Alþýðublaðið - 20.11.1926, Page 3

20. nóv. 1926.
ALPÝÐUBLAÐIÐ
3
gæta þeirra e;ns og svertingjanna
og tartaralýðsins í nýiendunum,
sem þeir mistu.“
* *
*
Á ítalíu heppnaðist rannsóknin
ekki. Þar átti að gefa svör mjög
kunnur ítalskur friðarvinur, en
hann kom sér einkar kænlega hjá
hvers konar tilvitnunum úr
kenslubókum ftaia til þess að á-
kæra ekki land sitt fyrir uppeld-
isglæpi þess. Þó segir „friðarvin-
Urinn“ í hjartans einlægni, að ft-
alía hafi ekki fengið það með
styrjöldinni, sem hún sóttist eftir.
* *
*
í Búlgaríu, landi, sem er þjáð
og þjakað af látlausum styrjöld-
um, Jandi, þar sem þjóðin vakn-
aði við vondan draum af alls
konar bfekkingum um sjálfa sig,
þar eru samt heilar barnanna eitr-
aðir með svipuðum rotnunarefn-
um:
„Þið Serbar og Montenegro-
menn svikuð oss svivirðilega.
Samvizkulausir Rúmenar réðust
lymskulega á land vort. Heimilið
er húsbóndalaust, — lokkandi tál-
beita fyrir þjófin'þ. . . . En’þján-
ingar vorar taka bráðum enda.
Sá dagur nálgast, að óvinirnir fái
makleg málagjöla.“ — „Grikkir
eru stórkostlegir hræsnarar. . . .
Þegar grískum manni drepur
hjarta við stail, fellur hann á kné
og grátbiður sér vægðar. En und-
ir eins og hann hefir aftur sótt í
sig veðrið, fyllist hann grimd og
hatri.“
***
Árið 1919 lýsti mentamálaráðu-
neytið í Austurríki herför gegn
öllum kenslubókum, er bæru ein-
hvern keim af hernaðaranda, með
þvi að banna notkun þeirra.
Fjöldi umburðarbréfa krafðist
þess, að kenslan væri reist á
grundvallarreglum alþjóðlegrar
samábyrgðar, að um heimsstyrj-
öldina væri að eins greint frá
staðreyndum, sem væru viður-
kendar í öll'tim löndum, en ef
getið væri urn vafaatriði, skyldi
þeim lýst frá báðum hliðum.
Þó að kenslan í Austurríki sé
ekki enn þá fylliíega samkvæm
kenningum um alþjóðlegt uppeldi,
þá má samt segja, að henni þoki
hröðum skrefum í þá áttina.
* *
*
1 Englandi, þar sem skólarnir
eru með öllu fráskildir ríkinu,
kappkostar einnig mikill meiri
hluti kenslubókanna að innræta
nemendunum virðingu fyrir öðr-
um þjóðum og viðbjóð á styrjöld-
um. Aðalumtalsefni þeirra er þró-
un menningarinnar, en styrjalda-
sögurn er ekki mikill gaumur
gefinn.
* *
*
Af þessu stutta yfirliti er auð-
sætt, að í flestum löndum Ev-
rópu eru sálir barnanna af-
skræmdar með haturskenningum
í garð annara þjóða, með því að
vegsama her sinnar eigin þjóðar,
hreysti hans og hugrekki. Þegar
bezt lætur (í Austurríki og Eng-
landi), eru þó börnin upp alin í
þjóðernisanda og ættjarðardýrk-
un, blönduðu saman við borgara-
legar friðarhugsjónir.
Mér þykir leitt að geta ekki
birt hér dæmi til samanburðar
úr kenslubókum ráðstjómar-Rúss-
lands. En ég vona, að einhver
félagsbróðir vor í Rússlandi fylli
upp í þá eyðu.
Þýtt úr Sennaciulo, oficiala or-
gano de sennacieca ctsocio tutmonda
(opinberu málgagni þjóðernislauss
alheimsfélags). — Ritað í október
1926.
Þ. Þ.
