Várskot - 01.02.1905, Blaðsíða 4
— 8 —
um »Kettugotið«, tó at hann sum neyta-
drongur fór beklandi yvir brekku og
bleyta myru einaaðraleið. Summir verða
hongdir sum prýði á Charlottenborg;
og summir hava so vakrar ryggloyngjur,
at tær verða avflettar og hongdar upp
sum tvostlykkjur á royvini á einum
óðrum til auktión — nei, nei, vælsignað!
og meini til »adoratión«. —Slíkar eru
»kvalifikasjewnurnar«! Og meðan aður
trí dansaðu á Skarði, so dansa nú eitt
og eitt úti undir eini væðing í Amaliu-
gðtu; og eg frætti nú, at til summars
skulu teir brókaleysu Blámennirnir
kvoða »Brákatátt« i Tivoli, og Skrælin-
garnir skulu kvoða fírfalt um »bukkur
og sjórikið spik«. Og ein av »teim góðu
monnum, sum vit treingja« skal nú,
frætti eg, leggjast sum heftuplástur
tvortur um »Kjolin«, til tess at Noreg
og Svoríki ikki skulu skrædna frá
kjólinum. — So gongur. Skam fái
skilið!
Men tað er tí verri ikki bara fólk,
men eisini grót og ull, sum fer av
landinum. Fyri nðkrum árum síðani
komu lærdir menn frá útlondum til ymsar
bygdir í Føroyum fyri at leita eftír for-
num dýrgripum, og millum annað høvdu
teir fingið fatur á einum gomlum akkeri
frá víkingatíðini. Hetta var ikki eiti
av fundi! Men dagin eftir at hesir
mennirnit vóru farnir við hesum navn-
frama akkeri, sum hevir vunnið teimum
navn sum »stórir« vísmenn, tá slapp
maður Gortru við Lið ikki á sjógv og
mátti skava korka í staðin fyri. Grunn-
línukrabbin hjá honum var horvin
í loyndum! Lítið gagn hevði hann av,
at hann hevði bonglað, sær ein gamlan
jarnkong um steinin í seinastu upplðgu.
Men tað er verri enn: okkara gomlu
føroysku troggjur hava í longri tíð borið
navn av Islandi, tó at tað ikki er yvaleyst,
at Snorri góði, Njál ella Gretti bóru
hetta plaggið Men harmast mugu vít,
táiðvitbera eyga við at yvirmenniskja-
blðð geva íslandskum hesti føroyska
troyggju um búk og bein. Nei, nú
mugu vit protestera! Vit unna væl
honum sjálvum ráðineytinum hjá teimum
eina góða føroyska troggju fyri*at fløva
kroppskinni á sær, tá ið hann ferðast
yvir hav og stein. Vit siga eisini, at
Islendingar eru fólk, tó at teir ikki hava
hirtt at tikið okkum upp á tunguna,
men skjóta bara til Blámenn og Skræ-
lingar; — skinsliturin ger tó lítlan mun.
Men ein hestur, sum ikki dugur fólka-
skikk, í føroyskum klæðum! Illsinnið
kókar í mær, so forsyndaður eri eg og
tí ráði eg til: Latið okkum halda j u s t i t s
o:ráðaokkum sjálvum, og gera av og
seta fram: Sýnið fram, hvat tit vilja,
men lat ikki »ófólkaligar« íslandskar
hestar í føroyskan búnað.
Emmus á Gaddi.
NB. Eg heiti annars Demmus á Gaddi,
men prentarin helt, at eg hesi
, ferð kundi kalla meg Emmus
FELAGSTÍÐINDI.
Fastalavintsveitslan verður
Leygarkvoldið t. 4. Marts á Nyt Land-
mandshotel, Halmtorvet Vit bjóða
ollum Føroyingum.
— Føroyingafelag gevur út. —
Valentin & Lund, Niels Juelsgade 9.