Alþýðublaðið - 11.11.1926, Blaðsíða 2

ALÞYÐUBLAÐIÐ
alIþýöiiblaÍib]
kemur út á hverjum virkum degi. |
Afgreiðsla i Alþýðuhúsinu við
Hverfisgötu 8 opin frá kl, 9 ard.
til kl. 7 síðd.
Skrifstofa á sama stað opin kl.
9Va—10 V2 árd. og kl. 8—9 siðd.
Simar: 988 (aígreiðslan) og 1294
(skrifstofan).
Verðlag: Áskriftarverð kr. 1,00 á
mánuði. AuglÝsingaver0 kr. 0,15
hver mm. eindálka.
Prentsmiðja: Alpýðuprentsmiðjan
(i sama húsi, sömu simar).
Leynlvínsalar.
Lögreglan hér í borginni hefir
nýlega kært þá 8 menn, er nú skal
greina, fyrir óJöglega vínsölu.
Ólafur Lárusson Fjeldsted, sem
nú um hríð hefir átt heima í
Örtröð, sumarbústað í Ártúnslandi
í Mosfellssveit, var fyrir nokkru
settur í fangelsi til ao taka út
reísingu, sem hann hafði alllöngu
áður verið dæmdur í fyrir endur-
tekna ólöglega áfengissölu. Nú
bíður hann auk þess dóms fyrir
sams konar broí á ný. Hinir eru:
Guðrún Jónsdóítir, Bergþónigötu
12, Axel Dahlstedt, veitingamaður
í kaffihúsinu „FjaUkonan", Ás-
grímur Jónsson, fyrr verandi inn-
heimtumaður Reykjavíkurbæjar,
Jósef K. Sigurðsson, þjónn Ás-
gríms, Sigurður Berndsen kaup-
maður, Bergstaoastræti 8 A, Guðm.
Jónsson, Bergstaðastc., og Ingvar
Sigurðsson á Vegamótastíg. Axel
Dahlstedt veitingamaður er einnig
kærður fyrir vínsmyglun. Sigurð-
ur Berndsen er ákærður fyrir
margítrekaða áfengissölu. Ás-
grímur, Jósef og Sigurður Bernds-
sen sitja í gæzluvarðhaldi. Guð-
mundur Jónsson óg Ingvar Sig-
urðsson hafa báðir játað brot sín.
Bíða þau öll dóms. Búist er við,
að enn fleiri leynivínsalar verði
teknir fastir innan skamms. Veitir
og sannarlega ekki af, að unnið
sé-af því af kappi að upprætá
áfengisknæpurnar. Svo mikil spill-
ing stendur af þeim, að þess verð-
ur að vænta, að vínsölunum verði
veittar eftirminnilegar ráðningar,
svo sem lög standa framast til.
Einnig bíður Sæmunda Jóns-
dóttir, kona Ólafs Lárussonar
Fjeldsteds, fangelsisrefsingar, sem
hún hefir áður verið dæmd til
fyrjr ólöglega yinsölu.
Enn frermir eru í fangelsi til
að taka út refsingu, sem þerr
hafa áður verið dæmdir í fyrir
ólöglega vínsölu: Hallgrímur T.
Hallgríms kaupmaður, Skóla-
vörðustíg 19, og Ásgeir leynivín-
sali Ásmundsson frá Seli.
,FjaIla~Eyvlndur'
f „Allét'-ieikhúsinu
I KhSfn.
Khöfn, í október 1926.
„Allé"-leikhúsið hefir tekið sér
fyrir hendur að sýna Kaupmanna-
hafnarbúum „Fjalla-Eyvind". Jo-
hannes Nielsen hefir ávalt borið
kærleika til þessa rits, alt frá
því, að það varð til. Það var hann,
sem kom þvi á framfæri við Dag-
mar-leikhúsið 1914, og lék hann
þá Arnes.
Höllu lék frii Klara Schwartz.
