Alþýðublaðið - 06.11.1926, Blaðsíða 2

2
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
R LUÝIHUBLA®!©
í kcuiur ut á hverjuin virkum degi.
! Afgreiðsla i Alpýðuhúsinu við
j Hverfisgötu 8 opin frá kl. 9 árd.
j tii kl. 7 síðd.
•j Skriístofa á santa stað opin kl.
! 9'2— 10' o árd. Og kl. 8—9 siðd.
j Simar: 988 (afgreiðslan) og 1294
! (skrifstofan).
j Verðlag: Áskriftarverð kr. 1,00 á
! mánuði. Augiýsingaverð kr. 0,15
; tiver ntm. eindálka.
I'rentsmiðja: Alpýðuprentsmiðjan
li sama húsi, sömu símar).
Fisksalan enn.
í ,;Vísi“ á miðvikudaginn er
birt viðtal við Gísla J. Johnsen,
kaupmann og útgerðarmánn í
Vestmannaeyjum. Er þar minst á
íisksöluna og samtökin um að
færa hana á eina hönd, og segir
Gísli J. Johnsen par meðal ann-
ars: „Enginn vafi er á því, að
útboð á fiski úr öllum áttum ger-
ir það að verkum, að verðið fer
niður úr öllu valdi. Það mun
mega segja með nokkrum sanni,
að það verð, sem við höfum feng-
ið fyrir saltfisk í' sumar, sé jafn-
vel lægra en Norðmenn hafa
fengið fyrir sinn fisk, og má þar
miklð um kenna því sölufyrir-
komulagi, sem verið hefir, þar
sem hver hcfir baukað í sínu
horni.“ Og enn segir hann: „Núna
á þessu ári mun það víst hafa
komið fyrir, að einhverjir, sem
iengist hafa við fiskverzlun hér
heima, hafi jafnvel gengið svo
langt að seija SpánVerjum heila
iis/.farma löngu áður en þeir áttu
fiskinn til, en þetta hefir hins
vegar haft þær afleiðingar vegna
þess, að fiskur þessi var keypt-
ur óheyrilega lágu verði, að bein
niðurfærsia hefir oröið á veröinu.
Ef þetta hefði ekki verið geri,
íinst mér líklegt, að eins vel' Itefði
mátt fá 135 krónur fyrir skip-
pundið af íslenzkum fiski eins og
það verð, sent fengist hefir.“ ■
Þarna er viðurkent áf manni,
sem varla mun neitað að hafi vit
á iisksölu, að ef fisksalan hefði
ekki verið í þeirri órefðu og
skipulagsieysi, sem Alþýðuílokk-
urinn heíir jafnan átalið, þá hefði
mátt fá 135 krónur fyrir skip-
pundið. Til samanburðar tná geta
þess, að útgerðarmenn lýstu sjálf-
ir yfir því árið 1923, þegar allur
útgerðarkostnaður var nnklu hærri
en nú og útgerðarfyrirtækin miklu
skuldugri, að útgerðin bæri sig
þá, ei 125 kr. fengjust fyrir skip-
pundið. Eftir því .ættu svo sem
100 kr. vel að nægja nú.
Er nú ekki blöðugt að hugsa tii
þess, að meira en 35 króna ágóða
á hverju skipþundi af íslenzkum
fiski skuli hafa verið slept út í
veður og \ind a,ð eins fyrir ó-
reiðu og þrálæti 1 burgeisa gegn
kröfu AÍþýðuflokksins um einka-
sölu á fiskinum og togaraflotinn
síðan stöðvaöur iangan tíma og
þúsundir vinnandi fólks sviftar
atvinnu án þess að geta kent
öðru um en lágu fiskverði?
Víst er það blóðugt, og það er
meira að segja þjóðarskömm, að
slík vit’eysa sem þessi skuli hafa
drottnað yfir hugum margra iög-
gjafa þjóðarinnar árum saman.
íhugmiarefni
fyrir verkamenn í Hafnarfirði.
