Alþýðublaðið - 06.03.1920, Blaðsíða 3
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
•a
feri innj, enginn aðgangur að eld-
húsi og ekki ferþuml. stór blettur
af geymslurúmi neinsstaðar í hús*
inu eða lóðinni. Herbergið verður
því helzt undir sama dóm og
gamli Golíat, að vera alt þar sem
það er sáð. Því finst mér að nefnd-
in vera nokkuð ónærgætin við
aumingja herbergið mitt með leigu-
málann, með því að hafa hann
fullum V4 meiri á því allslausu,
heldur en jafnstóru rúmi á neðri
hæð með ölium sínum gögnum og
gæðum, svo eg nefni nú ekki hin-
ar loftibúðirnar, sem Iíka hafa sín
eðlilegu og vanalegu aukahiunn-
indi, en sömuleiðis hafa fullum V4
minna í leigu, Eg hefi áður getið
þess að núverandi mánaðarleiga ails
loftsins er 59 krónur, en tasíunnar
niðri 55 krónur. Éftir því er árs-
leiga tasíunnar 48 kr. minni en
ársleiga loftsins. Hér getur nefndin
næstum sagt: „Kemur engum við“.
Þar sem hægt er að láta mig,
svona í kyrþey, borga um árið
rúml. 2/3 þeirrar upphæðar, sbr.
32 kr. 16 aura, þá verður V3
hverfandi meðal margra. En auð-
vitað er samt, að það stingur ekki
vel í augu almennings, svona eitt
ót af fyrir sig, að vita bezta og
hlunnindamesta plássið í húsinu
standa jafnvel, með leigumála sía-
um, í þakklætisskuld við eigend-
urna sína, á sama tíma og hin
lélegu og allslausu eru máske lát-
in langt yfirborga sig. Að síðustu
setla eg hvorki að telja sjálfum
mér né öðrum trú um það, að
svona löguð mistök, því hér sýn-
ist vera beint um þau að ræða,
hafi getað átt sér stað undir stjórn
og samvinnu hr. prófessors Einars
Arnórssonar, sem víst að makleg-
leikum er talirm með nákvæmustu
og gætnustu mönnum þjóðar sinn-
ar.
Nú óska eg að fá einhverja
skýringu, mér er sama hvaðan
hún kemur, eg tek alt af því tagi
fyrir góða og gilda vöru. Bara að
skýringunum verði ekki troðið svo
ört ofan í mig að eg kafni, því
mig langar að njóta blessaðrar
fátæktarinnar og umkomuleysisins
svolítið lengur í heiminum, en þó
Omfram alt ánægjunnar af skýring-
yöum á þessu ináli.
Reykjavík í febrúar 1920.
Pórður Sigurðsson.
Um dagiirn 09 yeginn.
£ösklega af sér vikið. „Vísir"
skýrir frá því í gær, að Sigurbjörn
Jónsson, formaður á bátnum
„Kolosalt", hafi dregið af grunni
franska botnvörpunginn, sem
strandaði! Hraustlega af sér vikið I
Gerið betur piltar.
íslenzkt sanðaket í Noregi.
íslendingur, sem er nýkominn frá
Noregi, segir að þar sé saltað ís-
lenzkt sauðakjöt nú selt á 1 kr.
85 aura pundið.
Ekki meira af því tóbaki!
Einn þingmaðurinn, sem greiddi
atkvæði gegn þingmannafjölgun-
inni, sagði, að hann hefði gert
það af því, að það væri nóg að
hafa einn Jakob í þinginu.
Hann hefir verið ókunnugur í
Reykjavík, þingmaðurinn sá. Hann
hefir ekki vitað að Jakob á sér
hér engan sinn líka.
rX'il leiðbeiningar
l> erklav.nefndinni.
(Aðsent).
Sannarlega er það gott, og enda
skylda dagblaða vorra, að hreyfa
því, sem almennings heill varðar
og betur má fara, og víst er það,
að þau gera það oft, en þó ekki
nógu oft, og svo duglega, að ein-
hver árangur af því sjáist. Enda
er það heilög skylda hlutaðeigenda
hvers eins, að taka tafarlaust til
greina bendingar til hins betra.
Veslings Reykjavík, höfuðstaður
hins fullvalda ríkis, og sem á að
ganga á undan í öllum fögrum
gæðum, má heita alveg stjórnlaus
og eftirlitslaus á öllum sviðum, og
virðist sem menn hafi tekið sjálf-
stæðið fyrir sjálfræði. Það er gott
að taka hið fagra og góða eftir
útlendingum, en lofa hinu, eins
og skrípalátum og þess háttar,
eiga sig.
Lögreglan í þessum bæ er
hörmuleg og helzt engin, bæði of
fá og fákunnandi. Nú eru alvar-
legir tímar á mörgum sviðum, og
þess vert að þeim sé gaumur
geflnn. Bað er alls ekki rétt að
láta hvern og einn, karl og kouu,.
lifa og láta eins og það vill. Það
er ekki ætíð bezt, sem barninu
þykir. Allir vilja lifa sem frísk-
astir, ungir og gamlir, konur og
karlar, ríkir og fátækir. Þó er ým-
islegt látið hér viðgangast stjórn-
laust og átölulaust, sem fyrsta
stigið er til allskonar sjúkdóma
og styttir aldur mannsins um
fleiri ár. En hvað gerir það til?
Fólkið vill það.
Eins og kunnugt er, þá er hinn
háskalegi sjúkdómur, berklaveikin,
að ágerast hér svo mjög, að til
vandræða horfir, ef ekki allir sem
einn leggjast á eitt með lækna og
yfirvöld í broddi fylkingar, að
sporna við sjúkdómi þessum, sem
viss flokkur manna útbreiðir yfir
þjóð sína með þessum skrípaleik,
dansinum. Vei þeim, sem það gera.
Það er þyngra böl en svo, að það
taki tárum, sem þessi dans hefir
leitt og leiðir yfir þjóðina. Jafn-
framt því, sem dansinn er ein-
hver hin leiðinlegasta, dýrslegasta
og mest siðspillandi skemtun, sem
hugsast getur, og sem ekki hefir
gram af fegurð eða list til að
bera, þá er enginn efi á því, að
hann er fyrsta stigið til sótt-
næmi, og eru sannanir nægar
fyrir því, að af honum mun ein-
göngu stafa hin mikla berklaveiki,
sem og líka er vel skiljanlegt, —
auk annars ósóma, sem af þess-
um dansi leiðir og síðar mun
verða upp gefið.
Hver sá læknir, sem segir að
dansinn sé hollur, fer með rangt
mál, annaðhvort af þekkingarleysi
eða þá af tómu smjaðri við þessi
dansandi „fartöj “.
Öll önnur skemtun, t. d. skauta-
ferðir, göngur að morgni dags
o. fl. er dansinum hollari.
Hverjum skynbærum manni
gefur að skilja hve hollur þessi
dans sé, sérstaklega kvenfólkinu,
sem vanalega mætir á þessum
skrípaleikjum, — auðvitað að nóttu
til, því ella mundi gamanið lítið.
Sagax judex.
Aths. Ritstjórn Alþbl. er ósam-
þykk þessari grein í mörgum at-
riðum.