikki«, so. svitast.
óvandaligur sí: vandaligur.
passaligur = passuligur, so. passai Her, sum í øðrum førum,
má tann møguleiki vera havdur í huga, at -aligur kann vera
endurgeving av donskum -elig.
ruplaligur (um sjógv) ruplutur, uppskrivað í Norðuroyggjum.
Heldur av so rup(u)l enn so. rupla?
tøssaligur = tøssutur. Kanska av no. tøss heldur enn so. tøssai
vágaligur = vágiligur, so. vága.
vandaligur »nærlagdur, vælgjørdur«, so. vanda (sær).