Alþýðublaðið - 11.11.1926, Blaðsíða 2

Alþýðublaðið - 11.11.1926, Blaðsíða 2
2 Leynivinsalar. Lögreglan hér i borginni hefir nýlega kært þá 8 menn, er nú skal greina, fyrir ólöglega vínsölu. Ólafur Lárusson Fjeldsted, sem nú um hríð hefir átt heima í Örtröð, sumarbústað í Ártúnslandi í Mosfellssveit, v'ar fyrir nokkru settur í fangelsi til að taka út refsingu, sern hann hafði alllöngu áður verið dæmdur í fyrir endur- tekna ólöglega áfengissölu. Nú bíður hann auk pess dóms fyrir sams konar brot á ný. Hinir eru: Guðrún Jónsdóttir, Bergþórugötu 12, Axel Dahlstedt, veitingamaður í kaffihúsinu „Fjallkonan", Ás- grímur Jónsson, fyrr verandi inn- heimtumaður Reykjavíkurbæjar, Jósef K. Sigurðsson, þjónn Ás- gríms, Sigurður Berndsen kaup- maður, Bergstaðastræti 8 A, Guðrn. Jónsson, Bergstaðastr., og Ingvar Sigurðsson á Vegamótastíg. Axel Dahlstedt veitingamaður er einnig kærður fyrir vínsmyglun. Sigurð- ur Berndsen er ákærður fyrir margítrekaða áfengissölu. Ás- grímur, Jósef og Sigurður Bernds- sen sitja í gæzluvarðhaldi. Guð- mundur Jónsson og Ingvrnr Sig- urðsson hafa báðir játað brot sín. Bíða þau öll dóms. Búist er við, að enn fleiri leynivínsaiar verði teknir fastir innan skamms. Veitir og sannarlega ekki af, að unnið sé af því af kappi að uppræta áfengisknæpurnar. Svo mikil spill- ing stendur af þeim, að þcss verð- ur að vænta, að vínsölunum verði veittar eftirminnilegar ráðningar, svo sem lög standa framast til. Einnig bíður Sæmunda Jóns- dóttir, kona Ólafs Lárussonar Fjeldsteds, fangelsisrefsingar, sem hún hefir áður verið dæmd til fyrir ólöglega vínsölu. ALP7ÐUBLAÐIÐ Enn fremur eru í fangeisi til að taka út refsingu, sem þeir hafa áður verið dæmdir í f\Tir ólöglega vínsölu: Hallgrimur T. Hallgrims kaupmaður, Skóla- vörðustíg 19, og Ásgeir leynivín- sali Ásmundsson frá Seli. ,FjaIIa~Eyvmdur4 f „AIIé“-Ieikhúsinu í KhSfn. Khöfn, í október 1926. „AUé“-Ieikhúsið hefir tekið sér fyrir hendur að sýna Kaupmanna- hafnarbúum „Fjalla-Eyvind“. Jo- hannes Nielsen hefir ávalt borið kærleika til þessa rits, alt frá því, að það varð til. Pað var hann, sem kom þvi á framfæri við Dag- mar-leikhúsið 1914, og lék hann þá Arnes. HöIIu lék frú Klara Schwartz. Hún hefir fyrir löngu fest yndi á þessu hlutverki, en ekki leikið í því fyrr en nú. Henni tókst ail- vel á köflum, einkum í fyrsta og öðrum þætti. Leikur hennar varð áhrifaminni í þriðja og þó einkum fjórða þætti. Leikur hennar þolir ekki samanburð við lisí frú Guð- rúnar Indriðadóttur, sérstaklega hvað snertir tvo siðustu þætt- ina. Meðal annars var rödd henn- ar ekki nógu sterk í síðustu þátt- unurn. Annars var meðferð henn- ar á Höliu ekki til neinna lýta. Eyvind Iék Gunnar Tolnæs. Hann er gestur við leikhúsið. Hon- um tókst bezt í fjórða þætti. Nokkurra fram úr skarandi hæfi- leika gætti ekki hjá þessum leik- anda, en rödd hans og hinn norski hreimur féll vel inn í hlut- verkið. Arnes var leikinn af Jakob Niel- sen. Gervi hans og leikur var alt annað en Andrésar heitins Björns- sonar á sinum tima. Frá mér að sjá gerði hann helzt til mikið ill-' menni úr Arnes, og gervið var ekki gott. Björn hreppstjóra lék Holger Reenberg, og gerði þaÖ vel, enda var gervi hans og klæðaburður einna bezt allra leik- enda. Þó var eins og „dytti úr honum botninn" í þriðja þætti, og leikurinn misti áhrif við það, hve fáir voru í aðsókninni, og engar urðu ryskingar. Pá má geta þriggja leikenda enn þá, sem sé Arngríms holds- veika, er Charles Wilken lék, Jón* bónda, er Aage Redal lék, og Guðfinnu, er Marie Niedermann lék. Þessi hlutverk voru öll vel leikin, þó sízt Jón bóndi, og var Friðfinnur þar miklu betri. Um Guðfinnu er |rað að segja, að ég hefði ekki trúað þv'í, að það væri ekki frú Efemía Waage, sem lék hana hér, hefði ég ekki séð það svart á hvítu; svo var Ieikur og málrómur M. N. lík- ur frú E. W. Að öllu samanlögðu var með- ferð leikenda dágóð, einkum allra hinna minni hlutverka. Peir gerðu sitt betur en þeir, er með fóru á íslandi, meðal annars undir- ritaður, er „hafði þá æru“ á sín- um tíma að „leika“ annan bónda. — En Tóta var þó betur leikin á Islandi. Nú sat „Tóta“ (ungfrú Anna Borg) og horfði á dönsku Tótu, og þótti ekki mikið til koma. Johannes Nielsen hafði búið til leiks. Það var auðséð, að hann haíði gert sér alt far um að vanda það verk, og hann slapp furðan- lega frá því. Þó myndi íslending- um þykja margt þar öðru vísi en ætti að vera. T. d. voru fjöllin ekki íslandsleg að sjá, þó að anri- ar þáttur væri „fagur á að líta“. Þar var þröngur dalur og há, tindótt fjöll að baki með skógi klæddar hlíðar. — Baðstofan í fyrsta þætti var góð og kofinn í fjórða þætti. Maður heyrði jbuldrið í fossinum, og snjóhríðin setti hroll í mann. . Ég tek undir það með dönsku blöðunum, að konunglega leik- húsið ætti að sýna leik þenna. Þar eru leikkraftar, sem ráðá við efnið, og leiksviðið er stórt. Hér dró það nokkuö úr áhrifunum, hve leiksviðið er lítið. „Fjalla-Eyvindur" fyllir þó hú3 á hverju kvöldi, en líklega á kvennagullið Gunnar Tolnæs mestan þátt í því, enda fékk hann vagnhleðslu af blómum fyrsta kvöldið. Kvenþjóðin er svo hjart- anleg í hans garð. Porf. Kr. Nnorolið í Damnörkn. (Tilkynníng frá sendiherra Dana.) Reykjavík, 10. nóv. Eftir að þjóðþingið hafði á laugardagskvöldið breytt aðal-

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.