Frá foæjarstjóruarftoidi
í fyrra dag.
Nú skal sagt frá því helzta,
sem gerðist á fundinum, þess, er
ekki var skýrt frá í gær. -
Samkvæmt tillögu byggingar-
nefndarinnar var ákveðið, að um
næstu áramót breytist gjöld fyrir
byggingarleyfi þannig, að 10 aur-
ar koini á hvern teningsmetra í
nýjum húsum og stækkunum á
eldri húsum, þó ekki minna en
5 kr. fyrir einstakt leyfi, hvers
efnis sem er.
Einnig var ákveðið, samkvæmt
tillögu sömu nefndar, að frá næsta
nýjáH verði árslaun byggingar-
fulltrúans 5 þús. kr. auk dýrtíð-
aruppbótar, enda hafi hann ekki
önnur störf með höndum.
Samþykt vöru þessi gatnanöín:
Gatan frá Hólatorgi að Bræðra-
borgarstíg heiti Sólvallagata, gat-
an með fram kirkjugarðinum að
vestanverðu Ljósvallagata, næsta
gata þar fyrir vestan, er liggur í
sömu stefnu, Blómvallagata, en
jiar vestur af Hofsvallagata, en
gata sú, er liggur þvert fyrir
Blómvallagötu og út á Hring-
braut, Brávallagata. Gatan frá
Öldugötu að Túngötu, næst fyrir
vestan Stýrimannaskólann, heiti
Hrannarstígur, en gatan milli hans
og Unnarstígs Marargata. Einnig
lagði byggingarnefndin til, að
næsta gata sunnan Sólvallagötu,
er heíir sömu stefnu og hún, yrði
köliuð Þingvallagata. Það nafn
fanst ýmsum bæjarfulltrúanna
ekki eiga við, og var nafngjöf
bennar frestað. Hallbjörn Hall-
dórsson kvað betur við eiga að
néfna hana Hringvallagötu, því að
skamt er þaðan til Hringbrautar-
innar, ef annað betra nafn yrði
ekki fundið.
1 sambandi við fundargerð fá-
tækranefndarinnar las Hallbjörn
upp kafla úr bréfi, er hann hafði
fengið frá einum af íbúum Gríms-
býjar, bæjarhúsanna á Gríms-
staðaholti. Var það kvörtun Gríms-
býjarbúa yfir kulda í húsunum og
að ekki hefði verið gert við þau,
eins og ákveðið hafði verið. ’Borg-
arstjórinn svaraði því þannig, að
þau væru jafn-vel gerð og 'önnur
sams konar hús, en að hann hefði
gleyrnt þvj, að búið var að lofa
að járnklæða þau. Lofaði hdnn
þó, að rannsakað yrði, hvernig
þau væru. Hallbjörn benti á, að
skjálfsagt væri að nota tækifærið
nú, á rneðan þurrviðrið héldist,
til þess að járnklæða húsin; væri
kvartað um, að viðurinn í þeim
hefði verið blautur, og gisnuðu
þau því, þegar hann þornaði. Ól-
afur Friðriksson kvað gólfin rök,
og héldust þau aldrei þurr. Benti
hann á, að vatn þyrfti að leiða í
húsin sem allra fyrst. Sérstaklega
væri vatnssóknin erfið yfir mel-
ana, þegar aur er, því að þá
sekkur djúpt í þá-
Pétur Halldórsson skýrði af
hálfu fulltrúa bæjarstjórnar frá
starfi nefndar þeirrar, er iðnaðar-
menn, verzlunarráðið, vélstjórafé-
lagið og bæjarstjórn höfðu kosið
til að vinna undir forustu Jóns
Ófeigssonar kennara að undirbún-
ingi frumvarpa til fyrirmæla um
skólasamband Reykjavíkur. Benti
hann á aðalatriði þessarar hug-
myndar, er Jón ófeigsson er
frumkvöðull að, og hagsýni þá,
:er i henni er fólgin um góðan og
auðíenginn kost á gagnsamlegri
framhaldsfræðslu. Einnig gerði