Á þeirn stöðum, sem skyndilega
hafa vaxið að fólksfjölda vegna
nægrar atvinnu, er það stórt og
þungt reiðarslag, sem á skellur,
er atvinnulaust verður.
Hafnarfjörður er eitt slíkt dæmi.
í byrjun ársins 1924 vex atvinnu-
líf svo ört, að fólk streymir að
hvaðanæfa. Otgerð óx þá svo, að
við fyrir iiggjandi skip bættusí
sex enskir botnvörpungar frá út-
gerðarféiaginu Hellyer & Bros.
Við hingaðkomu þess félags
bæltust mjög kjör manna, er und-
an farið höfðu verið mjög b.':g.
En eins og áður er sagt, er nú
svo komið, að örðugleikar ‘fólks
eru orðnir jafnaumir og þeir áður
voru, enda ekki undarlegt, þar
sem íbúatala hefir vaxið hröðum
skrefum og atvinna brást svo með
öllu jafnskyndilega og hún kom.
Þegar það svo bætist við, að
sumarvinna brást með öllu hjá
allflestum, er fyrirsjáanlegt, að
neyðin gerir vart við sig, og enda
ekki örgrant, aö hún sé nú þegar
skollin á.
Hin knýjandi nauðsyn, sem
sprottin er áf örbirgð atvinnu-
leysisins, krefst þess; ’að gerð sé
tilraun til þess að bæta úr þvi
fári.
----------------f-------------------
Togaraflotinn liggur við festar
hér á höfniiini, og fólkið bíður
eftir því, að honum sé hrundið af
stað til þess að afla mönnum
hinna brýnustu lífsnauðsynja. Og
þar sem einu mögúleikarnir fólki
til framfæris liggja í togaraút-
gerðinni, er það uridarlegt, að
þeir, sem yfir þeim ráða og með
peningavöldih fara, skuli vera svo
tilfinningalausir fyrir velferð bæj-
arfélagsins, að halda einu lífsvon-
inni hlekkjaðri mánuð eftir mánuð.
Þegar nú ástandið er þannig, er
skiljanlegt, að atvinnurekendur
nota það sér í vil tii að reyna að
þrýsta niður kaupi hinnar vinn-
andi stéttar, enda er það komið
á daginn, þar sem þpir hafa ^agt
upp nú gildandi kaupsamningi.
Verkamenn! Hér er alvörumál
á ferðum, þar sem verið er svo
bersýnilegá að þrengja að þörf-
um ykkar.
Ber ykkur því brýn nauðsyn ti!
að vera á verði og auka sem bezt
samtök^kkar. Kröfum ykkar, sem
byggðar eru á sanngjörnum vel-
ferðar-grundveili, þurfið þið að
fylgja með festu og þrautseigju
samtakanna.
Ef atvinnurekendur geta ekki
íuilnægt kröfum ykkar um nauð-
syniegustu þarfir, þá er s-jáffsagt,
að yfirráðin séu flutt yfir til al-
[jýðunnar, þar sem hún hvort eð
er skapar verðmætin sjálf með
vinnu sinni, [)ótt hún svo hins
vegar hafi alið útgerðarmenn og
valdhafa á arði sinnar iðju.
Baráttan er hafin af hendi kúg-
aranna. Verið því samhuga í að
láta ekki.undan ofureflinu, heldur
taka á móti og linna ekki látum
fyrr en þið hafið unnið sigur jg
hrint af ykkur þrælahaldinu.
Enginn má skorast undan merkj-
um. Allir verkamenn verða að
taka þátt í baráttunni.
Og þeir, sem enn þá standa ut-
an við félagsskapinn,- verða að
taka þátt í baráttunni með því
að ganga í félagið, og því fyrr,
því betra, því að
„sameinaðir stöndum vér,
en sundraðir föllum vér.“
Hafnarfirði, 1. nóv. 1926.
P. S.
Kveikja ber
á bifreiðum og reiðhjólum í dag
kl. 4(4 e. m., en á morgun kl. 4, 15
mín.