Hún hefir fyrir löngu fest yndi
á þessu hlutverki, en ekki leikið
í því fyrr en nú. Henni tókst all-
vel a köflum, einkum í fyrsta og
öðrum þætti. Leikur hennar varð
áhrifaminni í þriðja og þó einkum
fjórða þætti. Leikur hennar þolir
ekki samanburð \dð list frú Guð-
rúnar Indriðadóttur, sérsíaklega
hvað snertir tvo siðustu þært-
ina. Meðal annars var rödd henn-
ar ekki nógu sterk,í síðustu þátt-
unum. Annars var meðferð henn-
ar á Höllu ekki til neinna lýta.
Eyvind lék Gunnar Tolnæs.
Hann er gestur við leikhúsið. Hon-
um tókst bezt í fjórða þætti.
Nokkurra fram úr skarandi hæfi-
leika gætti ekki hjá þessum leik-
anda, en rödd hans og hinn
norski hreimur féíí vel inn í hlut-
verkið.
Arnes var leikinn af Jakob Niel-
sen. Gervi hans og leikur var alt
annað en Andrésar heitins Björns-
sonar á síhum tima. Frá mér að
sjá gerði hann helzt til mikið ill-'
menni úr Arnes, og gervið var
ekki gott. Björn hreppstjöra lék
Holger Reenberg, og gerði það
vel, enda var gervi hans og
klæðaburður einna bezt allra leik-
enda. Þó var eins og „dytti úr
honum botninn" 1 þriðja þætti,
og leikurinn m'isti áhrif við það,
hve fáir voru í aðsókninni, og
engar urðu ryskingar.
Þá má geta þriggja leikenda
enn þá, sem ss Arngríms holds-
wika, er Charles Wilken lék, Jón»
bónda, er Aage Redal lék, ög
Guðfinnu, er Marie Niedermann
lék. Þessi hlutverk voru öll vel
leikin, þó sízt Jón bóndi, og var
Friðfinnur þar miklu betri. Um
Guðfinnu er það að segja, að
ég hefði ekki trúað þv'í, að það
væri ekki frú Efemía Waage,
sem lék hana hér, hefði ég ekki
séð það svart á hvítu; svo var
leikur og málrómur M. N. lík-
ur frú E. W.
Að öllu samanlögðu var með-
ferð leikenda dágóð, einkum allra
hinna minni hlutverka. Þeir gerðtt
sitt betur en þeir, er með fóru
á íslandi, meðaí annars undir-
ritaður, er „hafði þá æru" á sín-
um tíma að „leika" annan bónda.
— En Tóta var þó betur leikin
á Islandi. Nú sat „Tóta" (ungfrú
Anna Borg) og horfði á dönsku
Tótu, og þótti ekki mikið til koma.
Johannes Nielsen hafði búið til
leiks. Það var auðséð, að hann
haíði gert sér alt far um að vanda
það verk, og hann slapp furðan-
lega frá því. Þó myndi Islending-
um þykja margt þar óðru vísi en
ætti að vera. T. d. voru fjöllin
ekki íslandsleg að sjá, þó að ann-
ar þáttur væri „fagur á að líta".
Þar var þröngur dalur og há,
tindótt fjöll að baki með skógi
klæddar hlíðar. — Baðstofan í
fyrsta þætti var góð og kofinn
í fjórða þætti. Maður heyrðí
þuldrið í fossinum, og snjóhríðin
setti hroll í mann.
, Ég tek undir það með dönsku
blöðunum, að konunglega leik-
húsið ætti að sýna leik þenna.
Þar eru leikkraftar, sem ráðá við
efnið, og Jeiksviðið er stórt. Hér
dró það nokkuð úr áhrifunum,
hve leiksviðið er lítið.
„Fjalla-Eyvindur" fyllir þó hús
á hverju kvöldi, en líklega á
kvennagullið Gunnar Tolnæs
mestan þátt í því, enda fékk hann
vagnhleðslu af blómum fyrsta
kvöjdið. Kvenþjóðin er svo hjart-
anleg í hans garð.
Þorf. Kr.
Mngroíið i Danmðrko.
(Tilkynníng frá sendiherra Dana.)
Reykjavik, 10. nóv.
Eftir að þjóðþingið hafði á
íaugardagskvöldið breytt aðal-